TREFWOORDEN " S "

Met de mond wordt namelijk door die SGP de scheiding van kerk en staat onderschreven. Daardoor lijkt het of die partij in staatkundige zin democratisch is. De truc is echter dat wel de instituten 'kerk' en 'staat' van elkaar gescheiden worden, maar dat zij tegelijkertijd alle twee onderworpen zijn aan God. Zij zijn beide 'dienaressen van God'. De staat en de kerk zijn dus wel gescheiden, maar niet de staat en de godsdienst. Dat kan alleen maar stiekem verwijzen naar het ideaal van een theocratie. Daarin verschilt die o zo democratische Staatkundig Gereformeerde Partij in geen enkel opzicht van de Islam en al die andere godderige tirannieën.

Meer info, zie : Alledaags commentaar- aflevering 40

CHRISTELIJKE MORAAL: kwijten onze regeerders zich van de taak neutraal tegenover de godsdienst te staan? Dat valt helaas bitter tegen. Kennelijk begrijpen zij nog steeds niet wat het betekent dat kerk en staat gescheiden moeten zijn.Toen ook al ! Zie…

solidariteit, lotsverbondenheid, saamhorigheid, verbondenheid, gemeenschapszin

a) Gewoonlijk zeggen de mensen dan dat zij zich met elkaar “verbonden” voelen en zij spreken van “solidariteit” en “saamhorigheid” om daaraan dadelijk toe te voegen op welke grond zij zich verbonden voelen. Je krijgt dan een aantal verklaringen te horen die bij nadere beschouwing niets met het begrip “samenhang” te maken hebben, maar die allemaal terug zijn te brengen tot het begrip “relatie”.

b) Wat wij doorgaans onder “verbondenheid”, “solidariteit” en “saamhorigheid” verstaan is niet wat ik bedoel met samenhang. Het is beslist noodzakelijk elke verbinding terzijde te laten.

Meer info. Zie: conditionering

liefde. Citaat uit “Trouw aan…”: Je moet je echter wel afvragen welke begrippen inhoud zijn van het begrip liefde. Ik kom dan op een tweetal begrippen, namelijk eerlijkheid en trouw. Het eerste betekent dat je voor jezelf alles laat gelden wat er te gelden heeft, dat je dus niets in jezelf verdoezelt. Dat hangt ten nauwste samen met het begrip twijfel.

Een eerlijk mens durft voor zichzelf toe te geven dat hij twijfelt.

Het tweede betekent dat je jezelf, als geheel van allerlei eigenaardigheden, zo helder mogelijk laat gelden en dat je dus niet van dat geheel afwijkt. Je verschuilt jezelf niet achter uiterlijkheden. (gebruik b.v de trefwoorden: samenhang, ruimte, liefde.)

Zie…

Twee begrippen en hun relatie; ofwel VROUW , MAN en hun relatie

Om duidelijk te maken hoe wij in onze denktraditie omgaan met begrippen die onafscheidelijk met elkaar verbonden zijn en die tegelijk beide een andere betekenis hebben, kunnen wij de balans als voorbeeld nemen. En dan gaat het om de verhouding tussen de twee schalen daarvan. Die twee schalen hebben voor ons denken niets met elkaar te maken, het zijn voorwerpen die volkomen van elkaar gescheiden zijn. Maar, er is wel een "relatie" TUSSEN beide schalen: zij worden met elkaar verbonden door de arm van de balans, waaraan beide opgehangen zijn. De arm van de balans is dus iets zelfstandigs dat beide schalen verbindt, maar dat op zichzelf BUITEN beide schalen is en dat als zodanig het gedrag van de twee schalen bepaalt.

Zij gaan samen, zij laten zich gelden als bij elkaar "behorend" door een UITWENDIGE derde factor, die hen tot een soort van "eenheid" dwingt: de balans als compleet instrument. Op dezelfde wijze gaan wij in ons denken om met de begrippen "het geheel" en "de inhoud". Onwillekeurig gaan wij zoeken naar een relatie die beide begrippen kan verbinden, en dan denken wij aan een uitwendige derde factor. Een factor die "het geheel" met "de inhoud" verzoent. In het concrete geval van vrouw en man (op die twee houden wij het maar even) gaan onze gedachten uit naar allerlei relatievormen en de mogelijkheden die deze te bieden hebben. Het huwelijk is zo'n relatievorm, maar die heeft tegenwoordig aan waarde ingeboet. Je kunt denken aan wat men in de dertiger jaren in progressieve socialistische kringen als "vrije liefde" gepropageerd heeft en tegenwoordig is de Lat-relatie een voorbeeld. Steeds echter komt het er op neer dat de partners zich voegen naar de DERDE factor: de relatie, en dat beiden zich daaraan zo volledig en zo getrouw mogelijk uitleveren. In feite komen de partners zelf niet tot hun recht (dat mag "zoveel mogelijk"), maar gaat het er om dat de RELATIE tot zijn recht komt. Hoewel men zich doorgaans helemaal niet bewust is van de begrippen "het geheel" en "de inhoud", kunnen we wat dit betreft toch zeggen dat men, onbewust, die beide begrippen OP ZICHZELF gesteld heeft: de vrouw is het begrip "het geheel" en de man is het begrip "de inhoud".

En tussen die twee grootheden slaat men dan een brug, waaraan men dan als kwaliteitseis stelt dat hij beantwoordt aan de liefde. Helaas verdwijnt die "liefde" na enige tijd, zodat de partners zichzelf en elkaar verwijten gaan maken omdat alles mislukt is. Zij komen dan tot de overtuiging dat "de liefde nu eenmaal niet kan omdat wij er te egoïstisch voor zijn". Maar in feite is voor de dag gekomen dat het onmogelijk is de begrippen "het geheel" en "de inhoud" op zichzelf te stellen om ze vervolgens met elkaar te verbinden door een derde factor die voor beide grootheden maatgevend is. Vanuit dit streven kunnen het vrouwelijke en het mannelijke elkaar niet vinden, zij zullen almaar voor elkaar een raadsel zijn en in de praktijk zelfs angst en vijandschap teweeg brengen. In "De roof van het vrouwengeheim" wordt dit thema door Fokke Sierksma indringend behandeld aan de hand van restanten van oude verhalen, die nog bij natuurvolkeren voorkomen. Typerend is in elk geval de voortdurende verwarring bij de mannen die de samenhang in hun werkelijkheid kwijt zijn, en de mystiek bij de vrouwen die met hun inhoud geen raad weten omdat die ongrijpbaar blijkt te zijn. Het is namelijk zo dat de mensen in hun cultuurontwikkeling achtereenvolgens "het geheel" en "de inhoud" op zichzelf stellen, vertegenwoordigd resp. door de vrouw en door de man. Daardoor zijn er twee essentieel verschillende perioden in de geschiedenis te onderscheiden, namelijk de oudheid en de nieuwe tijd. Beide perioden vertonen de POLARITEIT van de vrouw en de man op geheel eigen wijze. Het is goed om hier even bij stil te staan omdat het ons thema wat concreter maakt.

Voor meer info: zie…

Investeer in jezelf, investeer belangeloos in een gezonde samenleving. Zie…

De samenleving is gelijk een lichaam zie : Alledaags commentaar- aflevering 34

De samenleving vertoont een onaantastbare karakter binnen het materiële systeem van het leven.

Zie: Filosofie van de Hak op de Tak- aflevering 42 en…

Voor de grondgedachte zie het hoofdwerk van Jan Vis, filosoof.

Te weten : Beweging en verschijnsel !

