TREFWOORDEN " H "

1) De beoordeling van de mens vond zijn uitgangspunt in de mens en niet in een hoger principe. Dienovereenkomstig dacht men de mens als uitlopend in het eeuwige, het zogenaamd goddelijke, in feite het geheel dat de werkelijkheid is. In de oudheid kon je dan ook zien dat de heersers van goddelijke komaf waren en dat iedereen zich naar die zaak toedacht. Men dacht zich als een zaak die uiteindelijk in dat goddelijke zijn bestemming zou vinden. De restanten van dat denken vinden wij nog in de zogenaamde evangeliën. Kenmerkend daarin is dat de mensen uitdrukkelijk niet veroordeeld worden, niet gebukt gaan onder zonde en schuld. De Zoon van de mens - wij noemen hem Jezus - was van goddelijke komaf (besef), maar zijn denken was van beneden naar boven. In het latere Romeinse Christendom lag dat precies andersom: Christus werd als naar boven verheven beseft (opstanding en Hemelvaart), maar diens leer is van boven naar beneden. In die leer fungeert hij nog steeds als middelaar tussen god en de mensen. Die mensen zijn per definitie zondig en schuldig. In het kort gezegd: 1) het westerse denken, met de daarbij behorende waardeoordelen, geschiedt van boven naar beneden, en het denken van de oudheid vormde zijn waardeoordelen van beneden naar boven. En 2) in het westerse besef wordt alles naar boven toe geprojecteerd, terwijl in het antieke besef alle verschijnselen, inclusief de mens, naar beneden toe verkleind werden tot een microkosmos. De noodzakelijke onderscheiding ligt dus bij het begrip het besef en het begrip het denken. In de oudheid drukten de mensen hun besef uit in beelden. Dat waren beelden uit en van het goddelijke, feitelijk natuurlijk uitdrukkingen van de werkelijkheid als beeld. Uiteraard werd die werkelijkheid aan de voorstelling afgelezen en uitgedrukt in voorstellingen met een beeldend karakter. Het ging echter niet om de voorstelling, maar dat is, te beginnen met de Romeinse cultuur, in de westerse wereld precies andersom komen te liggen. De Christelijke god dankt zijn aanvaardbaarheid juist aan zijn (vermeende) concrete bestaan.

Voor meer informatie, zie : Beweging en Verschijnsel deel 2

De zoon van de Mens

2) Die kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Men noemde het kind van de maagd “de zoon van de mens” en dat wil zeggen: de volwassen mens die straks door de bestaande mensheid, door ons, opgeleverd zal worden. Dat dit kind de zoon van god zou zijn is veel later door de Roomse kerk verzonnen evenals de onzin dat hij door zijn goddelijke vader naar de aarde gestuurd zou zijn om de zondige mensen te verlossen.

In dat geval gaat het over de Christus uit het christendom, maar dat is een bedenksel van op macht beluste priesters uit het oude Rome.

Het verhaal van de maagd met het kind is een sprookje over de werkelijkheid. En het is een waar sprookje: inderdaad brengt de werkelijkheid uit zichzelf alle verschijnselen voort en inderdaad zal er op den duur een mensheid komen die niet langer bezig is zichzelf het leven zuur te maken met uitbuiting en geweld. Dat zal een realistische mensheid zijn die zichzelf niet langer kwelt met allerlei verslavende godsdienstige onzin. Want het sprookje van de maagd met het kind is een volstrekt atheïstisch sprookje waarin duidelijk gesteld wordt dat er buiten het heelal helemaal niets is.

Voor meer informatie, zie : De maagd en het kind

De zoon van de Mens

3) Verzorgen houdt in: de belemmeringen voor een volledige ontplooiing wegnemen. Treffend is dat de evangelische mensen van destijds de Zoon van de mens (voor ons Jezus of Christus) de Geneesheer van de kosmos noemden... Een ander voorbeeld: steeds meer heeft de maatschappij te lijden onder vernielzucht en vandalisme. Normen en waarden verliezen hun functie, het respect voor de overheid en voor de regels verdwijnt. Gezien vanuit de zichzelf beschermende Onvolwassen mensheid is dat verval een kwalijke ontwikkeling die de betrekkelijke veiligheid en het welzijn aantast. Toch komt er hier iets (op uitermate negatieve wijze) voor de dag dat voor de mensen essentieel is: nihilisme. Dat wil zeggen het inzicht dat er aan de afzonderlijke dingen geen waarde gehecht kan worden, ook niet aan de gestelde regels. Het nihilisme is de bodem waarop straks de volwassen mensen met elkaar kunnen leven, maar in een Onvolwassen mensheid is het bedreigend en in veel opzichten zelfs misdadig. Vandalisme is eigenlijk een ziekelijke uiting van nihilisme dat in een infantiele wereld van normen en waarden niet uit de voeten kan, beklemd zit. Voor meer informatie, zie : De ontwikkeling van de West Europese Cultuur

NORMEN en WAARDEN: 3 Citaten uit “robot denken” van Jan Vis, filosoof.

1) “Alle rampen, zoals vandalisme, corruptie, terrorisme, maar ook alcohol- en drugsmisbruik, komen in laatste instantie voort uit de afhankelijkheid van normen die van buitenaf aan de mensen gesteld worden, vanuit de een of andere fictie omtrent hogere werkelijkheden, hetzij goden, ideologieën, denkmodellen of theorieën.”

