TREFWOORDEN " I "

Nu wij zover zijn gekomen met het doordenken van het begrip NIHILISME kunnen wij er niet meer omheen ons de vraag te stellen welke rol in het leven de IDEALEN spelen en de vraag wat de relatie is tussen het IDEAAL en de OVERTUIGING. Ik ben mij ervan bewust dat ik nu een thema aansnijd dat voor velen liever onbesproken zou zijn gebleven. Want ik loop dik de kans iets te gaan omver stoten dat als een welhaast HEILIGE ZAAK overeind had moeten blijven. Het zijn immers juist de goedwillende mensen die de kracht om verder te gaan met hun vrijwel hopeloze strijd tegen de onmenselijkheid putten uit hun idealen. Die IDEALEN zijn voor hen zowel het BAKEN waarop zij varen als de TROOST in hun voortdurende moeilijkheden en teleurstellingen. En dan is het niet bepaald geruststellend juist daarover te denken op een wijze zoals ik nu toch ga doen...

Voor meer info., zie: Nihilisme

Leven en laten leven ; ieder het zijne

Ik moet er dus van overtuigd zijn dat mijn opperheer tevens de opperheer van de andere mensen is, ongeacht de vraag of die andere mensen dat nu erkennen of niet. Het hogere is essentieel voor de macht. Zonder dat hogere kunnen de mensen zichzelf ook als buiten elkaar ervaren terwijl zij toch geen macht over elkaar willen uitoefenen. Zij kunnen onverschillig voor elkaar zijn en zeggen: ieder het zijne of leven en laten leven - een soort van liberalisme dus. Dit liberalisme komt later dan ook voor de dag in Europa als god voor een aantal mensen is komen te vervallen, maar, het ontkomt toch niet aan het machtsbewustzijn van de Europese mens, zodat er uit naam van de zelfstandigheid en vrijheid van de mens een zelfs wel meedogenloze uitbuiting kon ontstaan.

Meer info. Zie: de ontwikkeling van de West Europese cultuur

”Ik ben opgegroeid tussen een generatie verraders”

( incl. een opsomming van wat er al niet deugt in onze maatschappij )

( Uitspraak op 25 juli 2003 in de http://zoek.volkskrant.nl/zoek?text=gerrit+komrij no. 7 van dichter Gerrit Komrij )

*******************************************************************************************************

SCHULDIGEN ?

Niemand wil bewust onze maatschappij / Wereld vernietigen !

Uitzonderingen misschien daar gelaten.

Toch gebeurt het ! Onvrede alom. Leefomgeving onleefbaarder,etc. etc.

Hoe zit dat ? Er is maar ėėn verklaring.

Waar ligt de bron van al het kwaad. Klik hier

Zie ook : Het verschijnsel mens en Arbeid versus Werken

de kloof

▼

De Kloof

De Maatschappij als vlechtwerk van verbindingen.

Overheid / Burger ; Man / Vrouw ; etc. etc.

Maar er is meer!

Een SAMENLEVING ?

Klik hier

Maatschappij en de samenleving Zo tegen het eind van de 20ste eeuw is er een kentering gekomen in het denken over de maatschappij en de samenleving

In het kort komt het hier op neer: het begrip 'maatschappij' heeft betrekking op het geheel van relaties tussen de verschillende individuen. Het zijn de talloze verbindingen die de mensen tussen elkaar aanleggen. Zij zijn genoodzaakt dat te doen omdat zij in de grond van de zaak ieder voor zich een volstrekt autonoom verschijnsel zijn.

Ieder mens is een absoluut geïsoleerd verschijnsel.

Tussen die verschijnselen gaapt een niet te dempen kloof. Het enige dat de mensen hieraan kunnen doen is het slaan van bruggen. Voorzover dat gelukt vormen de mensen dat omvangrijke vlechtwerk van verbindingen dat in de filosofie 'de werkelijkheid als maatschappij' heet.

Het begrip 'samenleving' slaat op een geheel ander aspect van de menselijke werkelijkheid. We hebben nu niet te doen met een vlechtwerk, maar met een structuur als van een levend weefsel.

Daarvan is de essentie dat alle elementen niet door een kloof van elkaar gescheiden zijn maar… geleidelijk in elkaar overgaan en op die manier een ondeelbaar, in zichzelf oneindig genuanceerd, geheel vormen. Het is onmogelijk om vast te stellen waar het een ophoudt en het ander begint. Dit 'ineenzijn' geldt in biologische zin voor alles wat leeft, dus voor alle organismen. Maar voor de mens geldt naast dit biologische gegeven ook nog iets intellectueels: hij weet zich een met de andere mensen. Omdat dit het geval is geldt het begrip 'samenleving'. Je kunt zeggen dat de mensheid als het ware een organisme is, een levend lichaam.

Wij vinden het vanzelfsprekend dat ons lichaam van alles nodig heeft om te kunnen blijven leven. Het moet gevoed worden, maar dat levert behalve dat leven niets op. Economisch gezien is dat voeden een volstrekt waardeloze investering, want in feite kost het leven alleen maar geld. En dat zijn zelfs letterlijk 'kosten op het sterfhuis'.
Precies zo is het gesteld met de samenleving. Er moet belangeloos in geïnvesteerd worden om haar optimaal gezond te laten zijn. Iets anders dan gezondheid leveren die investeringen niet op. Winsten en andere opbrengsten zijn er niet van te verwachten. Maar het is natuurlijk wel zo dat een gezonde samenleving onmisbaar is voor het vlechtwerk van de maatschappij.

Voor meer info, zie: Alledaags commentaar- nr. 34

of terug naar : Om over na te denken-1

analytische robot denken

Steeds meer in de analytische traditie opgegroeide mensen vluchten voor hun denken - in de drugs, in de een of andere 'Here God' of in het oosten. Toch is hun onvrede met het analytische denken terecht, omdat eenzijdige analyse inderdaad op vernietiging van de werkelijkheid uitloopt. En het is ook waar dat van al die vluchtenden diegenen, die zich op het oosten richten, het best aanvoelen waar de oplossing van het probleem ligt. Maar je komt er niet uit als je klakkeloos oosterse wijsheden overneemt en ook niet als je probeert als een oosterling te gaan denken. Je denken blijft toch analytisch. Dat kan je niet afschaffen, maar…