De machtsfactor in de seksualiteit:

Als ik spreek over "macht" heb ik het over de wil of de wens van de ene mens dat de andere mens zijn zal zoals die ene mens zich dat voorstelt. We hebben niet te doen met de een of andere "natuurkracht", zodat je, met de meeste mensen, zou kunnen zeggen: de macht zit in de mens, hij hoort er nu eenmaal bij, getuige de dierenwereld. Een macht die op den duur ten goede aangewend zou kunnen worden, in die zin dat men medemensen zou kunnen dwingen zich te voegen naar een collectief teneinde het welzijn van dat collectief te bevorderen en in stand te houden. Dergelijke interpretaties van de macht zijn gewoonlijk excuses om te rechtvaardigen dat mensen over andere mensen heersen: het smoesje van "je eigen bestwil". Maar de macht is geen onontkoombare "natuurkracht", hij komt mee aan de mensen gedurende een bepaalde periode van hun ontwikkeling en hij zal op den duur verdwijnen. Volgens mijn definitie gaat het nadrukkelijk om “de wil" en dat betekent dat wij op het terrein van het zelfbewustzijn en dus van de voorstellingen zijn. Doordat wij een bepaalde voorstelling hebben over een ander kunnen wij willen dat die ander daaraan zal beantwoorden. Die voorstellingen kunnen "onbewust zelfbewust" zijn en ook "bewust zelfbewust", en dat wil zeggen dat je al of niet weet hebt van bepaalde voorstellingen, die inhoud zijn van je zelfbewustzijn. Het al of niet bewust zijn ervan hangt samen met de wijze waarop je geconditioneerd bent, maar ook met de wijze waarop je jezelf geconditioneerd hebt naar aanleiding van allerlei ervaringen.

Vanuit die al of niet bewuste voorstellingen bedenk je hoe een ander mens zou moeten zijn en dan ontstaat de wil om dat te realiseren. De wil heeft dus een zelfbewuste oorsprong, je zou zelfs kunnen zeggen dat de wil "intellectueel" van aard is. Ter vergelijking: de seksualiteit, als het elkaar benaderen van het vrouwelijke en het mannelijke, kan geen wilskwestie zijn omdat het elkaar benaderen ontspruit in het bewustzijn, de trillende werkelijkheid in jezelf. Het elkaar benaderen gaat buiten je wil om en je kunt zelfs vaak opmerken dat het gebeurt in strijd met je wil. Omdat dit zo is kan je al onmiddellijk vaststellen dat de seksualiteit zelf niets met macht te maken kan hebben, omdat het buiten je wil omgaat.

Meer info: zie…

Seksualiteit : Niets is toevallig

Alvorens je je kunt gaan verdiepen in de vraag wat seksualiteit nu eigenlijk is moet je gedachten laten gaan over het begrip "toeval". Te vaak wordt tegenwoordig als verklaring voor bepaalde verschijnselen aangevoerd dat dit "toeval" zou zijn, d.w.z. zomaar, zonder logische noodzaak, zonder voorafgaande processen. De Nobelprijswinnaar Jaques Monod heeft in 1970 een boek het licht doen zien: "Toeval en onvermijdelijkheid", en daarin noemt hij het verschijnen van de mens een "toevalstreffer". Een andere wetenschapper lichtte dit nog wat toe door de toevalligheid van het ontstaan van de mens te vergelijken met het gooien van een mand met televisieonderdelen in een hoek van de kamer, net zo lang tot de boel zo terecht zou komen dat er plotseling een TV toestel stond. Zo "toevallig" zou volgens hem het ontstaan van de mens zijn.

Het staat iemand natuurlijk vrij er zo over te denken, maar het zal duidelijk zijn dat het begrip "toeval" hier gebruikt wordt om onbegrip en onvermogen tot doordenken te verdoezelen. Je behoeft nu niets meer te verklaren, terwijl je toch een indruk van grote diepzinnigheid achterlaat...

Een poging om de toevalligheid te omzeilen is gedaan in het godsdienstige denken: god heeft de mens geschapen. Dat is inderdaad niet toevallig, maar het zegt net zo min iets als het verhaal over het toeval. Dan zijn er ook nog mensen die het over een "mysterie" hebben en dit dan reden genoeg vinden om het nadenken over deze zaak te staken, meestal met de verzuchting dat "het mensenverstand nu eenmaal te klein is om dit soort dingen te begrijpen". Waarschijnlijk bedoelen ze hun eigen verstand! Wij zullen in ieder geval proberen over de kwestie van leven en seksualiteit NA TE DENKEN zonder het toeval en ons kleine verstand als uitvlucht te gebruiken.

Meer info: zie…

De macht en de seksualiteit

Men zou kunnen denken: in de oudheid oefenden de vrouwen macht uit over de mannen en omgekeerd in het westen de mannen over de vrouwen. Dit is echter niet juist. De afbeeldingen en de verhalen uit de oudheid hebben een erg liefelijk karakter, terwijl die uit het westen steeds een sfeer van geweldaardigheid hebben: de vrouw wordt veroverd en zij wordt verleid en zij geeft zich tenslotte "gewonnen". Wat betreft deze tegenstelling moet je bedenken: het vrouwelijke behoeft over het mannelijke geen macht uit te oefenen omdat dit vluchtige mannelijke als haar permanente inhoud werd gezien. Hij was dus geen tegenstander en geen buitenstaander en hij was ook niet meer- of minderwaardig. Bovendien is het niet denkbaar dat er naast het (vrouwelijke) geheel nog iets anders bestaat. Rivaliteit en vijandigheid zijn dus uitgesloten. In het westen daarentegen wordt de inhoud op zichzelf gesteld als de zaak waarom alles draait. Nu gaat het dus om "het één en het ander". En dit betekent voor de seksualiteit dat men ten opzichte van elkaar "buitenstaanders" wordt: de één is BUITEN de ander. Het wordt nu zaak elkaar ergens " toe te krijgen". Daarbij voelt de man zich dominant omdat het gaat over het mannelijke aspect van de werkelijkheid: de inhoud. Dit heeft als noodzakelijk gevolg dat ertussen de één en de ander een machtsverhouding ontstaat, gegrond op de SCHEIDING van de één en de ander en de meerwaarde van één van die twee. Dit heeft grote gevolgen...

Voor meer info, zie…

Voor een beter inzicht in de begrippen “vrouwelijk” , “mannelijk”en “inhoud”, verwijs ik u naar het hoofdwerk Beweging en Verschijnsel deel 1, 2 en 3

Investeer in jezelf, mentaal wel te verstaan.

Onderwerp: inzicht in uzelf

Bouwen wij mensen niet onze gehele persoonlijkheid op met behulp van een besef van eigenwaarde, ja zelfs van eigen meerwaarde ten opzichte van de andere mensen? En is niet ons gehele ethische, maatschappelijke, politieke en economische stelsel gebaseerd op de meerwaarde van de een ten opzichte van de ander en dus ook op de competitie en naijver tussen de mensen, alle mooie woorden over “gelijkheid” ten spijt? Mentaliteitsverandering gewenst ? Zeer zeker! Het bevordert ons leven zowel in psychische als in materiële zin ofwel toename van het welzijn van onszelf.

Laten we eerlijk zijn: het is wel degelijk een feit dat onze eigen mentaliteit in essentie niet zo bar veel verschilt van die van de regenten.

In welke richting mentaliteitsverandering? Neem nota van : “houden van” en liefde en voorts:

Citaat 2) . En de inhoud van die veiligheid is “het verzorgd zijn” en “het recht”, waarbij ik met nadruk aanteken dat het hier om een beschermingsrecht gaat. Het zou te ver voeren hierop thans uitvoerig in te gaan, maar zoveel kan ik er - voor de goede verstaander - wel over zeggen dat bij een beschermingsrecht ik veilig gesteld ben voor de ander, terwijl er werkelijk recht is als de ander veilig is voor mij. Zie…

En vervolgens : Het begrip 'erkenning' - Existentiële garanties - Het begrip 'zelfstandigheid' - Het begrip 'zelfgenoegzaamheid' - Wat betekent veiligheid - Voorhanden levensbehoeften - Luxe goederen.

Zie: Filosofie van de Hak op de Tak- aflevering 07

eigenwaarde

Bouwen zij niet hun gehele persoonlijkheid op met behulp van een besef van eigenwaarde, ja zelfs van eigen meerwaarde ten opzichte van de andere mensen? En is niet ons gehele ethische, maatschappelijke, politieke en economische stelsel gebaseerd op de meerwaarde van de een ten opzichte van de ander en dus ook op de competitie en naijver tussen de mensen, alle mooie woorden over “gelijkheid” ten spijt?