Zie: Normen en waarden

2) “Uit het voorgaande zal duidelijk zijn dat ik niet veel op heb met normen en waardenstelsels, enerzijds omdat zij het leven in bepaalde patronen en modellen vastleggen en het daarmee beroven van haar meest wezenlijke eigenschap: vrijheid, en anderzijds omdat het patronen en modellen zijn die op den duur zullen verdwijnen. Als je dus je verwachtingen inzake de toekomst van de mensheid baseert op een dergelijke “ethiek” ben je bezig met een luchtkasteel, dat er desnoods wel steeds fraaier uit gaat zien, maar dat al met al toch een fictie is.

3) “Uiteraard kan je het denken niet afschaffen, je moet het gebruiken, of je wilt of niet! Ligt het dan niet voor de hand dat je ophoudt met vluchten, met de kop in het mystieke zand te steken, en dat je eens iets aan dat denken gaat doen? Want dat is de oorzaak van al het getob. Als kind is je al afgeleerd om na te denken. En het is je aangeleerd om gedachteloos te gaan denken, als een automaat. “

NIHILISME:

Je kunt niet nadenken over het menselijk leven en over de levensbegrippen waarmee de mensen komen als je niet eerst de positie van de mens in de kosmos kent. De eerste vraag is derhalve die naar de mens: wat is de mens en wie is de mens?

Zie : de grote vierslag ( nihilisme,anarchisme,socialisme en communisme) en nihilisme;

dat verrekte nihilisme; nihilisme en anarchisme als basis van het atheïsme

Vrijheid

Vrijwel zonder uitzondering zijn de gebruikelijke definities van het vrijheidsbegrip bevangen in het zichzelf beschouwen als een apart individu. Als gevolg daarvan wordt de vrijheid gezien als een bepaalde verhouding tussen de mensen. Een verhouding die van zodanige aard is dat een ieder verplicht is rekening te houden met de ander zodat er onafwendbaar een situatie van "geven en nemen" ontstaat.

De éne mens houdt zichzelf almaar in ter wille van de ander en de ander doet evenzo, ter wille van de één. Niemand is vrijuit zichzelf: de ander belet hem dat omdat hij niet eenzijdig in de verdrukking wil komen, en als hij redelijk is belet de mens het zichzelf om de ander niet teveel tot last te zijn. In het beste geval ontstaat er een evenwichtssituatie waarvan de handhaving ook nog bevorderd wordt door een voor allen geldende gedragscode die voor bepaalde gevallen bovendien in “het recht" is vastgelegd. Van hieruit is het te begrijpen dat de moderne mens als de meest redelijke norm voor zijn vrijheid stelt: mijn vrijheid houdt op waar die van de ander begint. Hoewel dit best een behoorlijke norm genoemd kan worden, zeker als het er om gaat de éne mens te beletten de ander leed te berokkenen, is het toch een zaak van voortdurende vrijheidsberoving. Het feit dat dit tot op zekere hoogte met goede bedoelingen geschiedt doet aan deze zaak niets af.

En dat het wezenlijk over beroving gaat kan een ieder aan zichzelf en aan zijn omgeving vaststellen. Wij, moderne mensen, streven naar een zo gering mogelijke beroving van elkaars vrijheid waarbij wij onbewust als vanzelfsprekendheid aanvaarden dat die beroving er is. Wij regelen en waarborgen niet elkaars vrijheid, maar elkaars onvrijheid. Hoe redelijker iemand is, hoe minder men de onvrijheid voelt. Dit komt al heel duidelijk voor de dag bij de moderne staatsinrichtingen. Kiesrecht, medezeggenschap en democratie verredelijken de onvrijheid door het te doen voorkomen dat gereglementeerde onvrijheid vrijheid is. Dat vrijwel iedereen hierin trapt komt niet doordat “de overheden" het zo listig weten te brengen (wat zij overigens wel doen!), maar doordat het geheel overeenkomt met onze eigen voorstelling van vrijheid:

Vrijheid is… Meer informatie? Zie… Eenzaamheid en onvrijheid

geven en nemen

Hoe dan ook, het karakteristieke van huwelijk en samenwonen is gelegen in het feit dat de maat bij het begrip "samen" ligt, bij de inhoud en de vorm van de relatie (de verhouding TUSSEN twee mensen), terwijl de maat logisch alleen maar kan liggen bij het ZICHZELF ZIJN van de mensen. Dit zichzelf zijn kan in een relatie niet anders dan onderdrukt worden en dat heet dan " geven en nemen “er het beste van maken " en " redelijk zijn ". En dat gebeurt ter wille van iets BUITEN jezelf; de relatie tussen jou en een ander. Omdat de maat buiten jezelf ligt kan huwelijk of samenwonen niet anders dan vervreemdend werken, je kunt daarin nooit "tot jezelf komen". Van het functioneren in… Voor meer info:

Zie: De ontwikkeling van het denken ; Vrouw en Wereld (trefwoord: geven en nemen )

en Filosofie van de Hak op de Tak- aflevering 09

RESPECT / TOLERANTIE: respect hebben voor het feit dat iemand een mening heeft zou vanzelfsprekend moeten zijn, maar respect hebben voor de inhoud van iemands mening spreekt helemaal niet vanzelf, dat is maar net hoe het valt.

