Terug
naar: de
Startpagina
Trefwoorden: A; B; C; D; E ; F; G; H; I; J; K ; L; M; N; O; P; Q; R; S; T; U; V; W; X ; Y ; Z
Opgevraagde artikelen/werken
en/of cursussen vindt u terug onder deze link
Vandalisme
/ Vernielzucht-zie bladwijzers van
ontwikkeling West Europese Cultuur,
Vandalisme ; Vernielzucht en vandalisme,
Vaticaan ; Het vaticaan en de godin,
Veiligheid
; onvoorwaardelijk recht op veiligheid-zie nr. 04,
Veiligheid
; wat betekent veiligheid-zie nr. 07,
Veiligheid
; westerse existentiële veiligheid,
Veiligheid,
rechtvaardigheidsbesef, onverschilligheid en met rust laten,
Veiligheid/onafhankelijkheid-zie
nr. 14-uit Filosofie van de Hak op
de Tak 1 t/m 73,
Veiligheid-1(t/m
23) –zie bladwijzers in “De
ontwikkeling van het Denken”,
Veiligheid-2–zie
bladwijzers in “De ontwikkeling van
het Denken”,
Verantwoordelijk(heid)-zie bladwijzers uit Alledaags Commentaar 1t/m40,
Verantwoordelijk(heid)-zie bladwijzers-zie bladwijzers uit Het
Zelfbeschikkingsrecht,
Verantwoordelijkheid ;
eigen verantwoordelijkheid, (zie bladwijzer: (eigen)
verantwoordelijkheid uit “Vrouw en Wereld”)
Verantwoordelijkheid
; solidariteit en verantwoordelijkheid, (zie bladwijzer)
Verantwoordelijkheid-3, Het begrip verantwoordelijkheid wordt door
ons verkeerd gedacht..!zie bladwijzers uit “De
Grote Vierslag-Nihilisme, Anarchisme, Socialisme en Communisme”
Verantwoordelijkheid-zie
bladwijzers uit “De Kunst van het Filosoferen”,
Verantwoordelijkheid-zie
bladwijzers uit Briefwisseling-fictie,
Verantwoordelijkheid-zie
bladwijzers uit Filosofie van de Hak op de Tak nr.3,
Verantwoordelijkheid-zie
bladwijzers uitFilosofie van de Hak op de Tak 1t/m73,
Verantwoordelijkheid-zie Filosofische Invallen 1t/m26,
Verantwoordelijk-uit Beweging en
Verschijnsel deel 2-zie bladwijzers,
Verantwoordelijk-zie
bladwijzers uit Beweging en Verschijnsel deel 2,
Verantwoordelijk-zie
bladwijzers uit Het Zelfbeschikkingsrecht,
Verantwoordelijk-zie
bladwijzers uit Uilenspiegel en de Macht,
Verbieden van de godsdienst en geloof…?-zie bladwijzers,
Verbieden van de Godsdienst-zie
nr. 21,
Verboden
; geen regels, geboden en verboden-zie nr. 10,
Verbreken
van de werkelijkheid-zie nr. 73,
Verdienen aan de samenleving-zie afl. 01,
Verdiepen
; In Jezelf Verdiepen-zie bladwijzers
Verdraagzaam(heid) ; (on)verdraagzaam(heid)-zie
bladwijzers in Alledaags commentaar,
Verdraagzaam(heid) ; (on)verdraagzaam(heid)-zie
bladwijzers in Besnijdenis,
Verdraagzaam(heid) ; (on)verdraagzaam(heid)-zie
bladwijzers in Beweging en Verschijnsel deel 2,
Verdraagzaam(heid) ; (on)verdraagzaam(heid)-zie
bladwijzers in Dat Verrekte Nihilisme,
Verdraagzaam(heid) ; (on)verdraagzaam(heid)-zie
bladwijzers in De Geschiedenis herhaalt zich,
Verdraagzaam(heid) ;
(on)verdraagzaam(heid)-zie bladwijzers in De Grote
Vierslag,
Verdraagzaam(heid) ; (on)verdraagzaam(heid)-zie
bladwijzers in De Kunst van het Filosoferen,
Verdraagzaam(heid) ; (on)verdraagzaam(heid)-zie
bladwijzers in Filosofie van de Hak op de Tak no. 1,
Verdraagzaam(heid) ; (on)verdraagzaam(heid)-zie
bladwijzers in Filosofie van de Hak op de Tak no. 2,
Verdraagzaam(heid) ; (on)verdraagzaam(heid)-zie
bladwijzers in Filosofie van de Hak op de Tak no. 3,
Verdraagzaam(heid) ; (on)verdraagzaam(heid)-zie
bladwijzers in Filosofische invallen nrs. 1 t/m 26,
Verdraagzaam(heid) ; (on)verdraagzaam(heid)-zie
bladwijzers in Het Gelijk en de Dialoog,
Verdraagzaam(heid) ; (on)verdraagzaam(heid)-zie
bladwijzers in Nihilisme,
Verdraagzaam(heid) ; (on)verdraagzaam(heid)-zie
bladwijzers in Tijl Uilenspiegel,
Verdraagzaam(heid) ; (on)verdraagzaam(heid)-zie
bladwijzers in Verdedigers van de godsdienst,
Verdraagzaam(heid) ; (on)verdraagzaam(heid)-zie
bladwijzers in Vrouw en Wereld,
Verdraagzaamheid en
Onverdraagzaamheid,
Verdraagzaamheid
heeft géén enkele praktische betekenis-nr.52
Veren ; andermans veren-zie nr. 07,
Verenigd
Europa-1-zie bladwijzers,
Verfijning en uitbreiding-zie nr. 14,
Vergelding:
zie D, E, F ; Wraak:
zie A,
B,
C ; (zoek met trefwoord wraak
en vergelding),
Vergelijking
met dieren-zie nr. 67,
Vergeving, vergelding,
wraak, zedendelicten, Straf en schuld,
Verhaal
; het vertellen van een verhaal-zie nr. 21,
Verhaal
bij het kunstwerk- nr. 24,
Verhelderen
; zich verhelderen–zie bladwijzers in
“De ontwikkeling van het Denken”,
Verheldering
via generaties-zie nr. 45,
Verhelderingsproces
; Het verhelderingsproces,
Verhelderingsproces-uit Beweging en
Verschijnsel deel 2-zie bladwijzers,
Verhoudingen ;
eenzijdige verhoudingen,
Verhoudingen ; essentiële verhoudingen-zie nr. 22,
Verhoudingen ;
Fundamentele verhoudingen,
Verhoudingen
; hoog-laag verhoudingen- nr. 36,
Verhoudingen
; mannelijk/vrouwelijk en het geheel met haar inhoud,
Verhoudingen
; samenhangende verhoudingen-zie nr. 53
Verhoudingen ; wetenschappelijke verhoudingen-zie nr.
22,
Voorstelling
; achter de voorstelling-zie nr. 22,
Verhulde
theologie- nr. 39,
Verhullend taalgebruik: zie A, B, C,
D,
E,
F,
H ( zie bladwijzers )
Verhullend taalgebruik–zie bladwijzers
in “De ontwikkeling van het Denken”,
Verinniging
van structuren- nr. 28,
Verkiezingen-zie
bladwijzers van ontwikkeling West
Europese Cultuur,
Verklaringen
; zuivere verklaringen-zie nr. 51,
Verklaringsprincipe
; universeel filosofisch verklaringsprincipe-zie nr. 02,
Verklaringsprincipe ; universeel
verklaringsprincipe-zie nr. 17
Verkrachting ;
psychisch conflict,
Verkwanselen
van filosofische beweeglijkheid- nr. 21,
Verlichting,de
; de idealen van de Verlichting- nr. 37
uit Filosofie van de Hak op de Tak 1t/m73,
Verlichting,de-1-
zie bladwijzers uit Beweging en Verschijnsel deel3,
Verlichting,de-10-zie bladwijzers in Beweging en
Verschijnsel deel 2,
Verlichting,de-11-zie bladwijzers in De Grote
Vierslag,
Verlichting,de-1-zie bladwijzers in Gedachten over
Ontstaan en Bestaan,
Verlichting,de-2-zie bladwijzers in Nihilisme en
Anarchisme als basis van het Atheisme,
Verlichting,de-3-zie
bladwijzers in Ontkennen wat niet Bestaat; god bestaat niet,
Verlichting,de-4-zie bladwijzers of nr. 12 in Filosofische Invallen 1t/m26,
Verlichting,de-5-zie bladwijzers in De moderne mens
als Wereldbouwer,
Verlichting,de-6-zie bladwijzers in Filosofie van de
Hak op de Tak nr. 3,
Verlichting,de-7-zie bladwijzers in Filosofie van de
Hak op de Tak nr. 2,
Verlichting,de-8-zie bladwijzers in Filosofie van de
Hak op de Tak nr. 1,
Verliefd-zie bladwijzers
uit Beweging en Verschijnsel deel 2,
Verliefd-zie
bladwijzers uit Beweging en Verschijnsel deel3,
Vermoeden
van iets anders-zie nr. 71,
Veroordeling
; absolute veroordeling- nr. 19,
Verraders ; ik ben opgegroeid
tussen een generatie verraders,
Verscheidenheid
; erkende verscheidenheid-zie nr. 13,
Verscheuren
van de boeken-zie nr. 44,
Verschijningsvorm
; ultieme verschijningsvorm van de dingen-zie nr. 69,
Verschijnsel
; de mens als absoluut vrij verschijnsel-zie nr. 01,
Verschijnsel ; geen
enkel verschijnsel ontstaat bij toeval-zie bladwijzers,
Verschijnsel
; het laatste verschijnsel- nr. 28,
Verschijnsel
; het laatste verschijnsel-zie nr. 42,
Verschijnsel
; het ultieme verschijnsel- nr. 35,
Verschijnsel ; verzet tegen het laatste
verschijnsel-zie nr. 08,
Verschijnsel
; vrijzwevend verschijnsel-zie nr. 14,
Verschijnsel
; vrijzwevend verschijnsel-zie nr. 70,
Verschijnsel
; vrijzwevend verschijnsel-zie nr. 72,
Verschijnsel
; weerstand tegen “het laatste verschijnsel”-zie nr. 43,
Verschillen en overeenkomsten,
Vertrouwen
hebben in o.a. Politici..?,
Vertrouwen
in-1-uit
Beweging en Verschijnsel deel 2-zie bladwijzers,
Vertrouwen
in-2-uit
Beweging en Verschijnsel deel 2-zie bladwijzers,
Vertrouwen
in-zie bladwijzers van Beweging en Verschijnsel deel
1,
Vertrouwen–zie
bladwijzers in “De ontwikkeling van
het Denken”,
Verveling
; verklaring, zie lezing cultuur filosofische opmerkingen voor de
vrijmetselaars mei 2008,
Vervluchtigende
macht-zie nr. 57
Vervreemding ; natuurkundige vervreemding-zie nr. 19,
Vervreemding
; waanzinnige vervreemding- nr. 30,
Vervreemding
van eigen wezen-zie nr. 55
Vervreemding-01-zie
bldwijzers,
Vervreemding-02-zie bladwijzers,
Vervreemding-03-zie
bladwijzers,
Vervreemding-04-zie
bladwijzers,
Vervreemding-05-zie
bladwijzers,
Vervreemding-06-zie
bladwijzers,
Vervreemding-07-zie
bladwijzers,
Vervreemding-08-zie
bladwijzers,
Vervreemding-09-zie
bladwijzers,
Vervreemding-1-
zie bladwijzers uit Beweging en
Verschijnsel deel3,
Vervreemding-1(nr.
