TREFWOORDEN " C "

Op het ogenblik wordt een heel complex van sociale voorzieningen afgebroken. Het heet dat dit noodzakelijk is omdat de zaak anders niet langer betaalbaar zou zijn. Bovendien wijst men er steeds weer op dat het met de economie slecht gaat en dat we dus moeten inbinden. Tegelijkertijd worden er tientallen miljarden in het buitenland geïnvesteerd en verrijzen er overal nieuwe luxueuze bedrijfspanden. Een bepaald soort bovenlaag kan zich vrijwel alles veroorloven, niet doordat er nu eenmaal kapitaal in de familie is, maar doordat er zo buitensporig veel verdiend wordt. Hoe dan ook, er is een verschuiving gaande van een denken in termen van gemeenschappelijkheid naar termen van individualiteit. Natuurlijk wordt dat door politici en overheden ook opgemerkt, maar enerzijds verwijten zij de mensen dat zij steeds meer individualistisch worden en spreken zij smalend van de calculerende burger, die overigens niets anders doet dan wat de bovenlaag altijd al gedaan heeft, om anderzijds van de individualisering gebruik te maken teneinde nog meer gelden door te sluizen naar het particuliere bedrijfsleven. Zo kan de bedoelde bovenlaag aan zijn verdiensten komen.

Voor meer informatie , zie: ideologie of individualisme , dat verfoeilijke individualisme en..!! De Grote Vierslag ( nihilisme, anarchisme, socialisme en communisme )

DE OERCEL : ( trefwoorden : beweeglijkheden , ruimte , elementaire materie , samenhang , materie , relatie , oercel , bewustzijn , psyche , buitenwereld , wat is geest , zelfbewustzijn ).

Lees hiervoor Beweging en Verschijnsel deel 1, 2 en 3

De zoon van de mens ( lees onderstaande 3 passages )

1) De beoordeling van de mens vond zijn uitgangspunt in de mens en niet in een hoger principe. Dienovereenkomstig dacht men de mens als uitlopend in het eeuwige, het zogenaamd goddelijke, in feite het geheel dat de werkelijkheid is. In de oudheid kon je dan ook zien dat de heersers van goddelijke komaf waren en dat iedereen zich naar die zaak toedacht. Men dacht zich als een zaak die uiteindelijk in dat goddelijke zijn bestemming zou vinden. De restanten van dat denken vinden wij nog in de zogenaamde evangeliën. Kenmerkend daarin is dat de mensen uitdrukkelijk niet veroordeeld worden, niet gebukt gaan onder zonde en schuld. De Zoon van de mens - wij noemen hem Jezus - was van goddelijke komaf (besef), maar zijn denken was van beneden naar boven. In het latere Romeinse Christendom lag dat precies andersom: Christus werd als naar boven verheven beseft (opstanding en Hemelvaart), maar diens leer is van boven naar beneden. In die leer fungeert hij nog steeds als middelaar tussen god en de mensen. Die mensen zijn per definitie zondig en schuldig. In het kort gezegd: 1) het westerse denken, met de daarbij behorende waardeoordelen, geschiedt van boven naar beneden, en het denken van de oudheid vormde zijn waardeoordelen van beneden naar boven. En 2) in het westerse besef wordt alles naar boven toe geprojecteerd, terwijl in het antieke besef alle verschijnselen, inclusief de mens, naar beneden toe verkleind werden tot een microkosmos. De noodzakelijke onderscheiding ligt dus bij het begrip het besef en het begrip het denken. In de oudheid drukten de mensen hun besef uit in beelden. Dat waren beelden uit en van het goddelijke, feitelijk natuurlijk uitdrukkingen van de werkelijkheid als beeld. Uiteraard werd die werkelijkheid aan de voorstelling afgelezen en uitgedrukt in voorstellingen met een beeldend karakter. Het ging echter niet om de voorstelling, maar dat is, te beginnen met de Romeinse cultuur, in de westerse wereld precies andersom komen te liggen. De Christelijke god dankt zijn aanvaardbaarheid juist aan zijn (vermeende) concrete bestaan.

Voor meer informatie, zie : Beweging en Verschijnsel deel 2

De zoon van de Mens

2) Die kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Men noemde het kind van de maagd “de zoon van de mens” en dat wil zeggen: de volwassen mens die straks door de bestaande mensheid, door ons, opgeleverd zal worden. Dat dit kind de zoon van god zou zijn is veel later door de Roomse kerk verzonnen evenals de onzin dat hij door zijn goddelijke vader naar de aarde gestuurd zou zijn om de zondige mensen te verlossen.