Onze waardenstelsels berusten op de analyse, het uit elkaar halen van de werkelijkheid en het vervolgens vergelijken van het ene onderdeel met het andere. Bij die vergelijking zijn onze eigen belangen de maat. Op grond van die belangen hechten wij- letterlijk - waarde aan bepaalde dingen en mensen en aan andere niet. Dat geldt ook voor de overtuigingen, de zogenaamde geestelijke zaken, de idealen, want ook die vormen wij vanuit ons eigen belang. Weliswaar beweren wij in dat geval dat het ons om het belang van de mensheid gaat, maar intussen zijn wij het toch zelf die bepalen wat het belang van de mensheid is. Het is voor ons belangrijk dat het goed komt met de mensheid, maar voor dat goede leggen wij onze eigen normen aan.

Het goede is voor een godsdienstige iets anders dan voor een vrijdenker. Dus wordt het waarde hechten aan bepaald door onze eigen geest, waarin wij ons een voorstelling maken van de werkelijkheid, zoals die volgens ons zou moeten en kunnen zijn. Het is echter de vraag of de werkelijkheid is zoals wij ons haar voorstellen.

Voor meer informatie, zie: Dat verrekte nihilisme

Seksualiteit beleven:

Seksualiteit beleven is alleen maar mogelijk als je "het" vrij in jezelf haar gang laat gaan - wat héél iets anders is dan zelf je gang gaan. Dit laatste is helaas in onze cultuur de gangbare opvatting. De seksualiteit is in die cultuur niet iets ongrijpbaars dat zich in je afspeelt, maar het is een handeling, een daad, iets wat je tot stand brengt. Het wordt doorgaans ook verbonden met het verrichten van een prestatie, zoals blijkt uit zogenaamde liefdesscènes in moderne films. Het komt er op neer, dat men een bepaalde opeenvolging van gebeurtenissen aan ziet voor seksualiteit, meestal zelfs beperkt tot “de geslachtsdaad" met uitsluiting van alle andere mogelijkheden tot uiting van de seksualiteit. Het vrijen van homofiele mensen, het vrijen op een andere dan de "voortplantingsmanier", dat alles wordt door veel mensen afgewezen als iets pervers dat met echte seksualiteit niets te maken zou hebben. Meer info: zie…

Seksualiteit

De strijd tegen het vrouwelijke Wat is seksualiteit elkaar lustobject zijn Je lijf met rust laten

De macht en de seksualiteit Wat gebeurt er met de vrouw Pornografie Moderne hysterie

Het psychische conflict : (verkrachting) Homofilie De westerse vrouw telt niet mee:

Hoe geneest men van de hysterie: (psychische verwarring) Hysterische reacties:

Seksualiteit beleven: Erotiek en objectivering: De machtsfactor in de seksualiteit :

BRIEFWISSELING ( INCEST ) huwelijksproblemen/ relatieproblemen VROUW , MAN en hun relatie

Het begrip psyche

Pornografie:

De pornografie is er op gericht in de mensen prikkeling teweeg te brengen. Doorgaans is de behoefte daaraan het grootst in samenlevingen waarin strenge taboes op de seksualiteit rusten. Je zou dan ook verwachten dat met het verdwijnen van die taboes de behoefte aan pornografie zou afnemen, maar wij hebben in de afgelopen decennia gemerkt dat dit helemaal niet het geval is. De verklaring voor dit verschijnsel is hierin gelegen dat de mensen in onze cultuur elkaar vrijwel uitsluitend object zijn. Dat geldt op alle gebieden en ook op dat van de seksualiteit. De prikkeling beheerst vrijwel het gehele seksleven van de mensen en de kwaliteit daarvan wordt aan die prikkeling afgemeten. Omdat de prikkeling een verhouding van buiten elkaar staande objecten is, is het op zichzelf een kwantitatieve zaak: hoe sterk, hoe vaak en hoe langdurig. Dat is uiteraard best in orde, maar het is uitermate armoedig als zoiets zo ongeveer de gehele inhoud van de seksualiteit is. Het ineen gaan als gaafste en natuurlijkste uiting van het psychische, dat tot haar recht wil komen, is dan eigenlijk verworden tot een soort van veredelde zelfbevrediging. Onnodig te zeggen dat er dan van met elkaar meeleven weinig terechtkomt.

Meer info: zie… en tevens meeleven

De strijd tegen het vrouwelijke: Alle vrouwelijkheid wordt haar zonder pardon ontzegd wil zij niet voor “een hoer" aangezien worden en zij mag alleen maar "vrouwelijk" zijn VOOR DE MAN, in overeenstemming met de normen die HIJ daarvoor aanlegt. Hoewel zij zich, door daaraan te voldoen, juist dan laat gelden als een begerenswaardig nuttig voorwerp, wordt zij binnen zo'n verhouding niet als een hoer gezien: zij is dan deugdzaam, een goede echtgenote en moeder en eventueel ook een gelijkwaardig lid van de maatschappij. Meer info: zie…

Meeleven

In een onvolwassen wereld bemoeien de mensen zich met elkaar. Ze vinden namelijk dat ze elkaar nodig hebben en dat ze dus elkaar van nut kunnen zijn. Ze verwachten dat nuttige dan ook van elkaar. Maar dat kan alleen maar als de één denkt dat hij buiten de Ander is, dat is voorondersteld aan het elkaar gebruiken. Om dit gebruik mogelijk te maken probeert de één de ander tot iets te dwingen en dat is de bemoeizucht die door de onvolwassen wereld heenloopt. Altijd bemoeien de mensen zich met elkaar, maar dat is heel iets anders dan het meeleven, dat voor volwassen mensen geldt. Meeleven houdt in laten leven, het leven niet belemmeren of dwingen anders te zijn dan het is. Bemoeien betekent gebruik maken van de ander en uitbuiting van de zwakke; meeleven daarentegen de ander met rust laten en de zwakke ondersteunen. Meeleven betekent ook dat er geen grenzen zijn tussen jou en mij, zodat mijn vrijheid niet ophoudt bij jou, en de jouwe niet bij mij: mijn leven is op andere wijze het jouwe...

Voor meer info. Zie: De ontwikkeling van de West-Europese cultuur

elkaar lustobject zijn

Dat "beginnen" moeten we niet uitsluitend in de tijd denken, het is niet altijd het eerste wat je aan elkaar ervaart en daarom moet je het zien als "het eerste moment" van de zaak. Logisch: zonder uiteen zijn kan er geen ineenzijn ontstaan. De prikkeling ligt op het terrein van het uiteen zijn, maar tegelijk is de prikkeling het eerste begin van het naar elkaar toe gaan. Het is als het ware “de grens" van het buiten elkaar zijn van twee mensen. Dat je de prikkeling als "eerste moment" niet in de tijd moet denken blijkt ook hieruit dat bij verdere toenadering van twee mensen die prikkeling niet verdwijnt, zij blijft almaar meespelen. Zou zij verdwijnen dan zou het met het vrijen ook niet veel worden. Ook hier zien we weer dat we moeten vermijden om (westers) lineair te denken. Zouden we dat wel doen, dan zou met het optreden van het tweede moment het eerste voorbij zijn, maar zo is het dus niet. Het is zelfs nog sterker: als in de seksualiteit “het elkaar object zijn" niet mee blijft spelen, mislukt de hele zaak. Iedereen weet wel dat je ten opzichte van elkaar geprikkeld moet zijn, maar lang niet iedereen realiseert zich dat dit gebaseerd is op het voor elkaar over en weer "object zijn" - om een tegenwoordig veel misbruikt woord te gebruiken: "elkaar lustobject zijn". In allerlei verhandelingen over de seksualiteit wil men dit er nogal eens uitpoetsen omdat men het niet "humaan" vindt elkaar als een object te beleven. Typisch is dat de westerse mensen nauwelijks iets anders doen dan elkaar als een object te beschouwen, maar in de seksualiteit zou het dan niet erg liefdevol zijn! De seksualiteit wordt vaak heel zoetig voorgesteld, als een sprookjeswereld waarin de prins en de prinses elkaar vinden en heel poëtisch één worden. Het uiteen zijn, waar nu juist de prikkel ligt, is dan geheel en al opgeheven. Typisch: in het Oosten liet men de geliefden op dat moment sterven! Men wilde daar de individualiteit niet en dus wilde men elkaar ook in geen geval lustobject zijn. Dat wil niet zeggen dat men de lust als zodanig afwees; in tegendeel, maar men zag die als goddelijk en dus als bovenaards, als boven het object uitgaande.