Zie…Op de vlucht voor je eigen denken en lees verder: robot denken

of terug naar : Om over na te denken…1

Verschijnsel MENS

Wat de mensen tot hun culturele misdadigheid aanzet is het zelfbewuste verbreken van de verbanden in de werkelijkheid. Dat is een onvermijdelijke werkzaamheid van het zelfbewustzijn. Dus is het een puur intellectueel proces. Het zet onmiddellijk bij de geboorte van de mens op de planeet in. In dit verband is het overigens interessant te weten dat de aanvang van dit verbrekingsproces reeds aangeduid wordt in het zogenaamde paradijsverhaal van Adam en Eva. Het thema van de 'kennis van goed en kwaad' heeft hierop betrekking. Daarbij is vooral het begrip 'kennis' van cruciale betekenis. Het hele thema van de menselijke culturele misdadigheid draait hier om.
Het is een zaak van kennis. Voor meer info. Zie: Filosofie van de Hak op de Tak- aflevering 72

Of terug naar : Om over na te denken-1

Arbeid – werken (een aantal passages uit de werken van Jan Vis,filosoof)

Dus arbeid wordt niet verricht om te overleven, noch om zich te verrijken, noch om macht te verwerven: arbeid is er omdat het laatste verschijnsel de aarde omzet tot zichzelf. De handelingen om te overleven leveren niets op. Weliswaar blijf je in leven, maar de aarde wordt er niets leefbaarder door.

Zo gezien is overleven zinloos, maar dat is het niet als het overleven begrepen wordt als de volstrekte voorwaarde om via de arbeid de aarde menselijk te maken. In dat geval arbeid je niet om te overleven, maar overleef je om te arbeiden. De alsnog onvolwassen mens is niet in staat het overleven en de arbeid in deze verhouding te zien. Hij denkt ten onrechte dat het verrichten van arbeid noodzakelijk is om te overleven. Hij denkt dat hij arbeidt om zijn brood te verdienen. Voor zover de onvolwassen mens dit nog denkt is hij niet bezig met arbeid, maar met werken. Werken doet hij ergens voor, het heeft een doel, en omdat dit het geval is zoekt hij steeds wegen om het doel te bereiken zonder te werken. Werken is namelijk geen aangename bezigheid: het is sloven en ploeteren en het gaat gepaard aan onderdanigheid, vernedering en ondergeschiktheid. In de westerse wereld lijkt het er voor sommige mensen op of werken prettig is. Zij zullen niet willen toegeven dat zij het liever niet zouden doen, maar uit hun gedrag blijkt dat zij proberen het via werken zover te krijgen dat zij niet meer behoeven te werken, althans de vernederende kanten ervan kunnen opheffen. Hoe dan ook, de mensen hebben er iets onmenselijks van gemaakt. Dat is vooral gebeurd na de Verlichting, bij het intreden van het industriële tijdperk. In de daaraan vooraf gaande agrarische periode met zijn feodale verhoudingen leefde nog veel meer het besef dat het bebouwen van de akker een wijze van leven was, in feite natuurlijk het vanzelfsprekende omzettingsproces. De landbouw is inderdaad een heel direct voorbeeld daarvan.

De begrippen arbeid en werk betekenen in mijn gedachtegang achtereenvolgens dat de mens de aarde omzet tot zichzelf en dat dit omzettingsproces in het teken van het overleven is komen te staan. Deze laatste verandering is vooral kenmerkend voor de industriële cultuur van de westerse wereld. In deze wereld werkt men dus en naar eigen besef doet men dat om te overleven, om zijn brood te verdienen. Is door een of ander gelukkig toeval, een erfenis, een hoofdprijs in de loterij of een geslaagde bankoverval, het brood aanwezig, dan houdt men gewoonlijk op met werken. Het is dan niet meer nodig...

Niet domheid, slechtheid, hebzucht en egoïsme verzieken de zaak, maar het analytische, naar oorzaken zoekende, onvolwassen denken is de (overigens onvermijdelijke) boosdoener. Zolang dat onvolwassen denken nog de maat is werken de mensen voor hun brood en dat betekent dat zij geen goede producten maken, niet zichzelf welbevinden bij het werk, de wereld niet leefbaar maken maar daarentegen juist steeds meer onbewoonbaar. Het is waar dat er desondanks enige welstand en veiligheid ontstaan, maar die zijn minimaal omdat zij slechts bijproducten zijn van het algemene gejaag naar brood, in de zin van bezit. Daarbij gaat het (vrijwel) niemand om de aarde en alles wat zich daarop bevindt.

Voor meer info. Zie: Beweging en verschijnsel deel 3 en De ontwikkeling van het denken

Of terug naar : iets om over na te denken-1

De kloof

De kloof tussen (A) en (B) wordt als het ware overspannen door de relatie tussen (A) en (B). Daarmee verdwijnt die kloof niet, hij wordt zelfs door die overspanning geaccentueerd! Juist doordat je de wil hebt nader tot elkaar te komen, zoals dat bij mensen het geval kan zijn, gaat de kloof als een extra grote belemmering gelden. Het zoeken van een relatie bevestigt het bestaan van de kloof en die kloof verhindert in principe het in elkaar overgaan. Het absolute niets daarvan wordt min of meer maatgevend. Het gedicht zegt: daar waren twee koningskinderen, zij hadden elkander zo lief (!); zij konden bijeen niet komen; het water was veel te diep. Dat handelt over het probleem van de relatie, die niet denkbaar is zonder een absolute kloof. Hieraan kun je overigens ook zien dat de begrippen in de filosofie geen vaste waarde kunnen hebben en zich daardoor niet lenen voor het van tevoren opstellen van een methodiek. Telkens verandert de betekenis van de begrippen, al naar gelang de situatie waarin ze optreden. Nu is bijvoorbeeld het begrip kloof of scheiding, dat aanvankelijk een nietszeggend begrip was, geworden tot een véélzeggend begrip dat een dominante rol speelt.

Voor meer informatie: Gedachten over Ontstaan en Bestaan

Of terug naar: iets om over na te denken-1

Dat proces is vandaag al volop bezig en de gevolgen ervan worden steeds duidelijker zichtbaar. De kloof namelijk tussen de wereldbeschouwing van de intellectuele bovenlaag en die van de 'gewone' mensen aan de basis van de samenleving wordt op een verontrustende wijze almaar groter. Die 'gewone' mensen voelen niet meer met de zaak mee, begrijpen niet meer waarover het gaat en het kan niet uitblijven dat zij er steeds minder vertrouwen in hebben.