Zie: het gelijk en de dialoog en de fundamentele intolerantie van de godsdiensten

Het je met elkaar bemoeien

In een onvolwassen wereld bemoeien de mensen zich met elkaar. Ze vinden namelijk dat ze elkaar nodig hebben en dat ze dus elkaar van nut kunnen zijn. Ze verwachten dat nuttige dan ook van elkaar. Maar dat kan alleen maar als de één denkt dat hij buiten de ander is, dat is voorondersteld aan het elkaar gebruiken. Om dit gebruik mogelijk te maken probeert de één de ander tot iets te dwingen en dat is de bemoeizucht die door de onvolwassen wereld heenloopt. Altijd bemoeien de mensen zich met elkaar, maar dat is heel iets anders dan het meeleven, dat voor volwassen mensen geldt. Meeleven houdt in laten leven, het leven niet belemmeren of dwingen anders te zijn dan het is. Bemoeien betekent gebruik maken van de ander en uitbuiting van de zwakke; meeleven daarentegen de ander met rust laten en de zwakke ondersteunen. Meeleven betekent ook dat er geen grenzen zijn tussen jou en mij, zodat mijn vrijheid niet ophoudt bij jou, en de jouwe niet bij mij: mijn leven is op andere wijze het jouwe...

Voor meer info,zie: De ontwikkeling van de west europese cultuur

Met rust laten

De gehele werkelijkheid is doortrokken van tegenstellingen. Die moeten niet opgeheven worden, maar juist tot hun recht komen. Bij de uitspraak hebt uw vijanden lief verliest het begrip liefhebben zijn betekenis als er geen vijanden, en dus tegenstellingen, zouden zijn. Het liefhebben vooronderstelt vijanden. Het gaat er dus niet om de vijandschap op te heffen en uit te bannen, maar het gaat er om de vijand, de tegenstelling, te zien in het licht van het harmonieuze geheel: hij is er ook, hij is ook een manifestatie van de werkelijkheid en als zodanig zal ik hem met rust moeten laten, en dat geldt uiteraard wederzijds. Het begrip met rust laten betekent eigenlijk dat je de werkelijkheid laat zijn zoals ze is en dat houdt onmiddellijk harmonie in. Als je, zoals met de huidige mensheid het geval is, de werkelijkheid ziet als een verzameling afzonderlijke voorwerpen ben je niet in staat haar met rust te laten. Je bent niet in staat het bestaansrecht te erkennen van datgene dat je tegenstelling is en bijgevolg wil je die tegenstelling opheffen, hetgeen in de praktijk betekent: uitroeien. Daartoe moet je elkaar, als het over het onderlinge gedoe van de mensen gaat, voortdurend opzoeken en dat leidt telkens tot oorlogen, moord en doodslag. Uiteraard zijn het de leidende figuren die tot een oorlog aanzetten, want uit hun behoefte om macht uit te oefenen komt voort dat zij in principe niet dulden dat sommige mensen hun tegenstander zijn. Wat bij het gros van de mensen min of meer latent aanwezig is, is voor die leidende figuren een levensbehoefte en van daaruit jutten zij de mensen op ten oorlog.

Voor meer informatie: De Grote Vierslag(klik op bladwijzer: met rust laten) en Gedachten over ontstaan en bestaan

Meeleven

In een onvolwassen wereld bemoeien de mensen zich met elkaar. Ze vinden namelijk dat ze elkaar nodig hebben en dat ze dus elkaar van nut kunnen zijn. Ze verwachten dat nuttige dan ook van elkaar. Maar dat kan alleen maar als de één denkt dat hij buiten de Ander is, dat is voorondersteld aan het elkaar gebruiken. Om dit gebruik mogelijk te maken probeert de één de ander tot iets te dwingen en dat is de bemoeizucht die door de onvolwassen wereld heenloopt. Altijd bemoeien de mensen zich met elkaar, maar dat is heel iets anders dan het meeleven, dat voor volwassen mensen geldt. Meeleven houdt in laten leven, het leven niet belemmeren of dwingen anders te zijn dan het is. Bemoeien betekent gebruik maken van de ander en uitbuiting van de zwakke; meeleven daarentegen de ander met rust laten en de zwakke ondersteunen. Meeleven betekent ook dat er geen grenzen zijn tussen jou en mij, zodat mijn vrijheid niet ophoudt bij jou, en de jouwe niet bij mij: mijn leven is op andere wijze het jouwe...