In dat geval gaat het over de Christus uit het christendom, maar dat is een bedenksel van op macht beluste priesters uit het oude Rome.

Het verhaal van de maagd met het kind is een sprookje over de werkelijkheid. En het is een waar sprookje: inderdaad brengt de werkelijkheid uit zichzelf alle verschijnselen voort en inderdaad zal er op den duur een mensheid komen die niet langer bezig is zichzelf het leven zuur te maken met uitbuiting en geweld. Dat zal een realistische mensheid zijn die zichzelf niet langer kwelt met allerlei verslavende godsdienstige onzin. Want het sprookje van de maagd met het kind is een volstrekt atheïstisch sprookje waarin duidelijk gesteld wordt dat er buiten het heelal helemaal niets is.

Voor meer informatie, zie : De maagd en het kind

De zoon van de Mens

3) Verzorgen houdt in: de belemmeringen voor een volledige ontplooiing wegnemen. Treffend is dat de evangelische mensen van destijds de Zoon van de mens (voor ons Jezus of Christus) de Geneesheer van de kosmos noemden... Een ander voorbeeld: steeds meer heeft de maatschappij te lijden onder vernielzucht en vandalisme. Normen en waarden verliezen hun functie, het respect voor de overheid en voor de regels verdwijnt. Gezien vanuit de zichzelf beschermende Onvolwassen mensheid is dat verval een kwalijke ontwikkeling die de betrekkelijke veiligheid en het welzijn aantast. Toch komt er hier iets (op uitermate negatieve wijze) voor de dag dat voor de mensen essentieel is: nihilisme. Dat wil zeggen het inzicht dat er aan de afzonderlijke dingen geen waarde gehecht kan worden, ook niet aan de gestelde regels. Het nihilisme is de bodem waarop straks de volwassen mensen met elkaar kunnen leven, maar in een Onvolwassen mensheid is het bedreigend en in veel opzichten zelfs misdadig. Vandalisme is eigenlijk een ziekelijke uiting van nihilisme dat in een infantiele wereld van normen en waarden niet uit de voeten kan, beklemd zit. Voor meer informatie, zie : De ontwikkeling van de West Europese Cultuur

NORMEN en WAARDEN: 3 Citaten uit “robot denken” van Jan Vis, filosoof.

1) “Alle rampen, zoals vandalisme, corruptie, terrorisme, maar ook alcohol- en drugsmisbruik, komen in laatste instantie voort uit de afhankelijkheid van normen die van buitenaf aan de mensen gesteld worden, vanuit de een of andere fictie omtrent hogere werkelijkheden, hetzij goden, ideologieën, denkmodellen of theorieën.”

Zie: Normen en waarden

2) “Uit het voorgaande zal duidelijk zijn dat ik niet veel op heb met normen en waardenstelsels, enerzijds omdat zij het leven in bepaalde patronen en modellen vastleggen en het daarmee beroven van haar meest wezenlijke eigenschap: vrijheid, en anderzijds omdat het patronen en modellen zijn die op den duur zullen verdwijnen. Als je dus je verwachtingen inzake de toekomst van de mensheid baseert op een dergelijke “ethiek” ben je bezig met een luchtkasteel, dat er desnoods wel steeds fraaier uit gaat zien, maar dat al met al toch een fictie is.

3) “Uiteraard kan je het denken niet afschaffen, je moet het gebruiken, of je wilt of niet! Ligt het dan niet voor de hand dat je ophoudt met vluchten, met de kop in het mystieke zand te steken, en dat je eens iets aan dat denken gaat doen? Want dat is de oorzaak van al het getob. Als kind is je al afgeleerd om na te denken. En het is je aangeleerd om gedachteloos te gaan denken, als een automaat. “

Vrijheid

Vrijwel zonder uitzondering zijn de gebruikelijke definities van het vrijheidsbegrip bevangen in het zichzelf beschouwen als een apart individu. Als gevolg daarvan wordt de vrijheid gezien als een bepaalde verhouding tussen de mensen. Een verhouding die van zodanige aard is dat een ieder verplicht is rekening te houden met de ander zodat er onafwendbaar een situatie van "geven en nemen" ontstaat.