De wereld volgens die intellectuele voorstelling blijkt als zodanig helemaal niet te bestaan. Zo worden de mensen door moderne politici allerlei zaken in de schoenen geschoven waaraan zij zich in geen enkel opzicht schuldig maken. Frappant is bijvoorbeeld dat men het voorstelt alsof de burgers het milieu vervuilen ('Een schoon milieu begint bij onszelf'), terwijl de mensen nu juist geen keuze hebben, omdat zij het moeten doen met de producten die hen door de èchte vervuilers, de producenten, aangereikt worden!

Een ander voorbeeld betreft de zogenaamde voorlichting aan de mensen. Men vindt het nodig van allerlei voorlichting te geven, maar bij nadere beschouwing blijkt dit geen voorlichting doch iets totaal ànders te zijn. Het is namelijk indoctrinatie die met alle mogelijke slimme psychologische trucs bedreven wordt. De bedoeling ervan is de mensen zo 'op te voeden' dat zij zich zullen gaan conformeren aan de wereld van de wetenschappelijke voorstelling van de intellectuelen. Voorzover dat zo af en toe gelukt wordt dat door die intellectuelen, de managers van de bovenlaag, als vanzelfsprekend opgevat als een bewijs voor de juistheid van hun wetenschappelijk verantwoorde voorstelling.

Voor meer informatie zie: Filosofie van de hak op de tak no. 3

of terug naar : Om over na te denken-1

De samenleving is gelijk een lichaam zie : Alledaags commentaar- nr. 34

De samenleving vertoont een onaantastbare karakter binnen het materiële systeem van het leven.

Zie: Filosofie van de Hak op de Tak- aflevering 42 en…

Voor de grondgedachte zie het hoofdwerk van Jan Vis, filosoof.

Te weten : Beweging en verschijnsel !

of terug naar: iets om over na te denken-1

De heersende moderne cultuur, met haar fixatie op de economie, draait uitsluitend om de menselijke werkelijkheid als maatschappij. Dus het complex van relaties tussen de afzonderlijke mensen. Dat zijn betrekkingen die gebaseerd zijn op de kloof die er gaapt tussen de mensen. De ene mens is logischerwijs de andere niet. Intussen zijn beiden toch van elkaar afhankelijk om te overleven. Daarom moeten de mensen met elkaar afspraken maken, bijvoorbeeld wat betreft hun eigen en andermans veiligheid in de vorm van het recht. En zij moeten elkaar diensten bewijzen in de vorm van het leveren van voor het leven noodzakelijke produkten. Aan die levensbehoeften moet zo goed mogelijk voldaan worden. Dat alles behoort tot het terrein van de werkelijkheid als maatschappij. Maar voor het menselijk leven in haar volle omvang geldt veel meer dan alleen maar het regelen van de levensbehoeften. Eigenlijk is de maatschappij slechts de basis van het leven, onmisbaar weliswaar, maar toch...

Voor meer info zie: Alledaags commentaar- nr. 21

of terug naar : Om over na te denken-1

Onvrede:

In de grond van de zaak is alle onvrede met onze maatschappij gevolg van een diepgeworteld wantrouwen dat de moderne mens koestert ten aanzien van zijn denken.

Zie: onvrede

Het paradijsverhaal

We hebben gezien hoe er, met het verschijnen van de mens op de aarde, een onmogelijk geval zijn intrede deed in de natuur. Een geval waarvoor het overleven een OPGAVE bleek te zijn omdat het op geen enkele natuurlijke wijze op het leven in de natuur was toegerust. Een geval dus ook dat het moest hebben van zijn niet-natuur-zijn en dus van zijn niet-materieel geaarde kwaliteiten. Nu is het opmerkelijk dat in de overal op de wereld optredende "paradijsverhalen" een duidelijke tekening van de situatie, waarin die "eerste mens" verkeerde, werd gegeven. In de westerse christelijke cultuur kent men vooral het paradijsverhaal uit Genesis. In dat verhaal is er sprake van een gelukzalige toestand waarin de eerste mensen zich bevonden, geheel samenvallend met de hen omringende natuur, die op geen enkele wijze bedreigend was. De opgave om te overleven ontbrak dus. Die opgave wordt pas dan een realiteit als de mensen zich laten verleiden om aan "god" gelijk te worden en dus kennis te verkrijgen "omtrent goed en kwaad". Vanaf dat moment wordt het overleven een zaak die "in het zweet uws aanschijns" verwerkelijkt moet worden; de vrouwen zullen "met smart" baren en er zal "vijandschap" zijn.

Het is uit met het paradijselijke, want de "zonde" heeft zijn intrede gedaan. Het verhaal draait om het samenspel van een viertal grootheden. Ten eerste is daar de….

Voor meer informatie : als eerste De ontwikkeling van het denken

en vervolgens Vrouw en Wereld

Of terug naar : iets om over na te denken-1

Relatieproblemen geven en nemen Houden van…

Eenzijdige verhoudingen : o.a. de rampspoed van de liefde

Waar komen die spanningen , wrijvingen, irritaties etc. in een relatie vandaan ?

Hoe kan ik die voorkomen ?

Bestudeer het hoofdwerk Beweging en Verschijnsel deel 1 , 2 en 3 ,

Een korte schets van de menselijke seksualiteit en / of

Gedachten over ontstaan en bestaan.

Om over na te denken…-1

liefde. Citaat uit “Trouw aan…”: Je moet je echter wel afvragen welke begrippen inhoud zijn van het begrip liefde. Ik kom dan op een tweetal begrippen, namelijk eerlijkheid en trouw. Het eerste betekent dat je voor jezelf alles laat gelden wat er te gelden heeft, dat je dus niets in jezelf verdoezelt. Dat hangt ten nauwste samen met het begrip twijfel.

Een eerlijk mens durft voor zichzelf toe te geven dat hij twijfelt.

Het tweede betekent dat je jezelf, als geheel van allerlei eigenaardigheden, zo helder mogelijk laat gelden en dat je dus niet van dat geheel afwijkt. Je verschuilt jezelf niet achter uiterlijkheden. (gebruik b.v de trefwoorden: samenhang, ruimte, liefde.)

Zie…

of terug naar : Om over na te denken…2

geven en nemen

Hoe dan ook, het karakteristieke van huwelijk en samenwonen is gelegen in het feit dat de maat bij het begrip "samen" ligt, bij de inhoud en de vorm van de relatie (de verhouding TUSSEN twee mensen), terwijl de maat logisch alleen maar kan liggen bij het ZICHZELF ZIJN van de mensen. Dit zichzelf zijn kan in een relatie niet anders dan onderdrukt worden en dat heet dan " geven en nemen “er het beste van maken " en " redelijk zijn ". En dat gebeurt ter wille van iets BUITEN jezelf; de relatie tussen jou en een ander. Omdat de maat buiten jezelf ligt kan huwelijk of samenwonen niet anders dan vervreemdend werken, je kunt daarin nooit "tot jezelf komen". Van het functioneren in…

Voor meer info.