3) -zie bladwijzers van ontwikkeling
West Europese Cultuur,
Vervreemding-10-zie
bladwijzers,
Vervreemding-11-zie
bladwijzers,
Vervreemding-13-zie
bladwijzers,
Vervreemding-1-zie
bladwijzers van Beweging en Verschijnsel deel 1,
Vervreemding-2-
zie bladwijzers uit Beweging en
Verschijnsel deel3,
Vervreemding-2(nrs. 40, 43 en 44) -zie bladwijzers van ontwikkeling West Europese Cultuur,
Vervreemding-2-zie
bladwijzers van Beweging en Verschijnsel deel 1,
Vervreemding-3-
zie bladwijzers uit Beweging en
Verschijnsel deel3,
Vervreemding-4-
zie bladwijzers uit Beweging en
Verschijnsel deel3,
Vervreemding-5-
zie bladwijzers uit Beweging en
Verschijnsel deel3,
Vervreemding-uit Beweging en
Verschijnsel deel 2-zie bladwijzers,
Vervreemding–zie
bladwijzers in “De ontwikkeling van
het Denken”,
Verwaarloosd
bewustzijn-zie nr. 53
Verwensingen2–zie
bladwijzers in “De ontwikkeling van
het Denken”,
Verwerpelijke
collectivistische gedachtengangen-zie nr. 01,
Verwetenschappelijking-zie
nr. 66,
Verwording
tot wetenschapplijke theorie-zie nr. 03,
Verzamelaars
; de Romeinen als verzamelaars- nr. 31,
Verzamelaars
denken –zie bladwijzers in “De
ontwikkeling van het Denken”,
Verzet tegen het laatste verschijnsel-zie nr. 08,
Verzorgde
wereld is pas een veilige Wereld..!
zie bladwijzers uit Beweging en Verschijnsel deel 3,
Verzorging
van de dingen-zie nr. 56
Verzorgingsstaat-1-zie
bladwijzers van ontwikkeling West
Europese Cultuur-2x,
Verzorgingsstaat-2-zie bladwijzers
in Waar gaat het in de mensheid nu wezenlijk om,
Verzorgingsstaat-3-zie bladwijzers in De Grote Vierslag,
Verzorgingsstaat-4-zie bladwijzers
in “De ontwikkeling van het Denken”,
Vietnam-1-zie bladwijzers in Vernietiging van Macht,
Vietnam-2-zie bladwijzers in Tijl Uilenspiegel,
Vietnam-3-zie bladwijzers in Het Gelijk en de Dialoog,
Vijand ;
het eenzijdige denken,
Vijand
; iedereen de vijand van iedereen- nr. 31,
Vijandigheid ; Bosnië en toenemende vijandigheid-zie nr. 10,
Vijandigheid
; moderne vijandigheid-zie nr. 04,
Vijandschap
; culturele vijandschap- nr. 32,
Vis
deeltje ; Het Vis deeltje / een
verhouding van 22 beweeglijkheden,
Visie versus Inzicht
Lees o.a. nrs. 29 t/m 32
Vlietende horizon-zie afl. 01,
Voedingsbodem
voor criminaliteit- nr. 32,
Voedselketens-zie bladwijzers uit De ontwikkeling van
het Denken,
Voertuig
; het voertuig van het beeld- nr. 24,
Volkert mogelijk in cassatie-( 18 07 2003 ) ; 23 07
2003 geen cassatie,
Volkert van der G., bekentenis
moord op Fortuyn,
Volksempfinden
; Gesundes Volksempfinden-zie
bladwijzers van ontwikkeling West
Europese Cultuur,
Volksliederen-zie
bladwijzers van ontwikkeling West
Europese Cultuur,
Volksmenners
; Uitgekookte volksmenners-afl.37
Volksreferenda
zie bladwijzers uit Filosofie van de Hak op de Tak nr. 2,
Voltairiaanse hoogmoed-zie nr. 03,
Voltairiaanse
hoogmoed-zie nr. 10,
Volwassen democratie-zie nr. 25,
Volwassen
worden-1-uit
Beweging en Verschijnsel deel 2-zie bladwijzers,
Volwassen
worden-2-uit
Beweging en Verschijnsel deel 2-zie bladwijzers,
Volwassenheid
; groei tot volwassenheid- nr. 23,
Volwassenheid
; universele volwassenheid-zie nr. 12,
Voordeel
; het nut en voordeel- nr. 34,
Voorhanden
levensbehoeften-zie nr. 07,
Voorouders van de mens-zie bladwijzers
in Evolutie of Creatie,
Voorspel-cultuurontwikkeling-
; het voorspel-zie bladwijzers van ontwikkeling
West Europese Cultuur,
Voorstelling ; de kaart van
de werkelijkheid,
Voorstelling ; objectiviteit als toevallige
voorstelling-zie nr. 23,
Voorstelling ; subjectieve voorstelling-zie nr. 26,
Voorstellingen
; gefantaseerde voorstellingen-zie nr. 70,
Voorstellingen ; Goden als onvolwassen
voorstellingen-zie nr. 20,
Voorstellingen
; occulte voorstellingen- nr. 40,
Voorstellingen
; onaantastbare voorstellingen- nr. 23,
Voorstellling
; de voorstelling en de dingen-zie nr. 05,
Vooruitgang
; de berekening leidt niet tot vooruitgang-zie nr. 49,
Vooruitgang ; weerstand tegen vooruitgang-zie nr. 15,
Voorvaderen van de mens-zie bladwijzers
in Evolutie of Creatie,
Voorwaarden ; drie belangrijke voorwaarden-zie nr. 17
Vrede ; Sneuvelen voor de Vrede-nr.13-uit Alledaags
Commentaar,
Vreemde activiteiten-zie nr. 13,
Vriendschap / liefde
inzake euthanasie,
Vriendschap ; Verschil
tussen vriendschap van vrouwen en mannen onderling,
Vrijdenken ; Bedreiging van het Vrijdenken en het
Atheïsme,
Vrijdenken
en Socrates-zie nr. 46
Vrije keuze-1-zie
bladwijzers,
Vrije
keuze-3-zie bladwijzers,
Vrije tijd- zie
bladwijzers uit Beweging en Verschijnsel deel3,
Vrije
tijd-1-zie bladwijzers van
ontwikkeling West Europese Cultuur,
Vrije
tijd-2-zie bladwijzers van
ontwikkeling West Europese Cultuur,
Vrije
tijd-zie bladwijzers van Beweging en Verschijnsel deel 1,
Vrijheid (nrs. 5, 7, 11tm14, 16, 22, 23, 32) –zie bladwijzers in “De ontwikkeling van het
Denken”,
Vrijheid ; de
overgave aan god..Vrijheid? -zie bladwijzers,
Vrijheid
; Lijfeigene, de Staat, Vrijheid-zie bladwijzers
van ontwikkeling West Europese Cultuur,
Vrijheid
; loze vrjheid-zie nr. 67,
Vrijheid
; manifestatie van absolute vrijheid- nr. 34,
Vrijheid ; Onze VRIJHEID te
danken a/d Amerikanen...?-Brief
no.4-(De MODERNE MENS),
Vrijheid
en onafhankelijkeid- nr. 35,
Vrijheid
van godsdienst uit de grondwet,
Vrijheid,
welke vrijheid ..? -zie 14,
Vrijheid,(voor welke
vrijheid kiest U?),
Vrijheid-eenzaamheid-ongelukkig
voelen,
Vrijheid-zie
bladwijzers van ontwikkeling West
Europese Cultuur,
Vrijmaken
van mogelijkheden-zie nr. 11,
Vrijmetselaars
; zie cultuur filosofische opmerkingen voor de vrijmetselaars mei 2008,
Vrijzwevend
; het begrip vrijzwevend-zie
nr. 69,
Vrijzwevend
verschijnsel-zie nr. 14,
Vrijzwevend
verschijnsel-zie nr. 70,
Vrijzwevend
verschijnsel-zie nr. 72,
Vrijzwevendheid
; gevolg van vrijzwevendheid-zie nr. 71,
Vrouw ; wat gebeurt er met de vrouw , geredeneerd
vanuit de cultuur,
Vrouw ; de
westerse vrouw telt niet mee,
Vrouwe Justitia – zie
inhoudsopgave 12 - “ min. van justitie Hirsch Ballin “ ; “Het nieuwe fatsoen”
Vrouwelijke
geaccentueerde werkelijkheid- nr. 31-uit Filosofie van de Hak op de Tak 1t/m73,
Vrouwelijke werkelijkheid-zie nr. 18- uit Filosofische
Invallen 1t/m26,
Vrouwelijke
zaken- nr. 29- uit Filosofie van de Hak op de Tak 1t/m73,
Vrouwen ; Islamitische Vrouwen -zie
bladwijzers uit Vrouw en Wereld,
VVD/CDA ; Overeenkomst CDA/VVD is, jawel, God, de God
van de Economie en de Politiek,
Terug naar: de Homepage van Rob van Es voor méér
informatie
3) Een ander voorbeeld: steeds