Meer info, zie…

Je lijf met rust laten:

Het is in het algemeen, maar ook ten aanzien van de seksualiteit, van belang om je lijf met rust te laten. Dat betekent natuurlijk niet dat je het zoveel mogelijk "in rust" moet houden. Het wil zeggen dat je aan al die lijfelijke behoeften voldoet die er toe leiden dat je je lijf niet voelt. Een gezond lijf voel je niet, je bemerkt niet dat je het hebt, en daarom kan je eigenlijk ook niet zeggen: "Ik voel me gezond", want gezondheid voel je niet. Wanneer je je lichaam gaat voelen is er iets met je aan de hand; er dringt zich iets op en dat is een verbreking van de harmonie. Al je lichamelijke gedoe, of je wilt sporten, in de zon wilt liggen of luieren zou zo bemeten moeten worden dat het voor je lijf weldadig is, dat het het "niet voelen" bevordert en dus de gezondheid. Dat geldt natuurlijk ook voor het voedsel dat je gebruikt. Ik meen er toch op te moeten wijzen dat het bovenstaande, hoe eenvoudig op zichzelf ook, toch weinig bekend is bij de moderne mensen, die sterk de neiging hebben van het lijf prestaties te verlangen. Dan zijn er ook nog de zogenaamde lustgevoelens. Veel mensen onderdrukken die, doorgaans vanuit godsdienstige waardeoordelen, terwijl weer anderen er voortdurend achteraan lopen: de Casanova types, de playboys en over het algemeen “de haantjes". In beide gevallen kan je ook spreken van een niet met rust laten van het lichaam; het moet zo nodig niet en het moet zo nodig wel. En alweer zijn het de geestelijke waardeoordelen die de oorzaak zijn van het getob. In de seksualiteit echter speelt het voelen van je lijf een dominante rol.

Meer info: zie…

Wat gebeurt er met de vrouw: En dan kan je zeggen: de vrouwen zijn, geredeneerd vanuit die cultuur, tegen zichzelf. Een situatie die natuurlijk door de mannen aangescherpt wordt. Het tegen zichzelf zijn heeft een conflict tot gevolg en dat is een psychisch conflict (“het geheel" ligt, omdat het als zelfbewuste zaak tot het verleden behoort, verzonken in de psyche, is een - onbegrepen - gevoelszaak geworden) dat juist door de vrouwen zelf verdrongen wordt.

Meer info: zie…

Moderne hysterie:

Hoewel de hysterie als epidemisch verschijnsel tegenwoordig niet meer zo'n grote kans krijgt, kunnen we toch opmerken dat we er nog lang niet van af zijn. Redeloze reacties op bijvoorbeeld de vredesbeweging, de antikernenergie beweging en het feminisme zijn nog steeds schering en inslag. En wat te denken van de vele Amerikanen die als gekken tekeer gaan tegen homofielen, tegen abortus en tegen euthanasie? Steeds is de hysterie gericht tegen mensen die op de een of andere manier buiten het mannelijke normstelsel vallen en meer of minder direct een verband doen beseffen met vrouwelijke verhoudingen.

Meer info: zie…

Het psychische conflict:

Het conflict in de West-Europese vrouw is gelegen in het feit dat zij de vrouwelijkheid, die zij in zichzelf aanvoelt, niet mag laten gelden omdat zij vindt dat dit niet "fatsoenlijk" is. Wezenlijk is het conflict dus een moreel conflict dat op een heel diep verzonken terrein ligt: de vrouwelijke werkelijkheid als “het geheel" bevindt zich in het vergeten en verdrongen zelfbewustzijn dat onder geen voorwaarde manifest mag worden op straffe van uitstoting uit de samenleving. Dat maakt een aanhoudende waakzaamheid noodzakelijk, die overgevoelige reacties oproept bij verstoring van de betrekkelijke "rust" van het verdrongene. Op seksueel misbruik, op aanrandingen en verkrachtingen wordt gereageerd met een alles overheersende psychische verwarring die bijna niet te genezen is. Maar binnen het kader van de moraal blijft die reactie achterwege: alle gewelddadige gruwelen worden geaccepteerd als het onder de dekmantel van het huwelijk gebeurt. Het psychische conflict van de West-Europese vrouw ligt altijd op de loer; de spanning tussen het verdrongen vrouwelijke en het fatsoen is permanent aanwezig en die gaat pas over als het vrouwelijke vrij baan krijgt en het fatsoen doorzien wordt als een mannelijke herwaardering van de werkelijkheid. Met dat doorzien verdwijnt het tegen-zichzelf-zijn van de vrouw en dan kan er zich een werkelijke vrouwelijkheid ontwikkelen, die uiteraard meer betekenis heeft dan de eenzijdig vrouwelijke van het verleden. Tegenwoordig is er een kentering gaande, maar die staat toch nog in sterke mate in het teken van het conflict. Van de aanwezigheid van dit conflict zijn de vrouwen zich bewust aan het worden, maar nog slechts weinigen hebben in de gaten dat het de moraal en het fatsoen zijn die de problemen opleveren. Men richt zich gewoonlijk op de macht van de mannen als zou het gaan over een zaak die BUITEN de vrouw stond. Maar het conflict is de wijze waarop het mannelijke denkmodel IN de vrouw terechtkomt. Het komt in haar terecht als iets vijandigs omdat het “het geheel" ontkent. En dat is zelfs het geval voor zover zij met haar zelfbewustzijn geheel en al het mannelijke denkmodel toegedaan is.

Meer info: zie…

homofilie verbieden ? ( Zie ook onderstaande 6 stukjes tekst )

Maar het resultaat van de christelijke macht is zonder meer rampzalig. De gehele westerse cultuur is tot op de dag van vandaag verziekt door de tirannie van een aantal haatdragende geestdrijvers, die precies de essentieel menselijke verhoudingen stelselmatig verstoord hebben. Als de mensen hunkerden naar vrede riepen zij op ten oorlog, als de mensen elkaar wilden beminnen werd de sexuele liefde als iets verdorvens voorgesteld, als de mensen hulp en troost zochten werden zij gestraft met boetedoeningen, als zij over hun werkelijkheid wilden nadenken werden de vuren van de brandstapels opgestookt. Het is waar, tegenwoordig loopt het allemaal zo'n vaart niet meer, maar de schijn bedriegt! Het zijn alleen maar de methoden van machtsuitoefening die veranderd zijn. Je moet tegenwoordig veel geraffineerder te werk gaan als je succes wilt hebben. Je kunt bijvoorbeeld niet meer botweg stellen dat homofilie verboden is, neen, je moet er begrip voor tonen en meeleven met die mensen die het zo moeilijk hebben; vervolgens moet je je "medeleven" ongemerkt ombuigen naar "medelijden"; daarmee heb je de grond gelegd voor "barmhartigheid" zodat je met een "hulpprogramma" kunt beginnen en aan het einde van de rit heb je weer iemand een gigantisch schuldgevoel ingeprent, zodat zij of hij psychisch van jou afhankelijk wordt. Op dezelfde manier kan je de zaak manipuleren als het over abortus, euthanasie, bewapening of feminisme gaat. Dat men met die methode nog steeds succes heeft blijkt uit de gang van zaken in onze wereld: de belachelijke uitspraken van pausen en andere "geestelijke leiders" zijn voorpaginanieuws, de heren worden door de "groten der aarde" met respect behandeld en ten koste van vele miljoenen guldens in bescherming genomen. In de politiek worden de godsdienstige standpunten als "ethische waarden" hoog gewaardeerd en op grond daarvan onbelemmerd doorgedrukt.