Zie: De ontwikkeling van het denken ; Vrouw en Wereld (trefwoord: geven en nemen )

en Filosofie van de Hak op de Tak- aflevering 09 of terug naar: iets om over na te denken-2

de zin van het leven-2

Niemand heeft zin om in een doolhof te leven en almaar niet te weten waarheen de weg gaat en zelfs in twijfel te verkeren over de vraag of er eigenlijk wel een uitweg uit de verwarring bestaat. Ieder mens zoekt en vindt een wereldbeschouwing (essentieel) en dat wil zeggen dat een ieder zich een zodanige voorstelling van de werkelijkheid eigen maakt dat duidelijk wordt wat de zin van zijn leven is. ( de zin van het leven ) Dat zich eigen maken van die voorstelling geschiedt doorgaans via conditionering, het klakkeloos inprenten van algemeen aanvaarde opvattingen. Hoe dan ook, de vraag is feitelijk niet of mensen de waarheid zoeken, maar de vraag is met welke waarheid zij genoegen nemen (incidenteel) en wat dit betreft zou je voortdurend stomverbaasd staan als je niet langs de weg van de creatieve filosofie zou leren begrijpen waarom in de praktijk bij de mensen hun waarheid is zoals ze is. Dat een mens niet zonder waarheid kan is niet, zoals vaak gemeend wordt, gelegen in het feit dat hij kan denken - dat kunnen de dieren ook - maar is hierin gelegen dat de mens het laatste verschijnsel is waartoe het wordingsproces, en dus de werkelijkheid, komt. Als laatste verschijnsel is de werkelijkheid ten volle voor de dag gekomen (zelfbewustzijn) en dus is dan, om zo te zeggen, de vraag hoe is de werkelijkheid beantwoord: de werkelijkheid is zoals de mens is. Vandaar dat de Zoon van de mens in het Evangelie zeggen kan: Ik ben de weg, de waarheid en het leven. En het schijnt dat Hegel een keer gezegd heeft: Ik ben de waarheid en ik zeg de waarheid. Er zijn min of meer uitzonderlijke mensen die geen genoegen nemen met de gangbare voorstelling van de waarheid. Die mensen gaan dieper zoeken, maar komen dan tot de ontdekking dat het ze niet goed gelukt de zaak helder te krijgen. Het behoort tot het karakter van de westerse cultuur om over alles waardeoordelen uit te spreken en bijgevolg dat niet goed gelukken als een mislukking te beschouwen. Wat telt is datgene dat gelukt is, wat telt is bijvoorbeeld in de sport en in het algemeen in het maatschappelijk leven de winnaar.

Voor meer info, zie: Beweging en Verschijnsel deel 3 ( lees ook eens deel 1 en 2 )

Conditionering ( een viertal passages )

1) Maar wat ik zeggen wil is dit: het is inderdaad een feit dat de mensen vol zitten met programma's, met denkprogramma’s, om zo te zeggen. Zij volgen die programma's automatisch en menen zeker te weten dat die bepaalde wijze van denken de juiste is -dat kennis, die je met behulp van dat soort denken opdoet zonder twijfel ware kennis is. En dat je je dus rustig kunt laten overtuigen van bepaalde waarheden door deskundigen, die zich in dat denken bekwaamd hebben. Was het maar waar! Jammer genoeg ziet de realiteit er heel anders uit.

De denkprogramma's van de mensen zijn namelijk conditioneringen. Die zijn er dus ingebracht, ongemerkt en heel geleidelijk. Dat is al in de wieg begonnen. Men heeft stap voor stap in je brein een soort van netwerk aangelegd en na verloop van tijd volg je denken vanzelf de draden van dat netwerk. En jij maar in de mening verkeren dat je zelf aan het denken bent! Helaas, je gedachtegangen lijken alleen maar jouw eigen gedachtegangen omdat ze overeen komen met het bij jou ingeprente denkprogramma. Het zijn eigenlijk de denkbeelden van anderen en je maakt ze tot de jouwe juist omdat je er op geprogrammeerd bent om dat te doen.

2) De zogenaamde “overheden” van deze wereld hebben er alle belang bij dat de meerderheid van de mensen niet afwijkend gaat denken. Dat zou namelijk voor die overheden de ondergang betekenen! Er zou niets van overblijven als iedereen zich serieus af zou gaan vragen wat een overheid nou eigenlijk is. Het gevolg zou niets minder dan een revolutie zijn!

Of het nu gaat over god, over de staat, over het huwelijk of over de verdediging van je beschaving, steeds zijn het dingen die je aangepraat zijn.

Dat betekent niet dat er geen juiste opvattingen bij kunnen zijn - waarom het gaat is dat je ze niet zelf uitgedacht hebt. Ze zijn je ingeprent. Maar geboren ben je als een onbevangen denkend mens zonder conditioneringen en je moet zelf de dingen aan de weet zien te komen. Dat wil in de praktijk zeggen dat je je steeds zou moeten afvragen: Is dat wel zo? Iedereen zegt dat nu wel, maar iedereen heeft al zoveel gezegd dat achteraf niet waar is gebleken. Misschien kom ik er niet achter hoe iets werkelijk zit, maar dat “niet weten” is altijd nog beter dan “verkeerd weten”. Als je iets niet weet ga je vragen stellen, maar als je iets verkeerd weet denk je dat je goed zit - en je laat het er bij. Zo houden de verkeerde denkbeelden zichzelf in stand.

Als je afziet van vragen stellen betekent dat een ramp voor jezelf en voor de andere mensen! Onze moderne wereld is daarvan een schrijnend voorbeeld.

3) Steeds als mensen terug redeneren stellen zij zich, op de een of andere manier, als “schepper” op. Dat is zinvol als het werkelijk gaat over dingen die zij zelf geschapen hebben, zoals een computer, want je kunt dan “van het eind naar het begin” redeneren, maar niet als het over de natuur gaat en de daarin voorkomende verschijnselen. De gebeurtenissen in de natuur spelen zich in één richting af: “van het begin naar het eind”. Als je dan toch terug redeneert doe je dat onwillekeurig vanuit het gezichtspunt van de “goddelijke programmeur”, de god die alles geschapen zou hebben. Een dergelijke gedachtegang kan alleen maar tot foute conclusies leiden, tot een volkomen vertekend beeld van de werkelijkheid en, ten gevolge daarvan, tot een rampzalige manier van omgaan met de natuur en het leven.