meer heeft de maatschappij te lijden onder vernielzucht en vandalisme. Normen en waarden verliezen hun functie, het
respect voor de overheid en voor de regels verdwijnt. Gezien vanuit de zichzelf
beschermende Onvolwassen mensheid is dat verval een kwalijke ontwikkeling die
de betrekkelijke veiligheid en het welzijn aantast. Toch komt er hier iets (op
uitermate negatieve wijze) voor de dag dat voor de mensen essentieel is: nihilisme. Dat wil zeggen het
inzicht dat er aan de afzonderlijke dingen geen waarde gehecht kan worden, ook
niet aan de gestelde regels. Het nihilisme is de bodem waarop straks de
volwassen mensen met elkaar kunnen leven, maar in een Onvolwassen mensheid is
het bedreigend en in veel opzichten zelfs misdadig. Vandalisme is eigenlijk een
ziekelijke uiting van nihilisme dat in een infantiele wereld van normen en
waarden niet uit de voeten kan, beklemd zit.
Voor meer informatie, zie : De ontwikkeling van de West Europese Cultuur
NORMEN en WAARDEN: 3 Citaten uit “robot denken” van Jan Vis,
filosoof.
1)
“Alle rampen, zoals vandalisme, corruptie, terrorisme, maar ook
alcohol- en drugsmisbruik, komen in laatste instantie voort uit de
afhankelijkheid van normen die van buitenaf aan de mensen gesteld worden,
vanuit de een of andere fictie omtrent hogere werkelijkheden, hetzij goden,
ideologieën, denkmodellen of theorieën.”
Zie: Normen en waarden
2)
“Uit het voorgaande zal duidelijk zijn dat ik niet veel op heb met normen en waardenstelsels,
enerzijds omdat zij het leven in bepaalde patronen en modellen vastleggen en
het daarmee beroven van haar meest wezenlijke eigenschap: vrijheid, en anderzijds omdat het
patronen en modellen zijn die op den duur zullen verdwijnen. Als je dus je
verwachtingen inzake de toekomst van de mensheid baseert op een dergelijke
“ethiek” ben je bezig met een luchtkasteel, dat er desnoods wel steeds fraaier
uit gaat zien, maar dat al met al toch een fictie is.
3)
“Uiteraard kan je het denken niet afschaffen, je moet het gebruiken, of je wilt
of niet! Ligt het dan niet voor de hand dat je ophoudt met vluchten,
met de kop in het mystieke zand te steken, en dat je eens iets aan dat denken
gaat doen? Want dat is de oorzaak van al het getob. Als kind is je al afgeleerd
om na te denken. En het is je aangeleerd om gedachteloos te gaan denken, als
een automaat. “
Je kunt niet nadenken over het menselijk leven en
over de levensbegrippen waarmee de mensen komen als je niet eerst de positie
van de mens in de kosmos kent. De eerste vraag is derhalve die naar de mens: wat
is de mens en wie is de mens?
Zie : nihilisme;
de grote vierslag ( nihilisme,anarchisme,socialisme
en communisme) en
dat verrekte nihilisme; nihilisme en anarchisme als basis van het atheïsme
Vrijwel zonder uitzondering zijn de gebruikelijke definities
van het vrijheidsbegrip bevangen in het zichzelf beschouwen als een apart
individu. Als gevolg daarvan wordt de vrijheid gezien als een bepaalde
verhouding tussen de mensen. Een verhouding die van zodanige aard is dat een
ieder verplicht is rekening te houden met de ander zodat er onafwendbaar een
situatie van "geven en nemen"
ontstaat.
De éne mens houdt zichzelf almaar in ter wille van de ander
en de ander doet evenzo, ter wille van de één. Niemand is vrijuit zichzelf: de
ander belet hem dat omdat hij niet eenzijdig in de verdrukking wil komen, en
als hij redelijk is belet de mens het zichzelf om de ander niet teveel tot last
te zijn. In het beste geval ontstaat er een evenwichtssituatie waarvan de
handhaving ook nog bevorderd wordt door een voor allen geldende gedragscode die
voor bepaalde gevallen bovendien in “het recht" is vastgelegd. Van hieruit
is het te begrijpen dat de moderne mens als de meest redelijke norm voor zijn
vrijheid stelt: mijn vrijheid houdt op waar die van de ander begint. Hoewel dit
best een behoorlijke norm genoemd kan worden, zeker als het er om gaat de éne
mens te beletten de ander leed te berokkenen, is het toch een zaak van
voortdurende vrijheidsberoving. Het feit dat dit tot op zekere hoogte met goede
bedoelingen geschiedt doet aan deze zaak niets af.
En dat het wezenlijk over beroving gaat kan een ieder aan
zichzelf en aan zijn omgeving vaststellen. Wij, moderne mensen, streven naar
een zo gering mogelijke beroving van elkaars vrijheid waarbij wij onbewust als
vanzelfsprekendheid aanvaarden dat die beroving er is. Wij regelen en
waarborgen niet elkaars vrijheid, maar elkaars onvrijheid. Hoe redelijker
iemand is, hoe minder men de onvrijheid voelt. Dit komt al heel duidelijk voor
de dag bij de moderne staatsinrichtingen. Kiesrecht, medezeggenschap en democratie
verredelijken de onvrijheid door het te doen
voorkomen dat gereglementeerde onvrijheid vrijheid is. Dat vrijwel iedereen
hierin trapt komt niet doordat “de overheden" het zo listig weten te
brengen (wat zij overigens wel doen!), maar doordat het geheel overeenkomt met
onze eigen voorstelling van vrijheid:
Vrijheid is… Meer
informatie? Zie… Eenzaamheid
en onvrijheid
Hoe dan ook, het karakteristieke
van huwelijk en samenwonen is gelegen in het feit dat de maat bij het begrip
"samen" ligt, bij de inhoud en de vorm van de relatie (de verhouding
TUSSEN twee mensen), terwijl de maat logisch alleen maar kan liggen bij het
ZICHZELF ZIJN van de mensen. Dit zichzelf zijn kan in een relatie niet anders
dan onderdrukt worden en dat heet dan " geven en nemen “er het beste van
maken " en " redelijk zijn ". En dat gebeurt ter wille van iets
BUITEN jezelf; de relatie tussen jou en een ander. Omdat de maat buiten jezelf
ligt kan huwelijk of samenwonen niet anders dan vervreemdend werken, je kunt
daarin nooit "tot jezelf komen". Van het functioneren in…Voor meer
info. Zie:
De
ontwikkeling van het denken ; Vrouw en Wereld (trefwoord: geven en nemen
)
en Filosofie van de Hak op de Tak-
aflevering 09
NORMEN en WAARDEN:
Zie: Normen
en waarden
“Alle rampen, zoals
vandalisme, corruptie, terrorisme, maar ook alcohol- en drugsmisbruik, komen in
laatst instantie voort uit de afhankelijkheid van normen die van buitenaf aan
de mensen gesteld worden, vanuit de een of andere fictie omtrent hogere werkelijkheden,
hetzij goden, ideologieën, denkmodellen of theorieën.”
WESTERSE
EXISTENTIELE VEILIGHEID
Elk
collectief is op de een of andere manier intolerant. Weliswaar schermen leden
van collectieven gewoonlijk met het begrip “solidariteit” zodat het lijkt alsof
er in ruime mate begrip is voor medemensen, andersdenkenden en anderslevenden, maar in feite is dat geenszins het geval.