Uit : Hoe zit het nou met God Bestudeer ook eens: Beweging en Verschijnsel deel 1, 2,en 3 ;

Een korte schets van de menselijke seksualiteit en Vrouw en wereld

Uit: Filosofie van de Hak op de Tak- aflevering 36 Zo is bijvoorbeeld de verwachting gerechtvaardigd dat katholieken homoseksualiteit zullen veroordelen omdat het volgens hun kerkleer en dus de geboden van hun God een ernstige zonde zou zijn. Maar tegenwoordig is waarschijnlijk een overgrote meerderheid van hen een andere opvatting toegedaan. Zij vinden homoseksualiteit niet langer een zonde en ook geen lichamelijk of psychisch defect. Zij beschouwen het gewoon als een seksuele mogelijkheid die onvoorwaardelijk recht van bestaan heeft. Toch behoort een veroordeling wezenlijk bij hun levensbeschouwing, maar dan als een achterhaalde zaak, die nu op 'negatieve wijze' geldt

Uit : Filosofie van de Hak op de Tak no.2 Al op jonge leeftijd wordt de scholieren ingeprent wat als juist moet worden gewaardeerd en op grond van welke criteria dat het geval is. Meestal klopt een en ander wel, maar zodra het over zaken gaat die zich niet laten meten en berekenen worden de criteria uiterst dubieus. Een voorbeeld van dit laatste is het gescharrel van de orthodoxe en evangelische christenen met de evolutie theorie, met de euthanasie, abortus, homofilie en dergelijken. Men komt dan met argumenten die kant noch wal raken, maar de christelijk opgevoede kinderen zijn inmiddels al zo geraffineerd geprogrammeerd dat zij de meningen van hun opvoeders in goed vertrouwen voor waar houden.

Uit : Dat verrekte nihilisme De mensen zouden onverschilliger tegenover elkaar moeten staan: wat kan het je schelen of iemand al of niet gestudeerd heeft, al of niet in een auto rijdt, al of niet werkt voor de kost, al of niet duur gekleed gaat, homofiel is of eventueel een dialect spreekt. Het berust allemaal op waardeoordelen die voor het denken op geen enkele manier stand kunnen houden en het geeft aanleiding tot een ergerlijke bemoeizucht van de een ten opzichte van de ander. Het belemmert het zicht op elkaar, zodat het onmogelijk wordt elkaar nu eens echt te leren kennen en elkaar te aanvaarden precies zoals we zijn. En als je elkaar niet kunt leren kennen is het onmogelijk om met elkaar samen te leven. Je komt dan hoogstens tot een juridisch en sociaal geregeld niet-samenleven dat menselijk lijkt te zijn, maar het niet is.

Uit : Abortus Provocatus Ook wat betreft de seksualiteit is het een door onze mannelijke cultuur ingegeven misvatting dat de man de gang van zaken zou bepalen. Iedere eerlijke minnaar weet dat dit geenszins het geval is. Het zou in het bestek van dit artikel te ver voeren hierop uitvoerig in te gaan, maar ik kan toch niet nalaten te stellen dat wij bij het verzet van de christelijken tegen abortus, tegen vrije seksualiteit, tegen geboortebeperking en tegen homofilie te doen hebben met onmiskenbare uitingen van een aan het vrouwelijke vijandige cultuur. Dat alle bovengenoemde zaken in het verleden in onze wetboeken zijn terechtgekomen laat zich hieruit verklaren, maar het wordt nu de hoogste tijd om deze erfenis van een walgelijk verleden eens radicaal op de mesthoop te smijten. Het wordt de hoogste tijd om onze wetboeken - voor zover wij die nog nodig menen te hebben - eens grondig te herzien in het licht van het ware recht van de mens: bezit te zijn van ZICHZELF...

Uit : Alledaags commentaar- aflevering 18 Een groot aantal gelovige miezerigheden waren tot voor kort al aardig verdwenen. Vaak waren die bedoeld als vernedering van de vrouw en het vrouwelijke: abortus deugde niet, anticonceptie niet, zich charmant kleden niet, een maatschappelijke positie verwerven niet, en ga zo maar door. En dan was daar natuurlijk de homoseksualiteit die tot de meest agressieve taboes behoorde. Gelukkig was dat alles zo langzamerhand teruggedrongen tot het betrekkelijk beperkte domein van orthodoxe godsdienstige fanaten. Maar helaas, die ruimhartige mentaliteit is thans bezig het onderspit te delven en wel door het onverdraagzame gedrag van al die nieuwe godsdienstige groeperingen. En wie verzet zich daar nog tegen?

De westerse vrouw telt niet mee:

De moderne vrouw moet wel anders zijn dan zij is. Men is bereid haar niet meer uit te buiten, haar een volwaardige status toe te kennen en haar alle vrijheid te geven, als zij maar vooral geen VROUW is met een eigen vrouwelijke identiteit. Zij mag er zijn voor iets of iemand anders: voor de man, voor de maatschappij, voor het fatsoen, voor het gezin en de kinderen. In tegenstelling tot de man mag zij niet zichzelf zijn - wat dat ook moge inhouden. In de periode van “de hoofse liefde" werd de vrouw hoog geprezen, maar, zoals al eerder gezegd: zij werd geprezen om datgene dat zij VOOR DE MAN was, zij was de smachtende kuise jonkvrouw, geïsoleerd van de wereld en als zodanig inspireerde zij de ridder tot zijn "edele daden”. Zij moest echter vooral niet zelf gaan léven! Hierdoor wordt haar persoonlijkheid aangetast.

Meer info: zie…

Hoe geneest men van de hysterie:

Het ijveren van de vrouwenbeweging heeft op den duur als resultaat dat de maatschappelijke verhoudingen tussen vrouwen en mannen gelijkwaardig worden, maar dat behoeft nog niet te betekenen dat het in het duister gedrongen vrouwelijke weer vrij komt. Groot is de kans dat het nog effectiever weggewerkt wordt. Omdat het gaat om een wisselwerking tussen het zelfbewuste mannelijke normstelsel en het vrouwelijke, waarbij dat norm stelsel dominant is, moet dit laatste steeds meer in twijfel getrokken worden; de conditioneringen moeten zich oplossen. Omdat je om te beginnen niet weet waar die conditioneringen zitten, moet je alle zogenaamde vanzelfsprekendheden betwijfelen. Je moet het vrouwelijke vrijelijk in je op laten komen en het niet veroordelen. Deze bevrijding zet zich door tezamen met het vervallen van de geldende cultuurwaarden.

Meer info: zie…

Erotiek en objectivering:

We hebben gezien dat seksualiteit is: het elkaar benaderen van het vrouwelijke en het mannelijke. Dat is lang niet altijd hetzelfde als vrouw en man, maar daarover moeten wij het nog hebben. Erotiek heeft uiteraard met seksualiteit te maken, maar toch is het in zoverre iets anders dat het strikt individueel is, d.w.z. dat het geldt voor jou zelf, ongeacht de ander, die er overigens wel de oorzaak van kan zijn. De erotiek is het hele complex van verschijnselen en ervaringen die prikkelend zijn. Zonder prikkeling is de seksualiteit, in de zin van met elkaar vrijen, onmogelijk, of in ieder geval niet bevredigend. Prikkeling ontstaat door zintuiglijke ervaringen (vaak ook fantasieën van zintuiglijke ervaringen) die dus van buitenaf komen, een "uitwendig" karakter hebben. Het is een complex van zintuiglijke ervaringen aan elkaar. Die winden je op. Maar essentieel is hierbij dat "jij" buiten "mij" bent. Hier geldt het begrip "buiten elkaar zijn", dat voor alle verschijnselen en dus ook voor een mens geldt. De vrouwelijke verhouding (geheel) en de mannelijke verhouding (inhoud) zijn uiteen. Dat is de praktische basissituatie van de mensen; in de seksualiteit gaan ze ineen en dat proces begint met de een of andere prikkeling.