Voor meer info. Zie: De ontwikkeling van de West-Europese cultuur

Het verzamelaars- denken

Zoals gezegd leven wij in de periode van het mannelijke denken. Dat is een denken waarbij alles draait om de verzameling. Het streven is dan ook er op gericht zoveel mogelijk elementen aan de verzameling toe te voegen: in de wetenschap gaat het om het vergroten en uitbreiden van de kennis, in werkelijkheid. Weliswaar doet men het voorkomen alsof het gaat om het begrijpen van de werkelijkheid, maar als men dat al echt meent houdt het "begrijpen" toch niet meer in dan het ordenen de economie gaat het om de "groei", in de politiek gaat het om het vergroten van de macht, in de democratie om het laten meetellen van zoveel mogelijk kiezers en in het recht om het op redelijke wijze regelen van zoveel mogelijk menselijke relaties, enzovoort. Men "inventariseert" de van de gegevens, het op een rijtje zetten, een inventaris maken. Inderdaad kan men daarmee door de ruimte reizen, de atoomkern splitsen, een harttransplantatie verrichten. Maar men kan er niet de honger mee opheffen, de dreiging van een oorlog mee keren, het welzijn van de mensen bevorderen. Men DOET namelijk niet echt iets met het denken, de kennis breidt zich uit maar het denken ontwikkelt zich niet…

Voor meer info, zie: De ontwikkeling van het denken en Conditionering

Het Russische volk

Wetenschappelijk is er niet van een Russisch volk te spreken. Er zijn in Rusland vele volkeren. Toch wil ik dit wel doen en wel in de betekenis van, cultuurvolk, d.w.z. een grote groep van mensen in wie zich iets algemeens vertoont. Het doorbreken van de volwassenheid speelt zich af in het Russische volk. Een eigenaardigheid van dat volk is het feit dat het zich aan niets gelegen laat liggen. Het heeft zich nog nooit ergens op vastgelegd, het is nimmer bevangen geweest in enigerlei cultuur. Het is wel overheerst geweest door culturen met als laatste de westerse cultuur, maar het is er steeds vreemd aan gebleven. In één geval lijkt er een uitzondering te zijn, namelijk waar het gaat over de Grieks-orthodoxe godsdienst. Dit evenwel is, in verband met de Russische mensen, eigenlijk geen cultuur omdat er geen nadruk ligt op het uitwendige: het van buiten en boven af dwingen om zich aan cultuurnormen en waarden te onderwerpen. De Russische kerk vertoonde uiteraard wel machtstrekken, maar voor het volk ging het daarom niet. Het volk beleefde de godsdienstige inhoud als een innerlijke realiteit. Men voelde en onderging het christendom als een waarheid, die levend in de mensen aanwezig was. In het Russische volk leefde dat heel sterk, maar dat is dus iets anders dan het onderworpen zijn aan de macht van een cultuur.

Voor meer informatie: zie de ontwikkeling v/d West Europese cultuur

Het wordingsproces, de evolutie:

(wat is: o.a. geest,bewustzijn,psyche,gevoel,begrijpen,denken. )

Als je de hele gedachtegang over het wordingsproces, de evolutie van het leven en de structuur van de mens af gedacht hebt blijken er bewustzijn en zelfbewustzijn te gelden en op grond daarvan is de werkelijkheid zogezegd tot weten omtrent zichzelf gekomen. Dan blijkt dat dit weten de leidraad voor de filosofische gedachtegang is en niet de een of andere waarneming. Maar, het is typisch filosofisch, dat je hier pas dan achter kunt komen als je de hele denkweg afgelegd hebt. Omdat wij dit op het ogenblik nog niet gedaan hebben kunnen wij eigenlijk nog niet weten dat wij, bij het begin van onze gedachtegang, niet met een waarneming te doen hadden. En, voor zover het toch een waarneming was - want dat is het ook - is die er tengevolge van iets anders. Het blijkt namelijk dat wij mensen waar kunnen nemen juist omdat dit weten er is en dat de in onze cultuur heersende opvatting dat weten een gevolg zou zijn van waarneming, waarop onze gehele wetenschap en de daarbij behorende theorieën gebaseerd zijn, een misvatting is. Deze wreekt zich dan ook, met het voortschrijden van de wetenschappelijke ontwikkeling, steeds meer: de toename van de kennis leidt helemaal niet tot een beter weten, maar daarentegen juist tot een steeds grotere verwarring. Die heft zich op den duur echter wel weer op als de mensen cultureel zover gevorderd zijn dat zij de gedachtegang, op grond van louter denken, aandurven. Als het zover is zal ook blijken wat het werkelijke nut van het verzamelen van wetenschappelijke kennis is geweest.

Er zijn nogal wat verschijnselen waarop het wetenschappelijke denken slechts tot aan een zekere grens vat heeft en daaraan voorbij niet meer. Volgens Newton moet je daarop verder geen acht slaan, maar intussen blijven de problemen wel liggen. Als voorbeeld de werking van de hersenen. Men weet een heleboel, zeker nu men meer vertrouwd is geraakt met kunstmatige geheugens zoals computers en zich geoefend heeft in een andere wijze van denken. Daardoor kan men zich wel enigszins voorstellen hoe bijvoorbeeld de herinnering werkt. Maar voor een wetenschapper is de vraag wat het bewustzijn is, niet op te lossen. Wat is geest, wat is gevoel, wat is bewustzijn, wat is begrijpen? Hij kan er desnoods wel een aantal eigenschappen van opsommen, maar de vraag wat is het, blijkt onoplosbaar. De oorzaak van dit merkwaardige verschijnsel is gelegen in het feit dat in het verschijnsel hersenen, als samenklontering en als organisatie, ook het aaneen gegroeid zijn meespeelt en daarover is empirisch niets aan de weet te komen. Dat geldt niet alleen voor de hersenen, maar voor de gehele verschijnselen wereld. De onderzoekers stuiten dan ook steeds op onverklaarbare en niet te onderzoeken zaken. Daar slaat het onderzoeks- denken af. De leegte, die dan ontstaat, is gewoonlijk precies het terrein waarop allerlei theorieën losgelaten worden, van behoorlijk plausibele tot en met mystieke, paranormale en metafysische.