Solidariteit is een begrip met een voorwaardelijke inhoud. Men is solidair met
diegenen waarvan men denkt dat men daarmee op bepaalde gronden verbonden
is. Zie…
Citaat
2) . En de inhoud van die veiligheid
is “het verzorgd zijn” en “het recht”, waarbij ik met nadruk aanteken dat het
hier om een beschermingsrecht gaat. Het zou te ver voeren hierop thans
uitvoerig in te gaan, maar zoveel kan ik er - voor de goede verstaander - wel
over zeggen dat bij een beschermingsrecht ik veilig gesteld ben voor de ander,
terwijl er werkelijk recht is als de ander veilig is voor mij. Zie…
1) Je zou dus geneigd zijn
hem asociaal te noemen en op grond daarvan gaan zoeken naar een mogelijkheid om
hem opnieuw solidariteit
en verantwoordelijkheid bij te brengen. En dat is inderdaad het streven
van een ieder die zich verkijkt op de oppervlakkige symptomen van het
groeiproces in de mensheid. Tegenwoordig is de roep om een nieuwe samenbindende
ideologie dan ook overal te horen, niet in het minst bij diegenen die voor hun
machtshonger afhankelijk zijn van groepen van mensen, de door mij genoemde
collectieven. De bovenstaande gedachtegang is ergens blijven steken, namelijk
bij de enkeling als opgesplitste groep. Omdat het uitgangspunt hierbij de groep
is, namelijk de opvatting dat de mensen om te kunnen overleven
noodzakelijkerwijs in een groep thuishoren, loopt die gedachtegang vanzelf vast
als die groep tot in zijn kleinste element opgesplitst is.
Meer info. Zie:
De Grote vierslag en zie ook eens: WESTERSE
EXISTENTIELE VEILIGHEID ;
solidariteit, lotsverbondenheid, saamhorigheid,
verbondenheid, gemeenschapszin
a)
Gewoonlijk zeggen de mensen dan dat zij zich met elkaar “verbonden” voelen en
zij spreken van “solidariteit” en “saamhorigheid” om daaraan dadelijk toe te
voegen op welke grond zij zich verbonden voelen. Je krijgt dan een aantal
verklaringen te horen die bij nadere beschouwing niets met het begrip “samenhang”
te maken hebben, maar die allemaal terug zijn te brengen tot het begrip “relatie”.
b)
Wat wij doorgaans onder “verbondenheid”, “solidariteit” en “saamhorigheid”
verstaan is niet wat ik bedoel met samenhang. Het is beslist noodzakelijk elke
verbinding terzijde te laten. Meer info. Zie: conditionering
liefde. Citaat uit “Trouw aan…”: Je moet je echter wel afvragen welke
begrippen inhoud zijn van het begrip liefde. Ik kom dan op een tweetal
begrippen, namelijk eerlijkheid en trouw. Het eerste betekent dat je voor
jezelf alles laat gelden wat er te gelden heeft, dat je dus niets in jezelf
verdoezelt. Dat hangt ten nauwste samen met het begrip twijfel.
Een eerlijk mens durft voor zichzelf toe
te geven dat hij twijfelt.
Het tweede betekent dat je jezelf, als
geheel van allerlei eigenaardigheden, zo helder mogelijk laat gelden en dat je
dus niet van dat geheel afwijkt. Je verschuilt jezelf niet achter
uiterlijkheden. (gebruik b.v de trefwoorden:
samenhang, ruimte, liefde.)
Twee begrippen en hun relatie; ofwel
VROUW , MAN en hun relatie
Om duidelijk te maken hoe wij in
onze denktraditie omgaan met begrippen die onafscheidelijk met elkaar verbonden
zijn en die tegelijk beide een andere betekenis hebben, kunnen wij de balans
als voorbeeld nemen. En dan gaat het om de verhouding tussen de twee schalen
daarvan. Die twee schalen hebben voor ons denken niets met elkaar te maken, het
zijn voorwerpen die volkomen van elkaar gescheiden zijn. Maar, er is wel een
"relatie" TUSSEN beide schalen: zij worden met elkaar verbonden door
de arm van de balans, waaraan beide opgehangen zijn. De arm van de balans is
dus iets zelfstandigs dat beide schalen verbindt, maar dat op zichzelf BUITEN
beide schalen is en dat als zodanig het gedrag van de twee schalen bepaalt.
Zij gaan samen, zij laten zich
gelden als bij elkaar "behorend" door een UITWENDIGE derde factor,
die hen tot een soort van "eenheid" dwingt: de balans als compleet
instrument. Op dezelfde wijze gaan wij in ons denken om met de begrippen
"het geheel" en "de inhoud". Onwillekeurig gaan wij zoeken
naar een relatie die beide begrippen kan verbinden, en dan denken wij aan een
uitwendige derde factor. Een factor die "het geheel" met "de
inhoud" verzoent. In het concrete geval van vrouw en man (op die twee
houden wij het maar even) gaan onze gedachten uit naar allerlei relatievormen
en de mogelijkheden die deze te bieden hebben. Het huwelijk is zo'n
relatievorm, maar die heeft tegenwoordig aan waarde ingeboet. Je kunt denken
aan wat men in de dertiger jaren in progressieve socialistische kringen als
"vrije liefde" gepropageerd heeft en tegenwoordig is de Lat-relatie een voorbeeld. Steeds echter komt het er op
neer dat de partners zich voegen naar de DERDE factor: de relatie, en dat
beiden zich daaraan zo volledig en zo getrouw mogelijk uitleveren. In feite
komen de partners zelf niet tot hun recht (dat mag "zoveel
mogelijk"), maar gaat het er om dat de RELATIE tot zijn recht komt. Hoewel
men zich doorgaans helemaal niet bewust is van de begrippen "het
geheel" en "de inhoud", kunnen we wat dit betreft toch zeggen
dat men, onbewust, die beide begrippen OP ZICHZELF gesteld heeft: de vrouw is
het begrip "het geheel" en de man is het begrip "de
inhoud".
En tussen die twee grootheden
slaat men dan een brug, waaraan men dan als kwaliteitseis stelt dat hij
beantwoordt aan de liefde. Helaas verdwijnt die "liefde" na enige
tijd, zodat de partners zichzelf en elkaar verwijten gaan maken omdat alles mislukt
is. Zij komen dan tot de overtuiging dat "de liefde nu eenmaal niet kan
omdat wij er te egoïstisch voor zijn". Maar in feite is voor de dag
gekomen dat het onmogelijk is de begrippen "het geheel" en "de
inhoud" op zichzelf te stellen om ze vervolgens met elkaar te verbinden
door een derde factor die voor beide grootheden maatgevend is. Vanuit dit
streven kunnen het vrouwelijke en het mannelijke elkaar niet vinden, zij zullen
almaar voor elkaar een raadsel zijn en in de praktijk zelfs angst en
vijandschap teweeg brengen. In "De roof van het vrouwengeheim" wordt
dit thema door Fokke Sierksma indringend behandeld
aan de hand van restanten van oude verhalen, die nog bij natuurvolkeren
voorkomen. Typerend is in elk geval de voortdurende verwarring bij de mannen
die de samenhang in hun werkelijkheid kwijt zijn, en de mystiek bij de vrouwen
die met hun inhoud geen raad weten omdat die ongrijpbaar blijkt te zijn. Het is
namelijk zo dat de mensen in hun cultuurontwikkeling achtereenvolgens "het
geheel" en "de inhoud" op zichzelf stellen, vertegenwoordigd
resp. door de vrouw en door de man. Daardoor zijn er twee essentieel
verschillende perioden in de geschiedenis te onderscheiden, namelijk de oudheid
en de nieuwe tijd. Beide perioden vertonen de POLARITEIT van de vrouw en de man
op geheel eigen wijze. Het is goed om hier even bij stil te staan omdat het ons
thema wat concreter maakt.
Voor meer info: zie…
De tegenwoordige morele voorlichters
dwepen met het begrip 'verdraagzaamheid'. Zij doen alsof hiermee alle problemen
tussen de mensen opgelost kunnen worden, maar in feite leiden hun bemoeienissen
tot niets omdat genoemd begrip geen enkele praktische betekenis heeft. Het kan
alleen maar gefrustreerde mensen opleveren.
Het is bepaald geen populaire gedachte dat er met het begrip 'verdraagzaamheid'
niets te beginnen is. Toch is het wel degelijk een onbruikbaar begrip.
En met 'onverdraagzaamheid' kan
men trouwens ook geen kant uit. Het blijkt dat er niemand is die niet op zekere
momenten in zijn leven van onverdraagzaamheid beschuldigd kan worden. Het hangt
er maar net vanaf waarom het op zo een moment gaat. Maar ook is er bij ieder
mens wel een voorbeeld van verdraagzaamheid aan te wijzen. Over en weer kunnen
de mensen aan de gang blijven elkaar op dit gebied te prijzen of verwijten te
maken, zonder dat men ooit werkelijk uit de voeten kan met deze begrippen.