De éne mens houdt zichzelf almaar in ter wille van de ander en de ander doet evenzo, ter wille van de één. Niemand is vrijuit zichzelf: de ander belet hem dat omdat hij niet eenzijdig in de verdrukking wil komen, en als hij redelijk is belet de mens het zichzelf om de ander niet teveel tot last te zijn. In het beste geval ontstaat er een evenwichtssituatie waarvan de handhaving ook nog bevorderd wordt door een voor allen geldende gedragscode die voor bepaalde gevallen bovendien in “het recht" is vastgelegd. Van hieruit is het te begrijpen dat de moderne mens als de meest redelijke norm voor zijn vrijheid stelt: mijn vrijheid houdt op waar die van de ander begint. Hoewel dit best een behoorlijke norm genoemd kan worden, zeker als het er om gaat de éne mens te beletten de ander leed te berokkenen, is het toch een zaak van voortdurende vrijheidsberoving. Het feit dat dit tot op zekere hoogte met goede bedoelingen geschiedt doet aan deze zaak niets af.

En dat het wezenlijk over beroving gaat kan een ieder aan zichzelf en aan zijn omgeving vaststellen. Wij, moderne mensen, streven naar een zo gering mogelijke beroving van elkaars vrijheid waarbij wij onbewust als vanzelfsprekendheid aanvaarden dat die beroving er is. Wij regelen en waarborgen niet elkaars vrijheid, maar elkaars onvrijheid. Hoe redelijker iemand is, hoe minder men de onvrijheid voelt. Dit komt al heel duidelijk voor de dag bij de moderne staatsinrichtingen. Kiesrecht, medezeggenschap en democratie verredelijken de onvrijheid door het te doen voorkomen dat gereglementeerde onvrijheid vrijheid is. Dat vrijwel iedereen hierin trapt komt niet doordat “de overheden" het zo listig weten te brengen (wat zij overigens wel doen!), maar doordat het geheel overeenkomt met onze eigen voorstelling van vrijheid: Vrijheid is…

Meer informatie? Zie… Eenzaamheid en onvrijheid

geven en nemen

Hoe dan ook, het karakteristieke van huwelijk en samenwonen is gelegen in het feit dat de maat bij het begrip "samen" ligt, bij de inhoud en de vorm van de relatie (de verhouding TUSSEN twee mensen), terwijl de maat logisch alleen maar kan liggen bij het ZICHZELF ZIJN van de mensen. Dit zichzelf zijn kan in een relatie niet anders dan onderdrukt worden en dat heet dan " geven en nemen “er het beste van maken " en " redelijk zijn ". En dat gebeurt ter wille van iets BUITEN jezelf; de relatie tussen jou en een ander. Omdat de maat buiten jezelf ligt kan huwelijk of samenwonen niet anders dan vervreemdend werken, je kunt daarin nooit "tot jezelf komen". Van het functioneren in… Voor meer info. Zie: De ontwikkeling van het denken ; Vrouw en Wereld (trefwoord: geven en nemen )

en Filosofie van de hak op de tak nr. 09

NIHILISME:

Je kunt niet nadenken over het menselijk leven en over de levensbegrippen waarmee de mensen komen als je niet eerst de positie van de mens in de kosmos kent. De eerste vraag is derhalve die naar de mens: wat is de mens en wie is de mens?

Zie : de grote vierslag ( nihilisme,anarchisme,socialisme en communisme) en nihilisme;

dat verrekte nihilisme en nihilisme en anarchisme als basis van het atheïsme

LEVENSBEGRIPPEN: nihilisme; anarchisme; socialisme; communisme, (de grote vierslag)