4) Een volwassen mensheid staat niet meer in het teken van haar oorsprong. Voor zover zij haar eigen leven op aarde ordent zet zij zich niet meer af tegen de wanorde, maar richt zij zich daarentegen op het mogelijke. De “toekomst” dus. Een dergelijke ordening is open naar nieuwe ideeën, gericht op maximale ontplooiing van de mensen en, in de ware zin van het woord, progressief. Het verleden dient niet meer als basis voor een in regels vastgelegde “beschaving”, maar als leerschool voor het heden. Op zo'n manier werkt dat verleden niet remmend, maar verhelderend, precies zoals dat, als het goed is, in je eigen individuele leven ook het geval is...

Voor meer info, zie: conditionering ; De ontwikkeling van het denken

De zoon van de mens ( lees onderstaande 3 passages )

1) De beoordeling van de mens vond zijn uitgangspunt in de mens en niet in een hoger principe. Dienovereenkomstig dacht men de mens als uitlopend in het eeuwige, het zogenaamd goddelijke, in feite het geheel dat de werkelijkheid is. In de oudheid kon je dan ook zien dat de heersers van goddelijke komaf waren en dat iedereen zich naar die zaak toedacht. Men dacht zich als een zaak die uiteindelijk in dat goddelijke zijn bestemming zou vinden. De restanten van dat denken vinden wij nog in de zogenaamde evangeliën. Kenmerkend daarin is dat de mensen uitdrukkelijk niet veroordeeld worden, niet gebukt gaan onder zonde en schuld. De Zoon van de mens - wij noemen hem Jezus - was van goddelijke komaf (besef), maar zijn denken was van beneden naar boven. In het latere Romeinse Christendom lag dat precies andersom: Christus werd als naar boven verheven beseft (opstanding en Hemelvaart), maar diens leer is van boven naar beneden. In die leer fungeert hij nog steeds als middelaar tussen god en de mensen. Die mensen zijn per definitie zondig en schuldig. In het kort gezegd: 1) het westerse denken, met de daarbij behorende waardeoordelen, geschiedt van boven naar beneden, en het denken van de oudheid vormde zijn waardeoordelen van beneden naar boven. En 2) in het westerse besef wordt alles naar boven toe geprojecteerd, terwijl in het antieke besef alle verschijnselen, inclusief de mens, naar beneden toe verkleind werden tot een microkosmos. De noodzakelijke onderscheiding ligt dus bij het begrip het besef en het begrip het denken. In de oudheid drukten de mensen hun besef uit in beelden. Dat waren beelden uit en van het goddelijke, feitelijk natuurlijk uitdrukkingen van de werkelijkheid als beeld. Uiteraard werd die werkelijkheid aan de voorstelling afgelezen en uitgedrukt in voorstellingen met een beeldend karakter. Het ging echter niet om de voorstelling, maar dat is, te beginnen met de Romeinse cultuur, in de westerse wereld precies andersom komen te liggen. De Christelijke god dankt zijn aanvaardbaarheid juist aan zijn (vermeende) concrete bestaan.

Voor meer informatie, zie : Beweging en Verschijnsel deel 2

De zoon van de Mens

2) Die kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Men noemde het kind van de maagd “de zoon van de mens” en dat wil zeggen: de volwassen mens die straks door de bestaande mensheid, door ons, opgeleverd zal worden. Dat dit kind de zoon van god zou zijn is veel later door de Roomse kerk verzonnen evenals de onzin dat hij door zijn goddelijke vader naar de aarde gestuurd zou zijn om de zondige mensen te verlossen.

In dat geval gaat het over de Christus uit het christendom, maar dat is een bedenksel van op macht beluste priesters uit het oude Rome.

Het verhaal van de maagd met het kind is een sprookje over de werkelijkheid. En het is een waar sprookje: inderdaad brengt de werkelijkheid uit zichzelf alle verschijnselen voort en inderdaad zal er op den duur een mensheid komen die niet langer bezig is zichzelf het leven zuur te maken met uitbuiting en geweld. Dat zal een realistische mensheid zijn die zichzelf niet langer kwelt met allerlei verslavende godsdienstige onzin. Want het sprookje van de maagd met het kind is een volstrekt atheïstisch sprookje waarin duidelijk gesteld wordt dat er buiten het heelal helemaal niets is.

Voor meer informatie, zie : De maagd en het kind

De zoon van de Mens

3) Verzorgen houdt in: de belemmeringen voor een volledige ontplooiing wegnemen. Treffend is dat de evangelische mensen van destijds de Zoon van de mens (voor ons Jezus of Christus) de Geneesheer van de kosmos noemden... Een ander voorbeeld: steeds meer heeft de maatschappij te lijden onder vernielzucht en vandalisme. Normen en waarden verliezen hun functie, het respect voor de overheid en voor de regels verdwijnt. Gezien vanuit de zichzelf beschermende onvolwassen mensheid is dat verval een kwalijke ontwikkeling die de betrekkelijke veiligheid en het welzijn aantast. Toch komt er hier iets (op uitermate negatieve wijze) voor de dag dat voor de mensen essentieel is: nihilisme. Dat wil zeggen het inzicht dat er aan de afzonderlijke dingen geen waarde gehecht kan worden, ook niet aan de gestelde regels. Het nihilisme is de bodem waarop straks de volwassen mensen met elkaar kunnen leven, maar in een Onvolwassen mensheid is het bedreigend en in veel opzichten zelfs misdadig. Vandalisme is eigenlijk een ziekelijke uiting van nihilisme dat in een infantiele wereld van normen en waarden niet uit de voeten kan, beklemd zit. Voor meer informatie, zie : De ontwikkeling van de West Europese Cultuur

NIHILISME:

Je kunt niet nadenken over het menselijk leven en over de levensbegrippen waarmee de mensen komen als je niet eerst de positie van de mens in de kosmos kent. De eerste vraag is derhalve die naar de mens: wat is de mens en wie is de mens?

Zie : de grote vierslag ( nihilisme,anarchisme,socialisme en communisme) en nihilisme;

dat verrekte nihilisme; nihilisme en anarchisme als basis van het atheïsme

Bovenkant document

NORMEN en WAARDEN: 3 Citaten uit “robot denken” van Jan Vis, filosoof.