Voor nadere informatie, zie: Beweging en Verschijnsel deel 1,2 en 3

HITLER: In Hitlers agressie tegen het westen lag geen wezenlijke haat tegen het Angelsaksische westen, voor zover zich dat begon af te tekenen, maar tegen het klassieke westen. Zijn agressie richtte zich tegen de klassieke westerse elites, die hij niet handelingsbekwaam, karakterloos en uit de tijd vond, geschoold als zij waren in de idealistische klassieke traditie, waarin er voor de bestaande individuele mens geen plaats was.

Bestudeer: de ontwikkeling v/d West-Europese cultuur ( auteur: Jan Vis,filosoof )

homofilie verbieden ? ( Zie ook onderstaande 6 stukjes tekst )

1)Maar het resultaat van de christelijke macht is zonder meer rampzalig. De gehele westerse cultuur is tot op de dag van vandaag verziekt door de tirannie van een aantal haatdragende geestdrijvers, die precies de essentieel menselijke verhoudingen stelselmatig verstoord hebben. Als de mensen hunkerden naar vrede riepen zij op ten oorlog, als de mensen elkaar wilden beminnen werd de sexuele liefde als iets verdorvens voorgesteld, als de mensen hulp en troost zochten werden zij gestraft met boetedoeningen, als zij over hun werkelijkheid wilden nadenken werden de vuren van de brandstapels opgestookt. Het is waar, tegenwoordig loopt het allemaal zo'n vaart niet meer, maar de schijn bedriegt! Het zijn alleen maar de methoden van machtsuitoefening die veranderd zijn. Je moet tegenwoordig veel geraffineerder te werk gaan als je succes wilt hebben. Je kunt bijvoorbeeld niet meer botweg stellen dat homofilie verboden is, neen, je moet er begrip voor tonen en meeleven met die mensen die het zo moeilijk hebben; vervolgens moet je je "medeleven" ongemerkt ombuigen naar "medelijden"; daarmee heb je de grond gelegd voor "barmhartigheid" zodat je met een "hulpprogramma" kunt beginnen en aan het einde van de rit heb je weer iemand een gigantisch schuldgevoel ingeprent, zodat zij of hij psychisch van jou afhankelijk wordt. Op dezelfde manier kan je de zaak manipuleren als het over abortus, euthanasie, bewapening of feminisme gaat. Dat men met die methode nog steeds succes heeft blijkt uit de gang van zaken in onze wereld: de belachelijke uitspraken van pausen en andere "geestelijke leiders" zijn voorpaginanieuws, de heren worden door de "groten der aarde" met respect behandeld en ten koste van vele miljoenen guldens in bescherming genomen. In de politiek worden de godsdienstige standpunten als "ethische waarden" hoog gewaardeerd en op grond daarvan onbelemmerd doorgedrukt.

Uit: Hoe zit het nou met God Bestudeer ook eens: Beweging en Verschijnsel deel 1, 2,en 3 ;

Een korte schets van de menselijke seksualiteit en Vrouw en wereld

2)Uit: Filosofie van de Hak op de Tak- aflevering 36 Zo is bijvoorbeeld de verwachting gerechtvaardigd dat katholieken homoseksualiteit zullen veroordelen omdat het volgens hun kerkleer en dus de geboden van hun God een ernstige zonde zou zijn. Maar tegenwoordig is waarschijnlijk een overgrote meerderheid van hen een andere opvatting toegedaan. Zij vinden homoseksualiteit niet langer een zonde en ook geen lichamelijk of psychisch defect. Zij beschouwen het gewoon als een seksuele mogelijkheid die onvoorwaardelijk recht van bestaan heeft. Toch behoort een veroordeling wezenlijk bij hun levensbeschouwing, maar dan als een achterhaalde zaak, die nu op 'negatieve wijze' geldt.

3)Uit : Filosofie van de Hak op de Tak no.2 Al op jonge leeftijd wordt de scholieren ingeprent wat als juist moet worden gewaardeerd en op grond van welke criteria dat het geval is. Meestal klopt een en ander wel, maar zodra het over zaken gaat die zich niet laten meten en berekenen worden de criteria uiterst dubieus. Een voorbeeld van dit laatste is het gescharrel van de orthodoxe en evangelische christenen met de evolutie theorie, met de euthanasie, abortus, homofilie en dergelijken. Men komt dan met argumenten die kant noch wal raken, maar de christelijk opgevoede kinderen zijn inmiddels al zo geraffineerd geprogrammeerd dat zij de meningen van hun opvoeders in goed vertrouwen voor waar houden.