Weliswaar is het dan geen socialisme meer, maar het geeft wel inzicht in een maatschappelijk verschijnsel in de moderne mensheid dat sociaal democratie genoemd wordt en dat steunt op politieke partijen die zichzelf socialistisch noemen. Dat socialisme heeft natuurlijk ook alles te maken met De Grote Vierslag in onvolwassen vorm. Gaat het op volwassen wijze om het inzicht dat als ik er ben jij er vanzelfsprekend ook bent, op onvolwassen wijze gaat het om het omgekeerde: als jij er bent heb ik het recht er ook te willen zijn. Deze zaak heeft dus een opeisend karakter en alleen al daaruit blijkt het onvolwassene ervan. Als je namelijk iets opeist stel je je afhankelijk van degene aan wie je de eisen stelt en je levert je uit aan diens goedwillendheid. Dat geldt zelfs als je na een eventuele weigering - die natuurlijk onvermijdelijk is - met geweld je deel in bezit neemt. In feite wordt je gehele gedrag bepaald door de ander. Dat wil niet zeggen dat er geen gegronde reden zou zijn om je deel van de koek op te eisen. Twee argumenten die pleiten voor dat opeisen zijn zelfs voor de hand liggend: ten eerste het argument dat de kapitalist, dus de particuliere individu, als hij niet afgeremd wordt alles probeert in bezit te nemen en niets voor die ander over laat en ten tweede het argument dat daarbij de ander gewetenloos onderdrukt wordt. Zie…

In de loop van mijn filosofische verhaal zal hopelijk duidelijk worden dat de begrippen nihilisme anarchisme, socialisme en communisme wel degelijk van nature bij de mens behoren en dat hij dus helemaal niet behoeft te leren ze voor zichzelf en zijn wereld te laten gelden als zouden ze iets geheel nieuws zijn dat er aanvankelijk niet was en er zelfs nu nog niet is. Dat betekent dat de mensen een fundamentele fout maken als zij die begrippen als een in de verte liggend ideaal zien. Als zij dit wel doen stellen zij iets buiten zichzelf dat in feite binnen henzelf gezocht moet worden. Hun zoektocht gaat dan precies de verkeerde kant uit en dat heeft verschillende consequenties. Een belangrijke is deze dat zij hun streven richten op de buitenwereld en daarbij zichzelf buiten beschouwing laten. Bovendien ontstaat er een levensprogramma van wensen en verlangens dat op zichzelf het hier en nu degradeert tot iets dat niet deugt en dat minderwaardig is. Maar er is ook nog een ernstige logische fout, die overigens door de moderne mens voortdurend gemaakt wordt: men stelt iets dat vanzelfsprekend is als eis die ingewilligd moet worden. Je kunt zo'n eis echter niet stellen zonder de zaak waarom het gaat volkomen fout te interpreteren. Als je van mening bent dat een mens twee armen en twee benen moet hebben doe je de werkelijkheid geweld aan want de mens heeft twee armen en benen. Dat is geen norm maar dat is een feit. Zie…

COMMUNIST:

Deze volwassen mens, die vooral ook bij het begrip communisme ter sprake zal komen, is dus een geheel andere dan gewoonlijk gedacht wordt voor zover er over gedacht wordt. Hij verandert niet van mentaliteit in die zin dat hij een soort van bekering doormaakt, hij wordt niet plotseling aardig voor zijn medemens en hij heeft nog steeds niets voor hem over. Wat er met hem gebeurd is is het volgende: hij is bij zichzelf als mens terechtgekomen en nu zijn de voor de mens geldende begrippen voor hem realiteit geworden. Daarbij behoort het begrip het geheel, dat er onder andere toe leidt dat de medemens nu op andere wijze ikzelf is, dat de een bij de ander terecht kan en het grote elkaar verdringen achter de rug is. Om zover te komen is het noodzakelijk de weg van de individualisering te volgen want je komt niet bij jezelf terecht als je je niet bevrijdt van al het vreemde. Bekeringen en evangelisatie en via modieuze therapieën jezelf veranderen mogen wellicht op enkelen een heilzame uitwerking hebben, voor de mensheid als zodanig is de door mij besproken onaangename weg noodzakelijk en onvermijdelijk. Deze weg is de enige die tot het waarachtige socialistische inzicht leidt: als ik er ben, ben jij er ook. Zie…

Conditionering ( een viertal passages )

1) Maar wat ik zeggen wil is dit: het is inderdaad een feit dat de mensen vol zitten met programma's, met denkprogramma’s, om zo te zeggen. Zij volgen die programma's automatisch en menen zeker te weten dat die bepaalde wijze van denken de juiste is -dat kennis, die je met behulp van dat soort denken opdoet zonder twijfel ware kennis is. En dat je je dus rustig kunt laten overtuigen van bepaalde waarheden door deskundigen, die zich in dat denken bekwaamd hebben. Was het maar waar! Jammer genoeg ziet de realiteit er heel anders uit.