Voor meer info. : Filosofie
van de Hak op de Tak- aflevering 52
en vervolgens :
nihilisme ; dat verrekte
nihilisme ; vrouw
en wereld ; filosofie van de hak op de tak no.1
en no.3
; verdedigers
van de godsdienst dvg256 ( trefwoord: verdraagzaamheid ) ; Alledaags
commentaar-nr. 38
Afgezien van het feit dat sommige mensen de pech
hebben door een ongeval of ziekte misvormd te zijn kun je stellen dat de mens
een verschijnsel is met onder andere twee armen en twee benen. Zo is hij (=
zij) lang geleden uit de evolutie voortgekomen en zo wordt hij nog steeds
geboren. Behalve dat hij twee armen en benen heeft is er nog een groot aantal
bijzonderheden aan de mens te bedenken, bijzonderheden die onmiddellijk bij het
verschijnsel mens behoren en die volstrekt niet in de loop der tijden, langs de
weg der cultuur, aan hem toegevoegd zijn. Tot die onmiddellijke bijzonderheden
behoort een viertal verhoudingen, door ons uitgedrukt in begrippen, die
essentieel zijn voor het gehele menselijke leven op aarde. Het gaat dan, in
deze volgorde, over de begrippen nihilisme, anarchisme, socialisme en
communisme. Tegenwoordig zijn deze begrippen algemeen bekend, hetgeen
evenwel niet wil zeggen dat iedereen in de gaten heeft wat de betekenis van die
begrippen is. In de loop van mijn verhaal zal blijken dat men er van alles van
gemaakt heeft en dat doorgaans de resultaten van die bedenksels en experimenten
nauwelijks iets met bedoelde begrippen gemeen hebben.
Voor meer informatie, zie: De Grote Vierslag ; Gedachten
over ontstaan en bestaan of
terug naar: Volkert van der G.
Eenzijdige verhoudingen : o.a. de rampspoed van de liefde
Waar komen die
spanningen , wrijvingen, irritaties etc. in een relatie vandaan ?
Hoe kan ik die voorkomen ?
verkiezingen ( een drietal
passages )
1) In beide gevallen is er een
volstrekt maatgevende bovenlaag, maar in de democratie dankt die bovenlaag zijn
bestaan aan het collectief waaruit hij noodzakelijk voortkomt, terwijl dat bij
het absolutisme niet het geval is: men kent zichzelf, op grond van verheven
geboorte, gewelddadige macht, rijkdom en dergelijke, exclusieve macht toe. Die
gronden zijn als argument wezenlijk oneigenlijk omdat zij niets te maken hebben
met de bekwaamheden die in principe voor het besturen van een collectief
vereist zijn. En helaas spelen ook bij democratische verkiezingen tegenwoordig
in toenemende mate oneigenlijke motieven een rol. Het wereldje van
democratische politici is zo langzamerhand evenzeer een gesloten clan geworden
als dat vroeger bij het absolutisme het geval was
2) Politiek kapitalisme en socialisme zijn geen
tegenstellingen omdat niet gezegd kan worden dat de een een
zaak bevestigt en de ander hem ontkent. Althans niet wat het wezen van de zaak
betreft. Bij beide gaat het immers om de wording van de individu. Daarbij is de
een (de kapitalist) er enigszins in geslaagd zich te verzelfstandigen terwijl
de ander (de socialist) daarmee nog bezig is en bij beiden de nadruk nog ligt
op het bezit van de aardse goederen als basis voor zelfstandigheid. Daarom is
onder andere de kapitalist werkgever en de socialist werknemer! Een ander
verschil is dit dat de kapitalist zegt het gaat mij om mijzelf als ik en de
socialist zegt het gaat ons om onszelf als ikken. De eerste is dus getypeerd
als individualist en de ander als collectivist. Dat is inderdaad op zichzelf
een tegenstelling, maar hij vindt zoals gezegd zijn synthese in de ontwikkeling
tot individu. Het spreekt vanzelf dat de collectivist tijdens die ontwikkeling
werkt met grootheden als partijen, meerder- en minderheden, verkiezingen,
collectieve voorzieningen en dergelijke, kortom met democratische grootheden.
De kapitalist daarentegen beroept zich wel op de democratie en probeert er
voordeel uit te halen, maar is in wezen niet de democratie maar het management
toegedaan.
3)
Daarom herkent men onze wereld niet meer als een slavenmaatschappij die zijn
legitimatie vindt in de godsdienst of dienovereenkomstig machtsdenken, zoals
het hedendaagse wetenschappelijke denken voor zover dat bevangen is in zijn
maatschappelijk functioneren: de onbetwistbare stellingen van de pastoor zijn
vervangen door die van de wetenschapper - iets wat destijds door bijvoorbeeld
de Russische anarchist Michael Bakoenin (1814-1876)
met ongewone helderheid voorspeld werd! Hij begreep ook zonder moeite dat de
mensen bij verkiezingen geen inspraak in het bestuur krijgen, maar slechts de
macht van enkelen legitimeren: Slaven, gij kiest uw eigen meesters! . Daarmee
is nu niemand het meer eens, het inzicht in deze materie is bijna geheel
verduisterd.
Voor meer info, zie: De Grote Vierslag
Het conflict in de West-Europese
vrouw is gelegen in het feit dat zij de vrouwelijkheid, die zij in zichzelf
aanvoelt, niet mag laten gelden omdat zij vindt dat dit niet
"fatsoenlijk" is. Wezenlijk is het conflict dus een moreel conflict
dat op een heel diep verzonken terrein ligt: de vrouwelijke werkelijkheid als
“het geheel" bevindt zich in het vergeten en verdrongen zelfbewustzijn dat
onder geen voorwaarde manifest mag worden op straffe van uitstoting uit de
samenleving. Dat maakt een aanhoudende waakzaamheid noodzakelijk, die
overgevoelige reacties oproept bij verstoring van de betrekkelijke
"rust" van het verdrongene. Op seksueel
misbruik, op aanrandingen en verkrachtingen wordt gereageerd met een alles
overheersende psychische verwarring die bijna niet te genezen is. Maar binnen
het kader van de moraal blijft die reactie achterwege: alle gewelddadige
gruwelen worden geaccepteerd als het onder de dekmantel van het huwelijk
gebeurt. Het psychische conflict van de West-Europese vrouw ligt altijd op de
loer; de spanning tussen het verdrongen vrouwelijke en het fatsoen is permanent
aanwezig en die gaat pas over als het vrouwelijke vrij baan krijgt en het
fatsoen doorzien wordt als een mannelijke herwaardering van de werkelijkheid.
Met dat doorzien verdwijnt het tegen-zichzelf-zijn van de vrouw en dan kan er
zich een werkelijke vrouwelijkheid ontwikkelen, die uiteraard meer betekenis
heeft dan de eenzijdig vrouwelijke van het verleden. Tegenwoordig is er een
kentering gaande, maar die staat toch nog in sterke mate in het teken van het
conflict. Van de aanwezigheid van dit conflict zijn de vrouwen zich bewust aan
het worden, maar nog slechts weinigen hebben in de gaten dat het de moraal en
het fatsoen zijn die de problemen opleveren. Men richt zich gewoonlijk op de
macht van de mannen als zou het gaan over een zaak die BUITEN de vrouw stond.
Maar het conflict is de wijze waarop het mannelijke denkmodel IN de vrouw
terechtkomt. Het komt in haar terecht als iets vijandigs omdat het “het
geheel" ontkent. En dat is zelfs het geval voor zover zij met haar
zelfbewustzijn geheel en al het mannelijke denkmodel toegedaan is.
Meer info: zie: een korte schets van de
menselijke seksualiteit en Briefwisseling
incest
Uitspraak
op 25 juli 2003 van dichter Gerrit Komrij
( no-1 )
”Ik ben opgegroeid
tussen een generatie verraders”
( incl. een opsomming
van wat er al niet deugt in onze maatschappij )
( Uitspraak op 25 juli
2003 in de http://zoek.volkskrant.nl/zoek?text=gerrit+komrij
no. 7 van dichter Gerrit Komrij )
*******************************************************************************************************
SCHULDIGEN ?
Niemand wil bewust
onze maatschappij / Wereld
vernietigen !
Uitzonderingen misschien daar gelaten.
Toch
gebeurt het ! Onvrede alom.
Leefomgeving onleefbaarder,etc. etc.
Hoe
zit dat ? Er is maar ėėn verklaring.
Waar ligt de bron van al het kwaad. Klik hier
Zie ook : Het verschijnsel mens en
Arbeid
versus Werken
Naar
no. 2 : de kloof
▼
▼
De Kloof
De Maatschappij als vlechtwerk van verbindingen.
Overheid / Burger ; Man / Vrouw ; etc. etc.
Maar er is meer!
Een SAMENLEVING ?
Maatschappij en de samenleving
Zo tegen het eind van de 20ste eeuw is er een kentering gekomen in het denken
over de maatschappij en de samenleving
In het kort komt het hier op neer: het begrip 'maatschappij'
heeft betrekking op het geheel van relaties tussen de verschillende individuen.
Het zijn de talloze verbindingen die de mensen tussen elkaar aanleggen. Zij
zijn genoodzaakt dat te doen omdat zij in de grond van de zaak ieder voor zich
een volstrekt autonoom verschijnsel zijn.
Ieder mens is een absoluut geïsoleerd
verschijnsel.