1) “Alle rampen, zoals vandalisme, corruptie, terrorisme, maar ook alcohol- en drugsmisbruik, komen in laatste instantie voort uit de afhankelijkheid van normen die van buitenaf aan de mensen gesteld worden, vanuit de een of andere fictie omtrent hogere werkelijkheden, hetzij goden, ideologieën, denkmodellen of theorieën.”

Zie: Normen en waarden

2) “Uit het voorgaande zal duidelijk zijn dat ik niet veel op heb met normen en waardenstelsels, enerzijds omdat zij het leven in bepaalde patronen en modellen vastleggen en het daarmee beroven van haar meest wezenlijke eigenschap: vrijheid, en anderzijds omdat het patronen en modellen zijn die op den duur zullen verdwijnen. Als je dus je verwachtingen inzake de toekomst van de mensheid baseert op een dergelijke “ethiek” ben je bezig met een luchtkasteel, dat er desnoods wel steeds fraaier uit gaat zien, maar dat al met al toch een fictie is.

3) “Uiteraard kan je het denken niet afschaffen, je moet het gebruiken, of je wilt of niet! Ligt het dan niet voor de hand dat je ophoudt met vluchten, met de kop in het mystieke zand te steken, en dat je eens iets aan dat denken gaat doen? Want dat is de oorzaak van al het getob. Als kind is je al afgeleerd om na te denken. En het is je aangeleerd om gedachteloos te gaan denken, als een automaat. “

Vrijheid

Vrijwel zonder uitzondering zijn de gebruikelijke definities van het vrijheidsbegrip bevangen in het zichzelf beschouwen als een apart individu. Als gevolg daarvan wordt de vrijheid gezien als een bepaalde verhouding tussen de mensen. Een verhouding die van zodanige aard is dat een ieder verplicht is rekening te houden met de ander zodat er onafwendbaar een situatie van "geven en nemen" ontstaat.

De éne mens houdt zichzelf almaar in ter wille van de ander en de ander doet evenzo, ter wille van de één. Niemand is vrijuit zichzelf: de ander belet hem dat omdat hij niet eenzijdig in de verdrukking wil komen, en als hij redelijk is belet de mens het zichzelf om de ander niet teveel tot last te zijn. In het beste geval ontstaat er een evenwichtssituatie waarvan de handhaving ook nog bevorderd wordt door een voor allen geldende gedragscode die voor bepaalde gevallen bovendien in “het recht" is vastgelegd. Van hieruit is het te begrijpen dat de moderne mens als de meest redelijke norm voor zijn vrijheid stelt: mijn vrijheid houdt op waar die van de ander begint. Hoewel dit best een behoorlijke norm genoemd kan worden, zeker als het er om gaat de éne mens te beletten de ander leed te berokkenen, is het toch een zaak van voortdurende vrijheidsberoving. Het feit dat dit tot op zekere hoogte met goede bedoelingen geschiedt doet aan deze zaak niets af.

En dat het wezenlijk over beroving gaat kan een ieder aan zichzelf en aan zijn omgeving vaststellen. Wij, moderne mensen, streven naar een zo gering mogelijke beroving van elkaars vrijheid waarbij wij onbewust als vanzelfsprekendheid aanvaarden dat die beroving er is. Wij regelen en waarborgen niet elkaars vrijheid, maar elkaars onvrijheid. Hoe redelijker iemand is, hoe minder men de onvrijheid voelt. Dit komt al heel duidelijk voor de dag bij de moderne staatsinrichtingen. Kiesrecht, medezeggenschap en democratie verredelijken de onvrijheid door het te doen voorkomen dat gereglementeerde onvrijheid vrijheid is. Dat vrijwel iedereen hierin trapt komt niet doordat “de overheden" het zo listig weten te brengen (wat zij overigens wel doen!), maar doordat het geheel overeenkomt met onze eigen voorstelling van vrijheid: Vrijheid is…

Meer informatie? Zie… Eenzaamheid en onvrijheid

WIE BEN IK:

Levensprogramma's - Scheppingsverhaal - Goed en kwaad - Academische filosofie - Natuurkundig filosoferen - Wie ben ik? - Werkelijkheid achter de dingen - Verscheuren van boeken.

Zie: Filosofie van de Hak op de Tak- aflevering- 44

En : Onbetrouwbare zintuigen - Onmogelijke objectiviteit - Het begrip Waarheid - Academische macht in de maatschappij - Misdadige toepassingen - De virtuele inhoud - Verheldering via generaties - Verstand zuiveren - Criteria voor het filosoferen - Ken U zelve.

Zie: Filosofie van de Hak op de Tak- aflevering- 45

Voor een heldere uiteenzetting van de grondgedachte zie het hoofdwerk : BEWEGING EN VERSCHIJNSEL bestudeer ook deel 1 en 3

BRIEFWISSELING ( INCEST ) De seksualiteit van de moderne mensen blijft steken in het pornografische…En dan denk ik vanzelf aan iets wat Anton Constandse in een van onze televisie uitzendingen gezegd heeft, namelijk dat de mensen in onze cultuur seksueel uitgehongerd zijn. Ik behoef jou niet te vertellen dat het over het algemeen met de seksualiteit van de mensen treurig gesteld is. Die eenzijdigheid zit hierin, dat wij er nauwelijks oog meer voor hebben dat een mens, in alle individualiteit, ook nog samenhangt met alle andere mensen, zodat je kunt zeggen dat de ‘verzameling' van individuele mensen ook nog méér is dan dat, namelijk een ‘geheel' van al die mensen. Als dit laatste in een cultuur op de achtergrond is geraakt - en dat is het bij ons, omdat wij alles stuk geanalyseerd hebben - staan de mensen alleen nog maar buiten elkaar en in die omstandigheden kunnen zij niet veel anders dan gebruik maken van elkaar, op welke manier en op welk terrein dan ook.