De denkprogramma's van de mensen zijn namelijk conditioneringen. Die zijn er dus ingebracht, ongemerkt en heel geleidelijk. Dat is al in de wieg begonnen. Men heeft stap voor stap in je brein een soort van netwerk aangelegd en na verloop van tijd volg je denken vanzelf de draden van dat netwerk. En jij maar in de mening verkeren dat je zelf aan het denken bent! Helaas, je gedachtegangen lijken alleen maar jouw eigen gedachtegangen omdat ze overeen komen met het bij jou ingeprente denkprogramma. Het zijn eigenlijk de denkbeelden van anderen en je maakt ze tot de jouwe juist omdat je er op geprogrammeerd bent om dat te doen.

2) De zogenaamde “overheden” van deze wereld hebben er alle belang bij dat de meerderheid van de mensen niet afwijkend gaat denken. Dat zou namelijk voor die overheden de ondergang betekenen! Er zou niets van overblijven als iedereen zich serieus af zou gaan vragen wat een overheid nou eigenlijk is. Het gevolg zou niets minder dan een revolutie zijn!

Of het nu gaat over god, over de staat, over het huwelijk of over de verdediging van je beschaving, steeds zijn het dingen die je aangepraat zijn.

Dat betekent niet dat er geen juiste opvattingen bij kunnen zijn - waarom het gaat is dat je ze niet zelf uitgedacht hebt. Ze zijn je ingeprent. Maar geboren ben je als een onbevangen denkend mens zonder conditioneringen en je moet zelf de dingen aan de weet zien te komen. Dat wil in de praktijk zeggen dat je je steeds zou moeten afvragen: Is dat wel zo? Iedereen zegt dat nu wel, maar iedereen heeft al zoveel gezegd dat achteraf niet waar is gebleken. Misschien kom ik er niet achter hoe iets werkelijk zit, maar dat “niet weten” is altijd nog beter dan “verkeerd weten”. Als je iets niet weet ga je vragen stellen, maar als je iets verkeerd weet denk je dat je goed zit - en je laat het er bij. Zo houden de verkeerde denkbeelden zichzelf in stand.

Als je afziet van vragen stellen betekent dat een ramp voor jezelf en voor de andere mensen! Onze moderne wereld is daarvan een schrijnend voorbeeld.

3) Steeds als mensen terug redeneren stellen zij zich, op de een of andere manier, als “schepper” op. Dat is zinvol als het werkelijk gaat over dingen die zij zelf geschapen hebben, zoals een computer, want je kunt dan “van het eind naar het begin” redeneren, maar niet als het over de natuur gaat en de daarin voorkomende verschijnselen. De gebeurtenissen in de natuur spelen zich in één richting af: “van het begin naar het eind”. Als je dan toch terug redeneert doe je dat onwillekeurig vanuit het gezichtspunt van de “goddelijke programmeur”, de god die alles geschapen zou hebben. Een dergelijke gedachtegang kan alleen maar tot foute conclusies leiden, tot een volkomen vertekend beeld van de werkelijkheid en, ten gevolge daarvan, tot een rampzalige manier van omgaan met de natuur en het leven.

4) Een volwassen mensheid staat niet meer in het teken van haar oorsprong. Voor zover zij haar eigen leven op aarde ordent zet zij zich niet meer af tegen de wanorde, maar richt zij zich daarentegen op het mogelijke. De “toekomst” dus. Een dergelijke ordening is open naar nieuwe ideeën, gericht op maximale ontplooiing van de mensen en, in de ware zin van het woord, progressief. Het verleden dient niet meer als basis voor een in regels vastgelegde “beschaving”, maar als leerschool voor het heden. Op zo'n manier werkt dat verleden niet remmend, maar verhelderend, precies zoals dat, als het goed is, in je eigen individuele leven ook het geval is...

Voor meer info, zie: conditionering ; De ontwikkeling van het denken

Evolutie of Creatie

De bedoeling van een wetenschappelijk congres is de discussie; daaruit put het congres zijn kracht dat het de deelnemers aanzet tot het overdenken van nieuwe argumenten. Maar aan dit laatste hebben de gelovigen geen behoefte, gezegend als zij zijn met het bezit van de door god persoonlijk geopenbaarde waarheid, neergeschreven in het heilige boek, de bijbel. En dus wordt er voor het congres aan de sprekers medegedeeld dat het niet toegestaan is te filosoferen. Ik ben bang dat het aan veel mensen ontgaan zal zijn wat de betekenis is van een dergelijk verbod. Want voor de meeste mensen is de filosofie toch maar een oeverloos en dor gezwam, dat bovendien nog zo abstract is dat niemand er iets van begrijpt, laat staan dat iemand er iets aan heeft. Het verbod om op een dergelijke manier de toehoorders te vervelen lijkt dus redelijk. Maar het verbod tot filosoferen betekent in feite dat het niemand toegestaan is op het geheel der feiten een visie te hebben. Men mag de feiten niet plaatsen in het verband van een visie op de werkelijkheid.