Tussen
die verschijnselen gaapt een niet te dempen kloof. Het enige
dat de mensen hieraan kunnen doen is het slaan van bruggen. Voorzover
dat gelukt vormen de mensen dat omvangrijke vlechtwerk van verbindingen dat in
de filosofie 'de werkelijkheid als maatschappij' heet.
Het begrip 'samenleving'
slaat op een geheel ander aspect van de menselijke werkelijkheid. We hebben nu
niet te doen met een vlechtwerk, maar met een structuur als van een levend
weefsel.
Daarvan is de essentie dat alle elementen niet
door een kloof van
elkaar gescheiden zijn maar… geleidelijk in elkaar overgaan en op
die manier een ondeelbaar, in zichzelf oneindig genuanceerd, geheel vormen. Het
is onmogelijk om vast te stellen waar het een ophoudt en het ander begint. Dit
'ineenzijn' geldt in biologische zin voor alles wat
leeft, dus voor alle organismen. Maar voor de mens geldt naast dit biologische
gegeven ook nog iets intellectueels: hij weet zich een met de andere
mensen. Omdat dit het geval is geldt het begrip 'samenleving'. Je kunt zeggen
dat de mensheid als het ware een organisme is, een levend lichaam.
Wij vinden het vanzelfsprekend dat ons lichaam
van alles nodig heeft om te kunnen blijven leven. Het moet gevoed worden, maar
dat levert behalve dat leven niets op. Economisch gezien is dat voeden een
volstrekt waardeloze investering, want in feite kost het leven alleen maar
geld. En dat zijn zelfs letterlijk 'kosten op het sterfhuis'.
Precies zo is het gesteld met de samenleving. Er moet belangeloos in
geïnvesteerd worden om haar optimaal gezond te laten zijn. Iets anders dan
gezondheid leveren die investeringen niet op. Winsten en andere opbrengsten
zijn er niet van te verwachten. Maar het is natuurlijk wel zo dat een gezonde
samenleving onmisbaar is voor het vlechtwerk van de maatschappij.
Voor meer info, zie: Alledaags
commentaar- aflevering 34
Wat de mensen tot hun culturele
misdadigheid aanzet is het zelfbewuste verbreken van de verbanden in de
werkelijkheid. Dat is een onvermijdelijke werkzaamheid van het zelfbewustzijn.
Dus is het een puur intellectueel proces. Het zet onmiddellijk bij de geboorte
van de mens op de planeet in. In dit verband is het overigens interessant te
weten dat de aanvang van dit verbrekingsproces reeds aangeduid wordt in het
zogenaamde paradijsverhaal
van Adam en Eva. Het thema van de 'kennis van goed en kwaad' heeft hierop
betrekking. Daarbij is vooral het begrip 'kennis' van cruciale betekenis. Het
hele thema van de menselijke culturele misdadigheid draait hier om.
Het is een zaak van kennis.
Voor meer info, zie: Filosofie van de Hak op de Tak-
aflevering 72
Arbeid – werken (een aantal passages uit
de werken van Jan Vis,filosoof)
Dus arbeid wordt niet verricht
om te overleven, noch om zich te verrijken, noch om macht te verwerven: arbeid
is er omdat het laatste verschijnsel de aarde omzet tot zichzelf. De
handelingen om te overleven leveren niets op. Weliswaar blijf je in leven, maar
de aarde wordt er niets leefbaarder door.
Zo gezien is overleven zinloos,
maar dat is het niet als het overleven begrepen wordt als de volstrekte
voorwaarde om via de arbeid de aarde menselijk te maken. In dat geval arbeid je
niet om te overleven, maar overleef je om te arbeiden. De alsnog onvolwassen
mens is niet in staat het overleven en de arbeid in deze verhouding te zien.
Hij denkt ten onrechte dat het verrichten van arbeid noodzakelijk is om te
overleven. Hij denkt dat hij arbeidt om zijn brood te verdienen. Voor zover de
onvolwassen mens dit nog denkt is hij niet bezig met arbeid, maar met werken.
Werken doet hij ergens voor, het heeft een doel, en omdat dit het geval is
zoekt hij steeds wegen om het doel te bereiken zonder te werken. Werken is
namelijk geen aangename bezigheid: het is sloven en ploeteren en het gaat
gepaard aan onderdanigheid, vernedering en ondergeschiktheid. In de westerse
wereld lijkt het er voor sommige mensen op of werken prettig is. Zij zullen
niet willen toegeven dat zij het liever niet zouden doen, maar uit hun gedrag
blijkt dat zij proberen het via werken zover te krijgen dat zij niet meer
behoeven te werken, althans de vernederende kanten ervan kunnen opheffen. Hoe
dan ook, de mensen hebben er iets onmenselijks van gemaakt. Dat is vooral
gebeurd na de Verlichting, bij het intreden van het industriële tijdperk. In de
daaraan vooraf gaande agrarische periode met zijn feodale verhoudingen leefde
nog veel meer het besef dat het bebouwen van de akker een wijze van leven was,
in feite natuurlijk het vanzelfsprekende omzettingsproces. De landbouw is
inderdaad een heel direct voorbeeld daarvan.
De begrippen arbeid en werk
betekenen in mijn gedachtegang achtereenvolgens dat de mens de aarde omzet tot
zichzelf en dat dit omzettingsproces in het teken van het overleven is komen te
staan. Deze laatste verandering is vooral kenmerkend voor de industriële
cultuur van de westerse wereld. In deze wereld werkt men dus en naar eigen
besef doet men dat om te overleven, om zijn brood te verdienen. Is door een of
ander gelukkig toeval, een erfenis, een hoofdprijs in de loterij of een
geslaagde bankoverval, het brood aanwezig, dan houdt men gewoonlijk op met
werken. Het is dan niet meer nodig...
Niet domheid, slechtheid,
hebzucht en egoïsme verzieken de zaak, maar het analytische, naar oorzaken
zoekende, onvolwassen denken is de (overigens onvermijdelijke) boosdoener.
Zolang dat onvolwassen denken nog de maat is werken de mensen voor hun brood en
dat betekent dat zij geen goede producten maken, niet zichzelf welbevinden bij
het werk, de wereld niet leefbaar maken maar daarentegen juist steeds meer
onbewoonbaar. Het is waar dat er desondanks enige welstand en veiligheid
ontstaan, maar die zijn minimaal omdat zij slechts bijproducten zijn van het
algemene gejaag naar brood, in de zin van bezit. Daarbij gaat het (vrijwel)
niemand om de aarde en alles wat zich daarop bevindt.
Voor meer info. Zie: Beweging
en verschijnsel deel 3
en De
ontwikkeling van het denken
( trefwoorden: arbeid , werken
)
Steeds meer in de analytische traditie
opgegroeide mensen vluchten voor hun denken - in de drugs, in de een of andere
'Here God' of in het oosten. Toch is hun onvrede
met het analytische denken terecht, omdat eenzijdige analyse inderdaad op
vernietiging van de werkelijkheid uitloopt. En het is ook waar dat van al die vluchtenden diegenen, die zich op het oosten richten, het
best aanvoelen waar de oplossing van het probleem ligt. Maar je komt er niet
uit als je klakkeloos oosterse wijsheden overneemt en ook niet als je probeert
als een oosterling te gaan denken. Je denken blijft toch analytisch. Dat kan je
niet afschaffen, maar…
Zie…Op de vlucht voor je eigen denken en lees verder: robot denken
In de grond van de zaak is alle onvrede met onze maatschappij
gevolg van een diepgeworteld wantrouwen dat de moderne mens koestert ten
aanzien van zijn denken.
Zie: onvrede
Dat proces is
vandaag al volop bezig en de gevolgen ervan worden steeds duidelijker
zichtbaar. De kloof
namelijk tussen de wereldbeschouwing van de intellectuele bovenlaag en die van
de 'gewone' mensen aan de basis van de samenleving wordt op een verontrustende
wijze almaar groter. Die 'gewone' mensen voelen niet meer met de zaak mee,
begrijpen niet meer waarover het gaat en het kan niet uitblijven dat zij er
steeds minder vertrouwen in hebben.
De
wereld volgens die intellectuele voorstelling blijkt als zodanig helemaal niet
te bestaan. Zo worden de mensen door moderne politici allerlei zaken in de
schoenen geschoven waaraan zij zich in geen enkel opzicht schuldig maken.
Frappant is bijvoorbeeld dat men het voorstelt alsof de burgers het milieu
vervuilen ('Een schoon milieu begint bij onszelf'), terwijl de mensen nu
juist geen keuze hebben, omdat zij het moeten doen met de producten die hen
door de èchte vervuilers, de producenten, aangereikt
worden!
Een ander voorbeeld betreft de zogenaamde
voorlichting aan de mensen. Men vindt het nodig van allerlei voorlichting te
geven, maar bij nadere beschouwing blijkt dit geen voorlichting doch iets
totaal ànders te zijn. Het is namelijk indoctrinatie
die met alle mogelijke slimme psychologische trucs bedreven wordt. De bedoeling
ervan is de mensen zo 'op te voeden' dat zij zich zullen gaan conformeren aan
de wereld van de wetenschappelijke voorstelling van de intellectuelen. Voorzover dat zo af en toe gelukt wordt dat door die
intellectuelen, de managers van de bovenlaag, als vanzelfsprekend opgevat als
een bewijs voor de juistheid van hun wetenschappelijk verantwoorde
voorstelling.