Meer info: zie…

BRIEFWISSELING ( INCEST ) De seksualiteit van de moderne mensen blijft steken in het pornografische…En dan denk ik vanzelf aan iets wat Anton Constandse in een van onze televisie uitzendingen gezegd heeft, namelijk dat de mensen in onze cultuur seksueel uitgehongerd zijn. Ik behoef jou niet te vertellen dat het over het algemeen met de seksualiteit van de mensen treurig gesteld is. Die eenzijdigheid zit hierin, dat wij er nauwelijks oog meer voor hebben dat een mens, in alle individualiteit, ook nog samenhangt met alle andere mensen, zodat je kunt zeggen dat de ‘verzameling' van individuele mensen ook nog méér is dan dat, namelijk een ‘geheel' van al die mensen. Als dit laatste in een cultuur op de achtergrond is geraakt - en dat is het bij ons, omdat wij alles stuk geanalyseerd hebben - staan de mensen alleen nog maar buiten elkaar en in die omstandigheden kunnen zij niet veel anders dan gebruik maken van elkaar, op welke manier en op welk terrein dan ook.

En zo maken zij ook in seksueel opzicht gebruik van elkaar.Wat seksualiteit echt kan zijn, namelijk het naar elkaar toe gaan van mensen om aan en met elkaar de liefde te beleven, komt helemaal niet aan de orde, de zaak blijft staan bij een min of meer luxueuze vorm van zelfbevrediging. Nou, als het daarom gaat, dan is je kind ook goed, dat is zogezegd 'voor het grijpen'. Want, Cees, je hebt wel gelijk dat het misbruiken van je kind een heleboel angst voor ontdekking met zich mee brengt, maar tegelijk is het ook waar dat in de beslotenheid en de machtsverhoudingen van het gezin een schitterende mogelijkheid ligt voor wie daarvan gebruik wil maken. Je zult het misschien niet geloven, maar vaak zijn het de echtelieden zelf, die het gedrag van hun partners dekken, zodat het kind in de kou staat.

Voor meer info: zie… en zie ook…

Hysterische reacties:

Als zaken uit “het vergeten zelfbewustzijn" bij gelegenheid vanuit de duisternis op je inwerken en als je die ervaringen als "slecht" beoordeelt, kan je reactie daarop “een hysterische" zijn. Dan komt het "wakkere" zelfbewustzijn en dus ook je denken in een soort kramptoestand te verkeren en wordt elk redelijk oordeel onmogelijk. Als verblind richt je zelfbewustzijn zich op die ervaringen en elk onzinnig argument voldoet om je haat uit te kunnen leven. Ook is er de behoefte om eigen vermeende "slechtheid" te projecteren op de andere mensen, of op bepaalde andere mensen en die mensen moeten dan vernietigd worden. Want zij worden representanten van je eigen verafschuwde vrouwelijkheid. Op directe of indirecte wijze hangt hysterie, zoals ik het opvat, steeds met vrouwelijkheid samen. Uiteraard komt het voor bij vrouwen zowel als mannen: hoe machtiger een man, hoe meer de hysterie dreigt; hoe kuiser en fatsoenlijker een vrouw, hoe groter bij haar de kans op hysterie. Meer info: Zie… Terug naar seksualiteit

liefde… liefde heeft betrekking op 'mij'. Wat betekent liefde dan? Zie: houden van…liefde en trouw…

psyche

Het begrip psyche laat zich moeilijk beschrijven, vooral omdat die werkelijkheid door ons mensen zelfbewust ervaren wordt zodat wij ervan weten en erover kunnen spreken. De beste vertaling voor de psyche is gevoel, maar dan moet je er goed op letten dat je dit niet verwart met allerlei gevoelens, zoals die tot ons zelfbewustzijn doordringen.

Hoewel men sinds Freud van een onbewuste en zelfs wel van een onderbewuste spreekt is de werkelijkheid als psyche nog steeds een vrijwel onbekend gebied.

Voor een leesbare uiteenzetting van het begrip psyche leest u in het hoofdwerk deel 1, 2 en 3 van Beweging en verschijnsel en in: een korte schets van de menselijke seksualiteit

1) Het instorten van de democratische collectieven van de moderne wereld wordt door vrijwel niemand toegejuicht. Inderdaad is het niet zo prettig: er is een toenemende onverschilligheid voor de medemens en alle collectieve en gemeenschappelijke voorzieningen. Deze onverschilligheid tref je niet alleen aan bij grote groepen aan de basis, maar ook - dat wordt nogal eens vergeten - bij de bovenlaag en niet in het minst bij de overheden en regeringen. Het lukt steeds minder om sociaal te denken en dat is er de reden van dat een groot aantal sociale voorzieningen tegenwoordig afgebroken worden. Men weet niet goed meer waartoe ze eigenlijk dienden en daardoor zijn het onbeheersbare mechanismen geworden, die een eigen leven zijn gaan leiden. Daardoor zijn ze natuurlijk buitensporig duur geworden... zo gaat dat altijd in een Onvolwassen maatschappij! Het is nog slechts enkele tientallen jaren geleden dat de mensen voortdurend gezegd werd dat de maatschappij door de overheid vanuit collectief sociale doelstellingen bestuurd werd en dat zij dus recht konden laten gelden op allerlei voorzieningen. Het collectief (de staat) liet zich toen nog iets gelegen liggen aan de eigen essentiële principes, zoals onderlinge solidariteit tussen de leden van het collectief. Deze solidariteit is langzaam aan het verdwijnen, omdat de beweging van de cultuurontwikkeling gericht is op definitieve realisering van de mens als individu.

2) Opmerkelijk is dat het juist altijd de machtzoekers en machthebbers zijn die er op aandringen dat je solidair moet zijn, je niet op jezelf mag laten gelden en geen egoïst mag zijn. En steeds blijkt dat je solidair moet zijn met het collectief waarvan zij de baas zijn en dat solidariteit met een ander collectief geheel en al uit den boze is. Het zijn de politici die manifestaties zijn van de als eis gestelde vanzelfsprekendheid: zij willen je dwingen je als onderdeel van een collectief te gedragen, hetgeen onmiddellijk ook betekent dat je je moet onderwerpen aan hun macht. Het zal duidelijk zijn dat deze hele zaak strijdig is met het begrip anarchisme, in de zin van het zichzelf besturen van de mens. Hoewel dat duidelijk is, wordt het toch niet door de moderne politici toegegeven. Zij zullen je er juist op wijzen dat het aan een ieder vrij staat tot welk collectief dan ook toe te treden. Daarom gaat het evenwel juist. Je moet wel ergens bij behoren!

3) Je zou dus geneigd zijn hem asociaal te noemen en op grond daarvan gaan zoeken naar een mogelijkheid om hem opnieuw solidariteit en verantwoordelijkheid bij te brengen. En dat is inderdaad het streven van een ieder die zich verkijkt op de oppervlakkige symptomen van het groeiproces in de mensheid. Tegenwoordig is de roep om een nieuwe samenbindende ideologie dan ook overal te horen, niet in het minst bij diegenen die voor hun machtshonger afhankelijk zijn van groepen van mensen, de door mij genoemde collectieven. De bovenstaande gedachtegang is ergens blijven steken, namelijk bij de enkeling als opgesplitste groep. Omdat het uitgangspunt hierbij de groep is, namelijk de opvatting dat de mensen om te kunnen overleven noodzakelijkerwijs in een groep thuishoren, loopt die gedachtegang vanzelf vast als die groep tot in zijn kleinste element opgesplitst is.