De feiten moeten los van elkaar blijven.

In de grond van de zaak houdt dit in dat het zelfs onmogelijk is over de evolutiegedachte te spreken - deze gedachte berust immers voor een goed deel op een visie, op een door onderzoek en denken naar voren gekomen voorstelling van de werkelijkheid. En in dit licht mogen de feiten niet gesteld worden, want dan is men bezig te filosoferen! Voor meer info. Zie: evolutie of creatie

De West-Europese cultuur is een GODSDIENSTIGE cultuur: Zie…

(trefwoord: godsdienstige cultuur ).

Meestal heeft men niet in de gaten dat de godsdienst een West-Europees fenomeen is. In andere culturen, de Islam even uitgezonderd, kwam de godsdienst niet voor, wel echter het GELOOF in allerlei goddelijke machten. Waarom het gaat is het woord dienst, dat wijst op een stelsel van dienstbaarheden aan hoger gestelde machten. En als zodanig is het typisch West-Europees .

De onechte cultuurontwikkeling

Volgens de filosoof Schopenhauer (1788-1860) berust de cultuur op minderheden. Deze uitspraak is fout, ten eerste omdat hij gedaan is vanuit een cultuurdrager, die kennelijk een bepaalde vorm van cultuuruiting, namelijk die van een elite, aanzag voor dé cultuur. Een vergissing, die herhaaldelijk bij de culturele elite voorkomt. Ten tweede is deze uitspraak fout omdat hij geen blijk geeft van het inzicht dat de werkelijke cultuurontwikkeling zich niet afspeelt in de zogenaamde cultuurdragers - de minderheden, waarover Schopenhauer spreekt - maar juist bij de gewone mensen. Waarom dat zo is zullen wij nog bespreken. In ieder geval is nu reeds van de cultuuruitingen der minderheden, de elites dus, te zeggen dat die uitingen steeds verschijnen in het licht van de MACHT, zoals die door de éne mens over de andere uitgeoefend wordt. Beschouwen wij dus de ontwikkeling van de cultuur vanuit het gezichtspunt van de culturele elites - en doorgaans doet men dat - dan ontstaat er een geheel vertekend beeld. Je kunt zelfs stellen dat dit beeld tegengesteld is aan de werkelijke ontwikkeling, omdat elites, minderheden met macht, op hun wijze de ONTKENNING zijn van de mensheid als zodanig. De elites hebben zich buiten en boven het volk gesteld en zijn daardoor geen representant van datgene dat er werkelijk gaande is. De tot voor kort geschreven geschiedenis behelst de geschiedenis der mensheid ZOALS ZE NIET IS, hoewel er natuurlijk ook niet gesteld kan worden dat ze geheel vreemd is aan de werkelijke ontwikkeling. Er is natuurlijk wel een samenhang, maar dat is een heel andere verhouding dan gewoonlijk gedacht wordt. Als je die verhouding kent, is het mogelijk uit de denkinhouden van de culturele elites gegevens te distilleren die de gedachtegang over de werkelijke ontwikkeling kunnen ondersteunen. Voorbeelden hiervan zullen wij telkens tegenkomen.

Voor meer informatie, zie…

Een cultuur is:

de gestolde neerslag van een bepaalde fase van de ontwikkeling van het zelfbewustzijn. Er worden allerlei dingen vastgelegd, als norm gesteld, die tijdens die fase duidelijk zijn geworden. De neerslag van zo’n fase stolt tot cultuur.

Onder een ideologie versta ik: een overheersend cultuurdenkbeeld dat gebaseerd is op de voorstelling hoe de werkelijkheid zou moeten zijn.

Terug naar: de Homepage van Rob van Es voor méér informatie

Naar boven

website analysis
online hit counter

website analysis

website analysis
online hit counter