Voor meer informatie zie: Filosofie
van de hak op de tak no. 3
De kloof tussen (A) en (B) wordt als het ware overspannen
door de relatie tussen (A) en (B). Daarmee verdwijnt die kloof niet, hij wordt
zelfs door die overspanning geaccentueerd! Juist doordat je de wil hebt nader
tot elkaar te komen, zoals dat bij mensen het geval kan zijn, gaat de kloof als
een extra grote belemmering gelden. Het zoeken van een relatie bevestigt het
bestaan van de kloof en die kloof verhindert in principe het in elkaar
overgaan. Het absolute niets daarvan wordt min of meer maatgevend. Het gedicht
zegt: daar waren twee koningskinderen, zij hadden elkander zo lief (!); zij
konden bijeen niet komen; het water was veel te diep. Dat handelt over het
probleem van de relatie, die niet denkbaar is zonder een absolute kloof.
Hieraan kun je overigens ook zien dat de begrippen in de filosofie geen vaste
waarde kunnen hebben en zich daardoor niet lenen voor het van tevoren opstellen
van een methodiek. Telkens verandert de betekenis van de begrippen, al naar
gelang de situatie waarin ze optreden. Nu is bijvoorbeeld het begrip kloof of
scheiding, dat aanvankelijk een nietszeggend begrip was, geworden tot een
véélzeggend begrip dat een dominante rol speelt.
Voor meer informatie: Gedachten
over Ontstaan en Bestaan
De samenleving is gelijk een lichaam
zie : Alledaags commentaar aflevering 34
De samenleving vertoont een onaantastbare
karakter binnen het materiële systeem van het leven.
Zie: Filosofie
van de Hak op de Tak- aflevering 42
en… Voor de grondgedachte zie het hoofdwerk van Jan Vis, filosoof.
Te weten : Beweging
en verschijnsel !
De
heersende moderne cultuur, met haar fixatie op de economie, draait
uitsluitend om de menselijke werkelijkheid als maatschappij. Dus het complex
van relaties tussen de afzonderlijke mensen. Dat zijn betrekkingen die
gebaseerd zijn op de kloof
die er gaapt tussen de mensen. De ene mens is logischerwijs de andere niet.
Intussen zijn beiden toch van elkaar afhankelijk om te overleven. Daarom moeten
de mensen met elkaar afspraken maken, bijvoorbeeld wat betreft hun eigen en
andermans veiligheid in de vorm van het recht. En zij moeten elkaar diensten
bewijzen in de vorm van het leveren van voor het leven noodzakelijke produkten. Aan die levensbehoeften moet zo goed mogelijk
voldaan worden. Dat alles behoort tot het terrein van de werkelijkheid als
maatschappij. Maar voor het menselijk leven in haar volle omvang geldt veel
meer dan alleen maar het regelen van de levensbehoeften. Eigenlijk is de
maatschappij slechts de basis van het leven, onmisbaar weliswaar, maar toch...
Voor meer info zie: Alledaags commentaar- aflevering 21
Het behoort tegenwoordig tot de goede toon in
gesprek te blijven met andersdenkenden. Iedereen knikt automatisch goedkeurend
bij het vernemen van deze slogan. Merkwaardig is echter wel, dat het bijna
iedereen ontgaat dat er helemaal geen gesprekken gevoerd worden. Er worden
standpunten gegeven en uitgewisseld en die standpunten worden vergeleken,
onderzocht op verschillen en
overeenkomsten, om vervolgens in de vorm van een compromis op elkaar
aangepast te worden of juist niet. Dat is echter geen gesprek voeren, dat is
handeldrijven. Daarbij is niemand er op uit om met elkaar uit te zoeken hoe de
dingen zitten. Ieder meent voor zich te weten hoe het zit, en nu maar proberen
"tot elkaar te komen". Ik ben van mening dat het vrijdenken er niet bij gebaat is als
wij zouden wensen met allerlei voor ons denken onhoudbare standpunten tot een
compromis te komen. Het is verkeerd en zinloos om op een dergelijke wijze in
gesprek te zijn. “Zo’n discussie” met andersdenkenden drijft je alleen maar in
de hoek, omdat het nu juist die grote meerderheid van eenvormig andersdenkenden
is, die in een wereld als de onze de macht in handen heeft. Men staat je
hoogstens welwillend toe zo nu en dan iets te zeggen. Geheel anders staan de
zaken er voor als "het gesprek" nu eens werkelijk inhoud zou krijgen,
als men er van beide kanten van uitging dat het niet om standpunten gaat, maar
om de vraag: "Hoe zou het zitten". Aan een dergelijk gesprek zou “het
naar elkaar luisteren" voorondersteld zijn, het nauwkeurig en
onbevooroordeeld meedenken met de gedachtegang van de ander. Als het om zo'n
gesprek zou gaan…
Voor meer info. Zie: het gesprek ;
het debat
Als je afziet van vragen stellen betekent dat een
ramp voor jezelf en voor de andere mensen! Onze moderne wereld is daarvan een
schrijnend voorbeeld. Het zijn de vrijdenkers, die al eeuwenlang proberen hun
denken tot “vrijdenken” te maken. Vrijdenken wil, in de grond van de zaak,
zeggen: jezelf bevrijden van de conditioneringen, niets als vanzelfsprekend
aannemen en alleen maar afgaan op je eigen inzichten, ook al liggen die dwars
tegen die van de meerderheid van de mensen - wat uiteraard heel vaak het geval
is. Het is niet gemakkelijk, dat vrijdenken. Je maakt er bepaald niet altijd
vrienden mee! De mensen vinden je lastig omdat je ze in hun rust verstoort, hen
wakker maakt uit de verdoving van de vanzelfsprekende “waarheden” en alles
onzeker maakt. Maar dat moet dan maar, want zonder onzekerheden kom je helemaal
niets aan de weet en blijft de mensheid maar op de oude manier doormodderen...
Voor nadere informatie, zie: conditionering
Bij politieke debatten bijvoorbeeld kun je
opmerken dat de politici helemaal niet naar elkaar luisteren, zich niet op een
idee wensen te laten brengen en uitsluitend reageren op "trefwoorden"
in het betoog van de ander. Daardoor ontstaan er telkens ruzies over de vraag
of iemand al of niet iets bepaalds gezegd heeft, terwijl over de inhoud van het
gezegde niet verder nagedacht wordt. Het hooggewaardeerde
"compromis", dat men, naar het schijnt, nu eenmaal in de politiek
sluiten moet, is in feite niets anders dan een wapenstilstand tussen twee
vechtenden, die ondanks die wapenstilstand toch elkaars vijanden zullen
blijven. “Het compromis" is het gevolg van een botsing tussen twee mensen
die niet naar elkaar willen luisteren, geen gesprek willen voeren omdat zij
eigenlijk gelijk willen krijgen. Maar iemand die in de gaten heeft hoe het zit
met de werkelijkheid wil…
Voor meer info. Zie: Het gelijk en de dialoog en
Oude Meesters- zie nr.
2 Filosofie v/d Hak op de Tak 1 t/m 73-
aflevering 37 Filosofie v/d Hak op de Tak 1 t/m 73-
aflevering 66
vertrouwen / betrouwbaar / trouw :
Trouw aan zichzelf betekent, dat men betrouwbaar is! Zie…
Gelukkig is niemand in staat zijn filterende wereldkaart
intact te houden! Altijd weer vertoont de kaart rafels, zodat er allerlei
ongewenste flarden van het beeld doorheen komen. Dit levert psychische
verwarring op. Als wij ons herinneren dat wij onder de psyche
moeten verstaan het meetrillen van onszelf als materie (het lijf) met het
trillende beeld (ons bewustzijn), dan kunnen wij begrijpen dat die (trillende)
flarden van het beeld de mensen psychisch in de war brengen. Dat is wat er als
eerste gebeurt en daarna gaat ook het zelfbewustzijn aan het tobben. Het denken
weet met de zaak geen raad meer... Het is onvermijdelijk dat het filter rafelig
wordt, gaten vertoont. Het is namelijk een zelfbewust model van de
werkelijkheid en dus is het inhoud van onze geest. Deze geest echter is
fundamenteel Ongebonden, hij is in wezen absoluut vrij, d.w.z. beweeglijk. Deze
grondsituatie laat zich steeds weer gelden en tast voortdurend de starheid van
het model aan. Eigenlijk is dat model een onmogelijkheid, daardoor zijn
bijvoorbeeld principiële mensen gedwongen hun standpunten met geweld te
handhaven. Zij moeten vooral zichzelf steeds dwingen zich aan hun principes te
houden. Zo vanzelf gaat het niet, er komt zelfdiscipline aan te pas. Je kunt
zeggen dat de geest almaar bezig is het filter op te ruimen. Als reactie daarop
wordt een aantal mensen steeds meer verhard terwijl anderen hun houvast
verliezen en wanhopig worden. Het rafelig worden van het filter is overigens
ook de oorzaak van de cultuurontwikkeling van de mensheid. Al zijn de
doorgelaten flarden van het beeld ongewenst, zij zijn ook verontrustend en
daardoor aanleiding tot het enigszins veranderen van denkmodellen. Maar in onze
cultuur komt er nog iets bij. De wereldkaarten, de denkmodellen, zijn zelf
object van analyse geworden zodat de verwarring niet alleen nog groter wordt,
maar ook steeds minder oplosbaar. Voor sommigen is dat niet het geval, zij
stellen vertrouwen in de doorgebroken flarden, maar raad weten zij er al
evenmin mee. Bijgevolg worden zij opnieuw religieus en zij zijn bereid de meest
malle verhalen over reïncarnatie, het voortbestaan van geesten en het uittreden
daarvan, het “meesterbrein achter de kosmos” en astrologische voorspellingen
voor waar te houden. Het gaat steeds over onbegrepen samenhangen, die dan ook
nog opgeklopt worden met onbenullig denkwerk. Toch moet erkend worden dat wij
te doen hebben met een zaak die in wezen goed is, namelijk het doorbreken van
het beeld.