Meer info. Zie: De Grote vierslag

en zie ook eens: WESTERSE EXISTENTIELE VEILIGHEID ;

LEVENSBEGRIPPEN: nihilisme;anarchisme;socialisme;communisme, (de grote vierslag)

Weliswaar is het dan geen socialisme meer, maar het geeft wel inzicht in een maatschappelijk verschijnsel in de moderne mensheid dat sociaal democratie genoemd wordt en dat steunt op politieke partijen die zichzelf socialistisch noemen. Dat socialisme heeft natuurlijk ook alles te maken met De Grote Vierslag in onvolwassen vorm. Gaat het op volwassen wijze om het inzicht dat als ik er ben jij er vanzelfsprekend ook bent, op onvolwassen wijze gaat het om het omgekeerde: als jij er bent heb ik het recht er ook te willen zijn. Deze zaak heeft dus een opeisend karakter en alleen al daaruit blijkt het onvolwassene ervan. Als je namelijk iets opeist stel je je afhankelijk van degene aan wie je de eisen stelt en je levert je uit aan diens goedwillendheid. Dat geldt zelfs als je na een eventuele weigering - die natuurlijk onvermijdelijk is - met geweld je deel in bezit neemt. In feite wordt je gehele gedrag bepaald door de ander. Dat wil niet zeggen dat er geen gegronde reden zou zijn om je deel van de koek op te eisen. Twee argumenten die pleiten voor dat opeisen zijn zelfs voor de hand liggend: ten eerste het argument dat de kapitalist, dus de particuliere individu, als hij niet afgeremd wordt alles probeert in bezit te nemen en niets voor die ander over laat en ten tweede het argument dat daarbij de ander gewetenloos onderdrukt wordt. Zie…

In de loop van mijn filosofische verhaal zal hopelijk duidelijk worden dat de begrippen nihilisme anarchisme, socialisme en communisme wel degelijk van nature bij de mens behoren en dat hij dus helemaal niet behoeft te leren ze voor zichzelf en zijn wereld te laten gelden als zouden ze iets geheel nieuws zijn dat er aanvankelijk niet was en er zelfs nu nog niet is. Dat betekent dat de mensen een fundamentele fout maken als zij die begrippen als een in de verte liggend ideaal zien. Als zij dit wel doen stellen zij iets buiten zichzelf dat in feite binnen henzelf gezocht moet worden. Hun zoektocht gaat dan precies de verkeerde kant uit en dat heeft verschillende consequenties. Een belangrijke is deze dat zij hun streven richten op de buitenwereld en daarbij zichzelf buiten beschouwing laten. Bovendien ontstaat er een levensprogramma van wensen en verlangens dat op zichzelf het hier en nu degradeert tot iets dat niet deugt en dat minderwaardig is. Maar er is ook nog een ernstige logische fout, die overigens door de moderne mens voortdurend gemaakt wordt: men stelt iets dat vanzelfsprekend is als eis die ingewilligd moet worden. Je kunt zo'n eis echter niet stellen zonder de zaak waarom het gaat volkomen fout te interpreteren. Als je van mening bent dat een mens twee armen en twee benen moet hebben doe je de werkelijkheid geweld aan want de mens heeft twee armen en benen.

Dat is geen norm maar dat is een feit. Zie…

SOCIALIST:

Ik heb als definitie van het begrip socialisme gegeven als ik er ben, ben jij er vanzelfsprekend ook. Opmerkelijk bij deze definitie is dat hij uitgaat van ik, hetgeen betekent dat het een uitspraak is van iemand die ik zegt en die dus een mededeling doet over een inzicht omtrent zichzelf. Met die mededeling maakt hij de verhouding tussen hemzelf en de ander duidelijk. Hij geeft aan hoe voor hem de zaak ligt. We hebben dus te doen met een zuiver persoonlijke aangelegenheid. Het gaat echter niet alleen over de mens persoonlijk. Het gaat daarenboven over de mens die een bepaald stadium van ontwikkeling heeft bereikt, namelijk het stadium van het individu-zijn. Dan heb je te doen met de mens die werkelijk ik kan zeggen en voor wie dat ik werkelijk inhoud heeft gekregen. Dat is dus de mens die weet wat hij zegt als hij ik zegt.

Gewoonlijk weet men helemaal niet wat het begrip ik betekent.

Voor nadere informatie. Zie…

Je hoort tegenwoordig vaak de klacht dat er zo weinig samenhang tussen de mensen is. Meestal heeft men het dan over een gebrek aan solidariteit, gemeenschapszin en saamhorigheid. Opvallend is daarbij dat die begrippen steeds gesteld worden in het licht van eenstemmigheid : de mensen zouden zich achter gemeenschappelijke idealen of doelstellingen moeten scharen en meer begrip voor elkaar tonen. Dat zou niet alleen het geval zijn in de mensheid als zodanig, maar… ook in de particuliere betrekkingen zoals het huwelijk, de bewoners van een flat of wijk en dergelijke. Men wil dan die situatie verbeteren en denkt daarbij als vanzelfsprekend in termen van relaties. Dat is begrijpelijk, want men kent het onderscheid tussen samenhang en relatie niet meer en bovendien denkt men uitsluitend in relaties. Het gevolg daarvan is dat de kloof tussen de mensen almaar meer op de voorgrond komt te staan en er van verbetering nauwelijks meer sprake is: bijna alle gemaakte plannen lopen in het honderd of halen niets uit. Meer info, Zie: GEDACHTEN OVER ONTSTAAN EN BESTAAN

( om Uzelf meer duidelijkheid te verschaffen inzake het begrip “kloof”, verwijs ik U naar het hoofdwerk Beweging en Verschijnsel van Jan Vis,creatief filosoof.

(On)volwassenheid -dienstweigeren- Stemmen?…Hoezo stemmen ! Waarom?

Het is namelijk opmerkelijk dat het thema van de huidige menselijke onvolwassenheid zelden of nooit in wetenschappelijke en filosofische verhandelingen aangeroerd wordt. Laat staan dat dit als een plausibele verklaring voor de menselijke ellende aangevoerd wordt. Men blijft maar draaien rond de fictie dat de mens niet deugt en dat hij noodzakelijkerwijs door geestelijke en politieke overheden tot een behoorlijk gedrag gedwongen moet worden.

Het 'niet meedoen' is in de praktijk niet bepaald een dankbare onderneming. Door de zogenaamd beschaafde medemensen…Voor meer info. Zie: Filosofie van de Hak op de Tak-aflevering 71;

vervolgens: stemmen-1 ; stemmen-2 ; stemmen-3 ; stemmen-4 ; stemmen-5 ;

En bekijk ook eens : Filosofische invallen- nr. 24

stemmen-1

Maar het gaat mij er nu eigenlijk niet om dat het in het politieke systeem van het verenigde Europa in ernstige mate aan democratie ontbreekt, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het schandelijke feit dat het Europarlement niet of nauwelijks macht heeft. Dat is namelijk een zaak van de democratie als formeel politiek instituut. Voor zo'n instituut gelden bepaalde, wetenschappelijk uitgevogelde, theoretische criteria. Wat betreft Europa weet iedereen dat daaraan nauwelijks voldaan is. De europolitici zijn het volmondig eens met de theorie, maar ze zijn als de dood voor de praktijk. Hun belangen kunnen wel eens in het gedrang komen!
Maar juist omdat het allemaal maar theorie is durven die politici best wel te erkennen dat het met het instituut Europa treurig gesteld is. Daaraan kun je geen buil vallen! Sterker nog, vaak scoort het eerlijk erkennen van gebreken juist goed bij de kiezers, die dan in hun onnozelheid denken inderdaad met een eerlijk politicus van doen te hebben!
Waarom het mij gaat is niet dat Europese politieke instituut. Dat is maar een armzalig hersenspinsel van een stel managers. Het gaat mij hier om: ook als het op den duur gelukt de situatie te verbeteren wordt er nog steeds niet democratisch gehandeld, en wel omdat het aan democratische gezindheid ontbreekt. Laten we eens kijken hoe het gesteld is met die democratische gezindheid!