4)Uit : Dat verrekte nihilisme De mensen zouden onverschilliger tegenover elkaar moeten staan: wat kan het je schelen of iemand al of niet gestudeerd heeft, al of niet in een auto rijdt, al of niet werkt voor de kost, al of niet duur gekleed gaat, homofiel is of eventueel een dialect spreekt. Het berust allemaal op waardeoordelen die voor het denken op geen enkele manier stand kunnen houden en het geeft aanleiding tot een ergerlijke bemoeizucht van de een ten opzichte van de ander. Het belemmert het zicht op elkaar, zodat het onmogelijk wordt elkaar nu eens echt te leren kennen en elkaar te aanvaarden precies zoals we zijn. En als je elkaar niet kunt leren kennen is het onmogelijk om met elkaar samen te leven. Je komt dan hoogstens tot een juridisch en sociaal geregeld niet-samenleven dat menselijk lijkt te zijn, maar het niet is.

5)Uit : Abortus Provocatus Ook wat betreft de seksualiteit is het een door onze mannelijke cultuur ingegeven misvatting dat de man de gang van zaken zou bepalen. Iedere eerlijke minnaar weet dat dit geenszins het geval is. Het zou in het bestek van dit artikel te ver voeren hierop uitvoerig in te gaan, maar ik kan toch niet nalaten te stellen dat wij bij het verzet van de christelijken tegen abortus, tegen vrije seksualiteit, tegen geboortebeperking en tegen homofilie te doen hebben met onmiskenbare uitingen van een aan het vrouwelijke vijandige cultuur. Dat alle bovengenoemde zaken in het verleden in onze wetboeken zijn terechtgekomen laat zich hieruit verklaren, maar het wordt nu de hoogste tijd om deze erfenis van een walgelijk verleden eens radicaal op de mesthoop te smijten. Het wordt de hoogste tijd om onze wetboeken - voor zover wij die nog nodig menen te hebben - eens grondig te herzien in het licht van het ware recht van de mens: bezit te zijn van ZICHZELF...

6)Uit : Alledaags commentaar- nr. 18 Een groot aantal gelovige miezerigheden waren tot voor kort al aardig verdwenen. Vaak waren die bedoeld als vernedering van de vrouw en het vrouwelijke: abortus deugde niet, anticonceptie niet, zich charmant kleden niet, een maatschappelijke positie verwerven niet, en ga zo maar door. En dan was daar natuurlijk de homoseksualiteit die tot de meest agressieve taboes behoorde. Gelukkig was dat alles zo langzamerhand teruggedrongen tot het betrekkelijk beperkte domein van orthodoxe godsdienstige fanaten. Maar helaas, die ruimhartige mentaliteit is thans bezig het onderspit te delven en wel door het onverdraagzame gedrag van al die nieuwe godsdienstige groeperingen. En wie verzet zich daar nog tegen?

Honger

Waarom verdragen wij het als er elders op de wereld honger geleden wordt ?

Voor nadere informatie zie: geen god, wat dan en voorts robot denken en de ontwikkeling van het denken

Provocerende hoofddoekjes ( een drietal passages )

1)Ongetwijfeld is dat gedrag van die Christenen uitermate hypocriet, want zij discrimineren zèlf bij voortduring dat het een lieve lust is. Zonder pardon verketteren zij een ieder die ook maar even niet beantwoordt aan de normen en voorstellingen van hun godsdienst. De meest afschuwelijke straffen wachten hen. Eeuwig branden in het hellevuur, gepijnigd worden door etterende zweren en veelvuldige verkrachtingen door duivels vormen nog het minste wat de vertegenwoordigers van de godsdienst van de liefde voor de zondaars bedacht hebben.
Gelukkig horen wij sinds enige tijd niet meer zoveel van die arme Christelijke slachtoffers, maar voor de verandering zijn het nu de Moslims die de fakkel hebben overgenomen en zich nu almaar over discriminatie beklagen. Sinds het optreden van Pim Fortuyn zeggen zij in toenemende mate te lijden onder beledigingen en ander onheus gedrag van ongelovige Nederlanders.

2)Westerse vrouwen bijvoorbeeld deugen niet, het zijn eigenlijk zelfs hoeren. De westerse normen, zeden en gewoonten zijn regelrecht duivels. Homoseksuelen moeten als gevaarlijke zieken beschouwd worden en dus worden verwijderd uit de samenleving. Dit is nog slechts een kleine greep uit de verzameling discriminerende opvattingen van de Moslims.
Daar komt tot overmaat van ramp nog bij dat hun vrouwen zich met hun hoofddoekjes uitermate demonstratief afzetten tegen de moderne wereld. Daarmee provoceren zij menigeen op niet mis te verstane wijze. Is het een wonder dat zij zich een heleboel ergernis op de hals halen?

3)Tolerantie vooronderstelt dat men zijn eigen normen nauwkeurig kent en laat gelden. Het is dom om daarbij water in de wijn te doen. Pas als men zich daarvan terdege bewust is kan men zien welke redelijke ruimte er is voor eventuele andere normen. Op die manier betekent tolerantie niet, zoals veelal tegenwoordig in het postmoderne denken, een relativering en verloochening maar juist een verrijking van de eigen opvattingen.
Maar bij voorbaat uitgaan van redelijke gelijkwaardigheid betekent onvermijdelijk een terugval naar reeds lang geleden overwonnen dwalingen.