En zo maken zij ook in seksueel opzicht gebruik van elkaar.Wat seksualiteit echt kan zijn, namelijk het naar elkaar toe gaan van mensen om aan en met elkaar de liefde te beleven, komt helemaal niet aan de orde, de zaak blijft staan bij een min of meer luxueuze vorm van zelfbevrediging. Nou, als het daarom gaat, dan is je kind ook goed, dat is zogezegd 'voor het grijpen'. Want, Cees, je hebt wel gelijk dat het misbruiken van je kind een heleboel angst voor ontdekking met zich mee brengt, maar tegelijk is het ook waar dat in de beslotenheid en de machtsverhoudingen van het gezin een schitterende mogelijkheid ligt voor wie daarvan gebruik wil maken. Je zult het misschien niet geloven, maar vaak zijn het de echtelieden zelf, die het gedrag van hun partners dekken, zodat het kind in de kou staat. Voor meer info: zie… en zie ook…

Bovenkant document

liefde… liefde heeft betrekking op 'mij'. Wat betekent liefde dan? Zie…

INDIVIDUALISME / PROLETAAR / KAPITALISME _ De grondgedachte

In sterk verkorte vorm ziet de grondgedachte inzake de schijnbare tegenstelling individu-gemeenschap, kapitalist-proletaar en liberaal-socialist er als volgt uit : elk mens is er op uit zichzelf naar zijn eigen identiteit te ontwikkelen en waar te maken. Het oude Griekse gezegde Ken Uzelve is niet alleen nog steeds actueel, maar vooral ook essentieel. Daarbij behoort noodzakelijk de onvoorwaardelijke zelfstandigheid van elk afzonderlijk mens, een zelfstandigheid die in principe en logischerwijs alleen maar vanuit het uitgangspunt gedacht kan worden dat de medemens niet ingecalculeerd is. De mens als ik kan niet anders gedacht worden dan als afgezonderd van niet-ik, dus als losgedacht van de ander en het andere.

Als deze mens als ik zich echter tenslotte volledig en zelfstandig gerealiseerd heeft volwassen is geworden - blijkt er voor die mens te gelden dat zij/hij de gehele werkelijkheid omvat en dat op grond daarvan de medemens onvoorwaardelijk ingesloten is. Het sociale verdwijnt dus niet door de ontwikkeling tot individu - zoals door bijna iedereen gedacht wordt maar het komt juist door en aan die ontwikkeling voor de dag. Het ligt in de logica dat juist de volwassen mens, die uitsluitend zichzelf is en die ik de individu genoemd heb, als wezenlijk kenmerk het 'sociaal zijn' vertoont, namelijk het niet aan twijfel onderhevige zelfbewustzijn dat de ander en het andere er onvoorwaardelijk ook zijn. In mijn gedachtegang is socialisme dan ook de onvoorwaardelijke erkenning door de een van de ander en daartoe is die 'een' pas dan bij machte als zij/hij Individu geworden is. Alle andere ideeën daarover, die bijna altijd hier op neerkomen dat het sociaal-zijn op de een of andere manier afgedwongen of geconditioneerd zou moeten worden, of mogelijk bereikt zou kunnen worden door de mensen al of niet via onderwijs ervan te overtuigen dat het rekening houden met de ander voordelig zou zijn, moeten verwezen worden naar het land der illusies.

Zie: dat verfoeilijke individualisme dvg 248/3 .

Zie voor meer informatie: Individualisme-voorstelling-gedrag en…

de nummers 242; 243; 244; 245/0; 246/1; 247/2

Lees ook eens het hoofdwerk Beweging en Verschijnsel deel 1, 2 en 3 (hoe zit het o.a. met de verhoudingen in de werkelijkheid?)

KAPITALISME / KAPITALIST: Het veelgehoorde verhaal van de vrije markt is dan ook een sprookje. Het kapitalisme is qua ondernemen, productie en handel helemaal niet vrij, al moet toegegeven worden dat men zich heel wat permitteert als men de kans krijgt.

Zie: dat verfoeilijke individualisme

Over de mening dat de geest door de een of andere hogere intelligentie zou zijn "ingeblazen" of dat hij het gevolg zou zijn van een incarnatie van de dolende geest van een gestorvene zullen we maar helemaal zwijgen! Leven en geest moeten vanaf het vroegste stadium van het heelal tot de mogelijkheden behoord hebben, anders waren zij nooit voor de dag gekomen. Het is inderdaad mogelijk om het heelal vanuit één enkelvoudig principe te verklaren, maar ik kan dat helaas in het bestek van dit boek niet doen.

Beweging en Verschijnsel (deel 1, 2, en 3) - hoofdwerk van Jan Vis,creatief filosoof- geeft u hierop antwoord.

Voor nog meer info, zie: hoe zit het nou met God

Investeer in jezelf, investeer belangeloos in een gezonde samenleving. Zie…

Investeer in jezelf, mentaal wel te verstaan.

Onderwerp: inzicht in uzelf

Bouwen wij mensen niet onze gehele persoonlijkheid op met behulp van een besef van eigenwaarde, ja zelfs van eigen meerwaarde ten opzichte van de andere mensen? En is niet ons gehele ethische, maatschappelijke, politieke en economische stelsel gebaseerd op de meerwaarde van de een ten opzichte van de ander en dus ook op de competitie en naijver tussen de mensen, alle mooie woorden over “gelijkheid” ten spijt? Mentaliteitsverandering gewenst ? Zeer zeker! Het bevordert ons leven zowel in psychische als in materiële zin ofwel toename van het welzijn van onszelf.

Laten we eerlijk zijn: het is wel degelijk een feit dat onze eigen mentaliteit in essentie niet zo bar veel verschilt van die van de regenten.

In welke richting mentaliteitsverandering? Neem nota van : “houden van” en liefde en voorts:

Citaat 2) . En de inhoud van die veiligheid is “het verzorgd zijn” en “het recht”, waarbij ik met nadruk aanteken dat het hier om een beschermingsrecht gaat. Het zou te ver voeren hierop thans uitvoerig in te gaan, maar zoveel kan ik er - voor de goede verstaander - wel over zeggen dat bij een beschermingsrecht ik veilig gesteld ben voor de ander, terwijl er werkelijk recht is als de ander veilig is voor mij. Zie…

En vervolgens : Het begrip 'erkenning' - Existentiële garanties - Het begrip 'zelfstandigheid' - Het begrip 'zelfgenoegzaamheid' - Wat betekent veiligheid - Voorhanden levensbehoeften - Luxe goederen.

Zie: Filosofie van de Hak op de Tak- aflevering- 07

eigenwaarde

Bouwen zij niet hun gehele persoonlijkheid op met behulp van een besef van eigenwaarde, ja zelfs van eigen meerwaarde ten opzichte van de andere mensen? En is niet ons gehele ethische, maatschappelijke, politieke en economische stelsel gebaseerd op de meerwaarde van de een ten opzichte van de ander en dus ook op de competitie en naijver tussen de mensen, alle mooie woorden over “gelijkheid” ten spijt?