Zie: Alledaags commentaar- aflevering 01

stemmen-2

Bij alle mogelijke gelegenheden wordt er door overheden en politici op gewezen dat burgers "rechten en plichten" hebben. Zo werd er onlangs, bij het naderen van de verkiezingen, in alle ernst door een aankomend kamerlid beweerd dat het een groot goed is dat wij "het recht" hebben om deel te nemen aan het bestuur en dat het daarom van groot belang is om te gaan stemmen. Zo'n opmerking roept nauwelijks verzet op bij de meeste mensen. Kennelijk doorzien zij er de dubbele bodem niet van. Dat is jammer, want zo'n uitspraak steunt onmiskenbaar op een verkeerde voorstelling van zaken. En dat niet alleen bij politici, maar ook bij de gewone mensen.
Het is wat dit betreft leerzaam om eens even naar het verleden te kijken. Aan het prille begin van de Middeleeuwen waren er overal in West-Europa kleine boeren-democratiën. In de dorpen en gehuchten maakten de mensen onder elkaar uit wat er gedaan moest worden en wie daarbij de leiding zou hebben. Het spreekt vanzelf dat er altijd wel figuren bij waren die de baas wilden spelen, maar doorgaans kregen die de lengte niet om hun asociale gedrag door te zetten. In feite was er niemand de baas en diegenen die incidenteel speciale volmachten kregen hoefden het niet te wagen daar permanente van te maken. Zij kregen van hun dorpsgenoten alleen maar het recht een bepaalde zaak te regelen, niet meer en niet minder. De verhoudingen lagen dus zo dat de dorpelingen rechten gaven aan enkele personen. De gezamenlijke dorpelingen vormden het hoogste gezag.
Dit is de situatie zoals hij wezenlijk behoort te zijn. De werkelijkheid loopt immers niet uit in een elite die uit een aantal leden van een superieure bovenlaag bestaat, maar in het volk als een verzameling zelfstandige individuen. Het ligt in de logica dat dat volk zichzelf bestuurt, net zoals ook je lichaam zichzelf bestuurt. Met dit als uitgangspunt kan het volk,…

Zie: Alledaags commentaar- aflevering 10

Stemmen-3

Wat zeggen nu de politici, consequent als altijd? Als toppunt van politieke blaaskakerij roepen zij dat hun troepen geen enkel risico mogen lopen. Eerlijk sneuvelen voor de goede zaak is er al helemaal niet bij. Sterker nog, zij mogen zelfs geen geweld gebruiken tegen de misdadigers, ook niet als die aanstalten maken om de bevolking uit te roeien. Dus worden onze vredessoldaten nauwelijks bewapend. Kennelijk wordt hun blauwe helm afschrikwekkend genoeg gevonden. Moordenaars zullen bij het zien daarvan vast wel afdruipen...Zie: Alledaags commentaar- aflevering 13

Bovenkant document

stemmen-4

Een ander voorbeeld: onze democratie steunt op een juiste gedachte, namelijk deze dat 'het volk' zichzelf zou moeten besturen. Maar in de praktijk gaat het om zoveel mogelijk stemmen en daarbij doet het er nauwelijks toe op grond waarvan men die stemmen verworven heeft. De partij-programma's zijn niets anders dan lokkertjes om stemmenwinst te boeken en voorzover men incidenteel moeite doet om een bepaald partij- programma uit te voeren, is dat voornamelijk om die stemmen te behouden. Dat blijkt duidelijk als er weer een verkiezing in aantocht is.
Het gaat wezenlijk niet om een visie op de samenleving en de maatschappij, al moet men het doen voorkomen alsof men er wel een heeft. Het gaat om een zo groot mogelijke steun van de bevolking. Dat betekent macht. We kunnen het aantal voorbeelden net zo veel uitbreiden als we willen, maar steeds weer blijkt dat er vooralsnog geen sprake is van iets doen met het denken. Als we dat wel zouden doen, dan zouden we al spoedig tot het inzicht komen dat we met zijn allen helemaal fout bezig zijn en dat er daardoor zoveel ellende is... zie: Alledaags commentaar- aflevering 19

stemmen-5

Die vreemde toestand is niet alleen opvallend bij de Europese en mondiale bestuurscolleges: overal waar hooggeplaatste bonzen bijeen zijn is hetzelfde waar te nemen. De democratie gaat er op een vreselijke manier mank aan en zelfs in het burgerlijke verenigingsleven is het een normaal verschijnsel. Steeds komt het er op neer dat de achterban van de politicus bepalend is voor zijn wijsheid - of eigenlijk meer het ontbreken ervan. Het kriterium van 'de meeste stemmen gelden' blijkt een domme basis voor wijsheid die als zodanig zelfs uitermate negatief uitpakt.
Deze dwaasheid komt voort uit het juist bij de maatschappelijke bovenlaag gebruikelijke infantiele denken, een denken dat door en door onvolwassen is. Het is blijven steken in een primitief begrip van 'meer en minder'. Dat wil zeggen: een kwantitatieve benadering van de werkelijkheid. Ik mag dat graag 'telraamdenken' noemen. Daarbij wordt alles uitgedrukt in hoeveelheden, in maten en gewichten. Dan kan het gebeuren dat zelfs een zak met veren, toch vrijwel uitsluitend bestaande uit lucht, aan belang wint als er maar voldoende veren in zitten. Hij wordt dan letterlijk gewichtiger. En dat geldt precies zo voor de gewichtige bonzen dezer wereld.
In de praktijk komt … Zie: Alledaags commentaar- aflevering 29

the survival of the fittest / the struggle for life

Wat Darwin gezien heeft en waarop hij zijn theorie baseerde was niet de evolutie, maar de aanpassing. Van dat aanpassingsproces is inderdaad te zeggen dat alles draait om het overleven, en wel het overleven van die organismen die het meest toegerust zijn op het leven in de wereld die zij bij hun ontstaan aantreffen. Het gaat daarbij dus inderdaad om the survival of the fittest. Dat is wat anders dan de gedachte dat de sterkste zal overwinnen. Het begrip overwinnen heeft een andere inhoud dan survival, dat eigenlijk overleven betekent, en the fittest is niet per se de sterkste, maar zoals gezegd de meest toegeruste. Overigens heeft de idee dat de sterkste in the struggle for life zal overwinnen,- de wezenlijk foute interpretatie dus-, in het begin van de 20ste eeuw bij een aantal Amerikaanse en Engelse sociologen de mening doen post vatten dat ook de mensen aan die wetmatigheid onderworpen zouden zijn: het edelste ras zou overwinnen! Zo ontstond de theorie van het Sociaal Darwinisme. Die theorie is de poging de agressie van het blanke ras te rechtvaardigen, omdat de onderlinge strijd van de mensen een wezenlijk element van het mens-zijn zou uitmaken. Daarmee wordt in feite de schofterigheid in de wereld goedgepraat. Het behoeft dan ook niet te verwonderen dat er in het Nationaal Socialisme, het Fascisme en ten dele ook in het kapitalisme een warme sympathie voor het Sociaal Darwinisme bestaat. Inderdaad vertoont de mensheid het beeld van een strijd van allen tegen allen. Dat echter is geen manifestatie van de wezenlijke mens, maar een tijdelijk verschijnsel dat aan de zich ontwikkelende individu meekomt. Het gaat daarbij om een cultuurkwestie. Darwin echter had het over een zaak van de natuur. Betrek je het Sociaal Darwinisme toch op de theorie van Darwin, die meende het over de evolutie te hebben, dan wordt onmiddellijk duidelijk dat het Sociaal Darwinisme nergens op slaat, omdat de mens immers aan de evolutie voorbij is.

Voor meer info, zie: Beweging en Verschijnsel deel 2 en vervolgens conditionering, Beweging en Verschijnsel deel 1, evolutie of creatie, De kunst van het filosoferen, en

Filosofie van de hak op de tak no 1

Terug naar: de Homepage van Rob van Es voor méér informatie

website analysis