Uit : Alledaags commentaar- nr. 38 en

neem eens nota van de: discussie over geloof en ongeloof ; conditionering en Nihilisme

terechtwijzing

De maatschappij is het netwerk van relaties tussen mensen. Dat netwerk houdt van alles in, maar steeds weer geldt dat het alleen maar dan een optimale zaak kan zijn als de relaties zo natuurlijk mogelijk zijn. In die situatie zijn de mensen vrijelijk zichzelf en zij laten elkaar daarbij geheel en al met rust. Waardeoordelen, belangen en ethiek bepalen niet langer de onderlinge verhoudingen, tolerantie en redelijkheid zijn niet meer nodig omdat zo'n maatschappij door werkelijke vrijheid gekenmerkt wordt. Een gereglementeerde maatschappij daarentegen is onvermijdelijk onvrij, armoedig, bemoeizuchtig en leugenachtig. Je behoeft daarvan niet altijd last te hebben, zeker niet als zo'n maatschappij een administratief karakter heeft, zoals dat met de onze het geval is. Bedenk: het feit dat je er weinig last van hebt betekent nog lang niet dat wij in een vrije maatschappij zouden leven. Vroeger was de maatschappij vooral statisch en daardoor veel minder gereglementeerd, maar je had veel meer last van de regels en voorschriften: één stap buiten de voor jou bestemde plaats leverde onmiddellijk een terechtwijzing op. Trouwen met iemand van een andere stand of van een andere kerk werd - letterlijk - als een misstap gezien! Het woord terechtwijzing is trouwens veelzeggend: men wijst je je plaats…

De persoonlijke eigenaardigheden van mensen kunnen niet allemaal in een bepaalde relatie opgenomen zijn. Zoals al eerder gezegd valt er een aantal buiten. Die er buiten vallende eigenaardigheden (mogelijkheden) vallen er echter niet echt buiten, in die zin dat zij, gezien vanuit de bestaande relatie, eigenlijk helemaal niet zouden bestaan. Zij vallen er wel buiten, maar zij spelen als zodanig wel degelijk hun rol. Zou dat niet het geval zijn, dan zou de relatie op een leugen berusten. Men zou het doen voorkomen alsof die buitengesloten eigenaardigheden er helemaal niet waren! . Het getrouw jezelf zijn echter houdt het laten gelden van dat buitengeslotene nadrukkelijk in. Dat speelt dan ook een buitengewoon belangrijke rol. Datgene dat in de relatie tot zijn recht kan komen is eigenlijk nauwelijks interessant omdat dat allemaal wel in orde is. Daarentegen is het buitengeslotene in zekere zin een verstorende factor omdat hij in principe in strijd is met het ingeslotene. Dat verstorende karakter wordt bij analyse van de relatie niet erkend en dus wordt in de hulpverlening geprobeerd die verstoring doormiddel van zogenaamd redelijke afspraken en regelingen op te heffen. Daarmee wordt bij relatieproblemen de mensen nog minder de gelegenheid gegeven elkaar met rust te laten dan voordien al het geval was. Mag het dan een wonder heten dat vrijwel niemand van een relatie- therapie opknapt?

Voor meer informatie, zie: Gedachten over Ontstaan en Bestaan.

liefde. Citaat uit “Trouw aan…”: Je moet je echter wel afvragen welke begrippen inhoud zijn van het begrip liefde. Ik kom dan op een tweetal begrippen, namelijk eerlijkheid en trouw. Het eerste betekent dat je voor jezelf alles laat gelden wat er te gelden heeft, dat je dus niets in jezelf verdoezelt. Dat hangt ten nauwste samen met het begrip twijfel.

Een eerlijk mens durft voor zichzelf toe te geven dat hij twijfelt.

Het tweede betekent dat je jezelf, als geheel van allerlei eigenaardigheden, zo helder mogelijk laat gelden en dat je dus niet van dat geheel afwijkt. Je verschuilt jezelf niet achter uiterlijkheden. (gebruik b.v de trefwoorden: samenhang, ruimte, liefde.)

Zie…

Hoe geneest men van de hysterie:

Het ijveren van de vrouwenbeweging heeft op den duur als resultaat dat de maatschappelijke verhoudingen tussen vrouwen en mannen gelijkwaardig worden, maar dat behoeft nog niet te betekenen dat het in het duister gedrongen vrouwelijke weer vrij komt. Groot is de kans dat het nog effectiever weggewerkt wordt. Omdat het gaat om een wisselwerking tussen het zelfbewuste mannelijke normstelsel en het vrouwelijke, waarbij dat norm stelsel dominant is, moet dit laatste steeds meer in twijfel getrokken worden; de conditioneringen moeten zich oplossen. Omdat je om te beginnen niet weet waar die conditioneringen zitten, moet je alle zogenaamde vanzelfsprekendheden betwijfelen. Je moet het vrouwelijke vrijelijk in je op laten komen en het niet veroordelen. Deze bevrijding zet zich door tezamen met het vervallen van de geldende cultuurwaarden.