Onze waardenstelsels berusten op de analyse, het uit elkaar halen van de werkelijkheid en het vervolgens vergelijken van het ene onderdeel met het andere. Bij die vergelijking zijn onze eigen belangen de maat. Op grond van die belangen hechten wij- letterlijk - waarde aan bepaalde dingen en mensen en aan andere niet. Dat geldt ook voor de overtuigingen, de zogenaamde geestelijke zaken, de idealen, want ook die vormen wij vanuit ons eigen belang. Weliswaar beweren wij in dat geval dat het ons om het belang van de mensheid gaat, maar intussen zijn wij het toch zelf die bepalen wat het belang van de mensheid is. Het is voor ons belangrijk dat het goed komt met de mensheid, maar voor dat goede leggen wij onze eigen normen aan.

Het goede is voor een godsdienstige iets anders dan voor een vrijdenker. Dus wordt het waarde hechten aan bepaald door onze eigen geest, waarin wij ons een voorstelling maken van de werkelijkheid, zoals die volgens ons zou moeten en kunnen zijn. Het is echter de vraag of de werkelijkheid is zoals wij ons haar voorstellen.

Voor meer informatie, zie: Dat verrekte nihilisme

Over het algemeen wordt idealisme positief beoordeeld. Men vindt dat het te waarderen is als iemand een bepaald ideaal nastreeft. Tegelijkertijd echter heeft men ook een zekere reserve met betrekking tot idealisten, omdat men ze ervan verdenkt niet helemaal met de benen op de grond te staan. Die betrekkelijk positieve waardering wordt overigens ook veroorzaakt door het feit dat idealisme een uiting is van doelgericht, lineair en principieel denken, een denken dat kenmerkend is voor onze westerse cultuur. Vooral sinds de Verlichting heeft dat denken zich doorgezet en daarmee in verband staat de opvatting dat de mensen zelf hun wereld moeten opbouwen. Elementen van die opvatting zijn inderdaad socialisme en communisme zoals die zich in de praktijk hebben doorgezet, en in mindere mate anarchisme en nihilisme. Deze laatste twee zijn voornamelijk een intellectuele aangelegenheid gebleven.Het opbouwen van de wereld is in technisch opzicht heel goed mogelijk gebleken, maar doordat de mensen doelgericht bezig willen zijn loopt de zaak toch voortdurend vast in de planmatigheid, het systematische en gereglementeerde, met als gevolg dat het leven met haar beweeglijke en onvoorspelbare karakter meer en meer in de verdrukking komt.

Meer informatie, zie: De Grote Vierslag

De beste regeling van de onderlinge verhoudingen waartoe de mensen in een alsnog onvolwassen wereld kunnen komen is die van “het recht”. Het zou dus niet goed zijn te menen dat wij wel zonder enigerlei vorm van recht zouden kunnen. Als iemand het recht zou willen afschaffen, onder verwijzing naar een volwassen mensheid waarin het recht als algemeen geldende regeling en reglementering niet langer nodig is, heeft hij niets van de mensheid en haar ontwikkeling begrepen. Hij is het slachtoffer van zijn eigen idealisme, dat immers steeds en bij iedereen tot de ontembare behoefte leidt om van alles af te schaffen. Maar er laat zich nooit iets afschaffen en al helemaal het recht niet. Wel kan men proberen het niet te laten gelden. Men kan het recht verkrachten zoals per definitie dictators en godsdienstige fundamentalisten doen. Maar, een 'verkracht recht' is nog steeds een recht, zij het armoedig, wisselvallig en onbetrouwbaar. Het rechtsbesef blijft namelijk onvermijdelijk levend, ook onder de meest radicale verkrachtingen. In een onvolwassen mensheid drijft tenslotte alles op het recht, hetgeen overigens niet wil zeggen dat het er dan allemaal zo rechtvaardig toegaat. Maar het is in ieder geval een ieders bedoeling zich naar het recht te voegen en een ieders gedoe en handelingen worden zo getrouw mogelijk in het licht van het recht beoordeeld. Zo heeft men kort na de tweede wereldoorlog de rechten van de mens geformuleerd en zo breed mogelijk van kracht gemaakt. Naar aanleiding daarvan is men zich af gaan vragen hoe het nu met de rechten van vrouwen zit. En je kunt van 'rechten' spreken juist omdat de mensheid nog steeds onvolwassen is!

Meer informatie, zie: Vrouw en Wereld

Als je het verhaal over het opbouwen van een nieuwe wereld vertelt aan mensen die bevangen zijn in het gangbare denken, komen er steevast reacties in de geest van: het is allemaal idealisme, het zijn maar fantasieën, en er valt niets te bewijzen. Bovendien is men van mening dat de mens slecht is en dat je hem hoogstens af kunt leren zich als zodanig te gedragen, en dat zou dan een vrijwel onmogelijke opgave zijn. Het grootste struikelblok is echter dat de groei naar volwassenheid in zijn laatste fase alleen maar via de mens als individu, de mens als ik, gedacht kan worden.

Meer informatie, zie: Gedachten over ontstaan en Bestaan

Inburgeren : Ben je in een islamitisch land geboren en opgevoed, dan houd je dat voor waar en in een christelijke cultuur geldt iets anders voor je. Het is maar net de vraag voor welke denkweg je tijdens de opvoeding geprogrammeerd bent. Op grond van die conditionering vind je het in zo’n godsdienst gestelde logisch. Dat het alleen maar logisch is omdat je daartoe geprogrammeerd bent ontgaat je. Want je vindt dat programma vanzelfsprekend. Echt leren denken betekent dan ook dat je je eerst en vooral bewust moet worden van het feit dat je geprogrammeerd bent en dat dus jouw logica er een is uit vele. En al die “logica’s” zijn (behalve bij zieke mensen) samenhangend – omdat dit niet anders kan op grond van de samenhangende structuur van onze hersenen. En, nogmaals; met een mogelijke “waarheid” heeft dit alles niets te maken; waarheid put je niet uit denken, maar uit “zien”. En dat is iets dat in onze 19^e eeuwse denktraditie niet erkend wordt. Meer info, zie: Inburgeren en voorts conditionering en Nihilisme

Een cultuur is:

de gestolde neerslag van een bepaalde fase van de ontwikkeling van het zelfbewustzijn. Er worden allerlei dingen vastgelegd, als norm gesteld, die tijdens die fase duidelijk zijn geworden. De neerslag van zo’n fase stolt tot cultuur.

Onder een ideologie versta ik: een overheersend cultuurdenkbeeld dat gebaseerd is op de voorstelling hoe de werkelijkheid zou moeten zijn.

Terug naar: de Homepage van Rob van Es voor méér informatie

website analysis