Meer info: zie…

Moderne hysterie:

Hoewel de hysterie als epidemisch verschijnsel tegenwoordig niet meer zo'n grote kans krijgt, kunnen we toch opmerken dat we er nog lang niet van af zijn. Redeloze reacties op bijvoorbeeld de vredesbeweging, de antikernenergie beweging en het feminisme zijn nog steeds schering en inslag. En wat te denken van de vele Amerikanen die als gekken tekeer gaan tegen homofielen, tegen abortus en tegen euthanasie? Steeds is de hysterie gericht tegen mensen die op de een of andere manier buiten het mannelijke normstelsel vallen en meer of minder direct een verband doen beseffen met vrouwelijke verhoudingen. Meer info: zie…

Hysterische reacties:

Als zaken uit “het vergeten zelfbewustzijn" bij gelegenheid vanuit de duisternis op je inwerken en als je die ervaringen als "slecht" beoordeelt, kan je reactie daarop “een hysterische" zijn. Dan komt het "wakkere" zelfbewustzijn en dus ook je denken in een soort kramptoestand te verkeren en wordt elk redelijk oordeel onmogelijk. Als verblind richt je zelfbewustzijn zich op die ervaringen en elk onzinnig argument voldoet om je haat uit te kunnen leven. Ook is er de behoefte om eigen vermeende "slechtheid" te projecteren op de andere mensen, of op bepaalde andere mensen en die mensen moeten dan vernietigd worden. Want zij worden representanten van je eigen verafschuwde vrouwelijkheid. Op directe of indirecte wijze hangt hysterie, zoals ik het opvat, steeds met vrouwelijkheid samen. Uiteraard komt het voor bij vrouwen zowel als mannen: hoe machtiger een man, hoe meer de hysterie dreigt; hoe kuiser en fatsoenlijker een vrouw, hoe groter bij haar de kans op hysterie.

Meer info: Zie…

Waardeoordelen:

Hieronder een citaat uit: De ontwikkeling van het denken ; en zie ook: nihilisme

Geest en natuur

Als wij onderzoek plegen naar de betekenis van het "paradijsverhaal", ontdekken wij het volgende: de slang staat voor het geestelijke principe; hij wordt gewoonlijk als "mannelijk" gezien, maar dat is niet helemaal juist omdat hieraan de (westerse) vooronderstelling ten grondslag ligt dat de man het geestelijke zou vertegenwoordigen. Helemaal fout is het echter ook niet voor zover je het denken, in de zin van "onderscheiden", als een mannelijk aspect van het menszijn kunt zien. Het geestelijke staat BUITEN de (natuurlijke) werkelijkheid omdat het (zie 6,2) in de mensen als ontkenning voor de dag komt. Het komt dan ook, voor de natuurlijke mens, van buitenaf. Dat is uitgedrukt in het beeld van de "verleiding". Die natuurlijke mens is Eva, de "moeder van alle levenden", de "Grote Moeder", de "Oermoeder" of "Magna Mater". Zij sluit alle leven in - een idee die wij nog terugvinden in Maria met haar blauwe mantel (= het omhullende), versierd met sterren (= de kosmos). Als zij verleid wordt door de slang betekent dit dat het geestelijke zich nestelt IN al het levende, culminerende in de mens. Het geestelijke wordt gezien als GELDEND VOOR DE LEVENDE MENSEN. Zodra dit echter een feit is gaat het geestelijke voor de mensen functioneren: met de verleiding van Adam door Eva wordt het denken, in de zin van "onderscheiden" bij de mensen betrokken.

Daarmee ontstaat "vijandschap", d.w.z. er treedt nu een SCHEIDING op. Het een vormt niet meer een geheel met het ander; de harmonie (= gelukzaligheid) begint te verbreken; de kennis van goed en kwaad begint en daarmee komen de waardeoordelen in de wereld - inderdaad, op zichzelf, een "vloek" voor de mensheid. Hoewel die vloek niet uit kan blijven - het geestelijke moet voor de mensen gaan gelden - kunnen wij toch zeggen dat de mensen in het verleden ingezien hebben dat het geestelijke, in de vorm van "onderscheidend denken", de mensen veel lijden bezorgt. Er ontstaat een machtswereld vol ongelijkheid en strijd, de harmonie verdwijnt steeds meer en het "Gouden Tijdperk" van de mensheid raakt in het vergeetboek. Al met al een uitermate diepzinnig verhaal: het is het verhaal van de menselijke ongehoorzaamheid (toch van die boom eten), het is het verhaal van de geest die via de menselijke natuur de mensen tot denken aanzet en het is het verhaal van het lijden van de mensen, de "erfzonde" die tot op de dag van vandaag voor de mensen van kracht is. Met het ontstaan van de "vijandschap" komt de opgave van het overleven opzetten. In verband daarmee moeten het begrip "creativiteit" nader bekijken.

Discussie over geloof en ongeloof

Vanuit het ongeloof (in de zin die ik er aan geef) komen wij in de discussie met gelovigen niet verder dan een compromis: “de godsdienst is een privaatzaak". Hoewel dit op zichzelf juist is - ieder moet toch voor zichzelf weten wat hij scharrelt in zijn denken - is het natuurlijk niet de zaak waarom het gaat. Hoewel ieder het voor zichzelf maar moet uitzoeken, is het toch zo dat godsdienst en geloof onzin zijn. De argumenten voor deze zaak vinden wij niet in de discussie over geloof en ongeloof, maar in de discussie over de werkelijkheid zelf.

Voor meer informatie, zie: Geen God, wat dan! en de werkelijkheid

Terug naar: de Homepage van Rob van Es voor méér informatie

website analysis