Voor meer info: klik hier
Verzet tegen de
regering ontstaat als zij doormiddel van een ombuigingsplan aankondigt dat er in
de sociale voorzieningen gesnoeid moet worden, maar tegen het spekken van de
kassen van grote ondernemingen die nota bene hun eigen onhoudbaarheid
aangetoond hebben door in de rode cijfers te geraken rijst nauwelijks verzet,
terwijl het toch zonneklaar is dat bij het steunen van een onderneming vooral
de inkomsten van de top veilig gesteld worden. En op straat komen alleen de
arbeiders te staan. Geen noemenswaardig verzet ook tegen de peperdure aanschaf
van oorlogsmateriaal waarvan toch bijna iedereen de fundamentele zinloosheid
inziet.
Voor meer informatie,
zie : Verzorging, Recht en
veiligheid…!
Verzorging en recht
“Verzorging” en “recht”
zijn de twee begrippen die door de moderne staten hoog in het vaandel
geschreven worden. Door niets raakt en de bevolking en de regering zozeer in
verwarring als door de gedachte dat deze grondbegrippen niet tot hun recht
zouden komen. De voorbeelden hiervan zijn tegenwoordig volop aanwezig. Als ik
mij bepaal tot ons land dan valt het volgende op: verzet tegen de regering
ontstaat als zij doormiddel van een ombuigingsplan aankondigt dat er in de
sociale voorzieningen gesnoeid moet worden, maar tegen het spekken van de
kassen van grote ondernemingen die nota bene hun eigen onhoudbaarheid
aangetoond hebben door
in de rode cijfers te geraken rijst nauwelijks verzet, terwijl het toch
zonneklaar is dat bij het steunen van een onderneming vooral de inkomsten van
de top veilig gesteld worden. En op straat komen alleen de arbeiders te staan.
Geen noemenswaardig verzet ook tegen de peperdure aanschaf van oorlogsmateriaal
waarvan toch bijna iedereen de fundamentele zinloosheid inziet.
Voor
meer info zie: Waar gaat het in de
mensheid nu wezenlijk om… en Beweging
en Verschijnsel deel 2
Het veilig stellen van het leven
Door de hele geschiedenis van de mensheid heen zijn er
krachten werkzaam geweest, die er op gericht waren het dagelijkse leven van de
mensen te veranderen, en onveranderlijk waren dat krachten die het leven voor
diezelfde mensen onveilig maakten. Zij hebben dan ook steeds geprobeerd zich
tegen die krachten te verzetten, maar in het algemeen kunnen wij stellen dat
dit tot nu toe zonder succes geweest is. Nog altijd wordt er op de mensen
ingepraat, wordt hen een betere wereld voorgehouden, wordt de revolutie gepredikt
of een duivelse vijand aangewezen. Filosofen rekenen de mensen voor hoe zij
eigenlijk zouden moeten leven, wat hun ethiek zou moeten zijn; regeringen
stellen wetten die zonder meer nagevolgd moeten worden, zogenaamd voor het
welzijn van de gehele samenleving. Vakbonden proberen de mensen ervan te
overtuigen dat zij zouden moeten gaan staken, pausen riepen op tot kruistochten
ter loutering van de ziel en meerdere glorie van de roomse kerk, enzovoort,
enzovoort... Of men nu de wereld wil verbeteren - proletariërs aller landen,
verenigt u of de mensen wil opjutten tot broedermoord, onveranderlijk worden de
mensen uit hun dagelijkse leven gehaald ter wille van iets dat anderen voor hen
verzonnen hebben. Die anderen zijn leden van de een of andere "intelligentsia",
mensen in wie bepaalde cultuurgedachten tot concrete doelstellingen geworden
zijn. Wij kunnen die doelstellingen positief waarderen (bevrijding van een
bepaalde tirannie, medezeggenschap verwerven en rechten) en ook negatief (opjutten
tot het voeren van oorlog, het terroriseren van joden, het zich ondergeschikt
maken aan de belangen van anderen). Maar een feit blijft dat de mensen uit hun
gewone gedoe gehaald worden. Zij reageren daarop afwijzend, zij hebben er geen
zin in en zij zijn er ook bang voor: zij verliezen hun veiligheid. Zelfs als
zij onder erbarmelijke omstandigheden moeten zien te overleven voelen zij zich
veiliger dan wanneer zij tot actie moeten overgaan. Het is te begrijpen: hun
eigen omstandigheden zijn het milieu waarin zij gewend zijn te leven, zij
kennen de gevaren en zij hebben geleerd zich zo goed mogelijk te
handhaven.
Tegelijk zijn zij zelf voortdurend bezig hun toestand te
verbeteren. Niemand is bereid een ondraaglijke toestand te laten voortbestaan,
onveiligheid behoort niet bij het menselijke leven. In de ogen van de
"progressieve" intelligentsia zijn de mensen lauw en apathisch omdat
zij niet gemakkelijk in beweging komen. Hoe veiliger hun bestaan, hoe minder
bereid tot actie over te gaan. Om ze toch zover te krijgen moeten ze "
gemotiveerd" worden en daartoe kan elk argument worden gebruikt als het
maar overtuigend gebracht wordt. Als dit gelukt ontstaat er een enorme
heksenketel waarin niemand meer veilig is. Het is dan weer die intelligentsia,
die zich "menslievend" opwerpt om weer orde op zaken te stellen. Elke
intelligentsia is voortdurend bezig de mensen voor zijn karretje te spannen;
nooit worden de mensen met rust gelaten, altijd moeten zij iets. Zij moeten
zich voegen naar de denkbeelden van de intelligentsia, hetzij positief
gewaardeerde denkbeelden, hetzij negatief gewaardeerde. Men heeft wel eens
gezegd, dat de filosofen zouden moeten ophouden over de wereld na te denken en
moeten beginnen haar te veranderen. Maar als er al iets veranderd zou moeten
worden is het het denken van de filosofen, juist voor
zover die het niet houden bij het begrijpen van de werkelijkheid. Tot dit
begrijpen behoort ook dat men inziet dat de mensen veiligheid zoeken en dat dit
essentieel is voor het leven. En ook behoort er toe dat men inziet dat dit
zoeken naar veiligheid in alle tijden misbruikt is door de intelligentsia, in
positieve en in negatieve zin, afhankelijk van de geldende waardeoordelen. Net zoals men
probeert de natuur te beheersen doet men dat ook met de mensen. Men kan hen
niet met rust laten.
Voor meer info, zie: De ontwikkeling van het denken
Lees vervolgens ook eens: robot denken , op de
vlucht voor je eigen denken , het nihilisme en macht
Hieronder een citaat uit: De
ontwikkeling van het denken ; en zie ook: nihilisme
Geest en natuur
Als wij onderzoek plegen naar de betekenis van het
"paradijsverhaal", ontdekken wij het volgende: de slang staat voor
het geestelijke principe; hij wordt gewoonlijk als "mannelijk"
gezien, maar dat is niet helemaal juist omdat hieraan de (westerse)
vooronderstelling ten grondslag ligt dat de man het geestelijke zou
vertegenwoordigen. Helemaal fout is het echter ook niet voor zover je het
denken, in de zin van "onderscheiden", als een mannelijk aspect van
het menszijn kunt zien. Het geestelijke staat BUITEN de (natuurlijke)
werkelijkheid omdat het (zie 6,2) in de mensen als ontkenning voor de dag komt.
Het komt dan ook, voor de natuurlijke mens, van buitenaf. Dat is uitgedrukt in
het beeld van de "verleiding". Die natuurlijke mens is Eva, de "moeder
van alle levenden", de "Grote Moeder", de "Oermoeder"
of "Magna Mater". Zij sluit alle leven in - een idee die wij nog
terugvinden in Maria met haar blauwe mantel (= het omhullende), versierd met
sterren (= de kosmos). Als zij verleid wordt door de slang betekent dit dat het
geestelijke zich nestelt IN al het levende, culminerende in de mens. Het
geestelijke wordt gezien als GELDEND VOOR DE LEVENDE MENSEN. Zodra dit echter
een feit is gaat het geestelijke voor de mensen functioneren: met de verleiding
van Adam door Eva wordt het denken, in de zin van "onderscheiden" bij
de mensen betrokken.
Daarmee ontstaat "vijandschap", d.w.z. er treedt nu
een SCHEIDING op. Het een vormt niet meer een geheel met het ander; de harmonie
(= gelukzaligheid) begint te verbreken; de kennis van goed en kwaad begint en
daarmee komen de waardeoordelen in de wereld - inderdaad, op zichzelf, een
"vloek" voor de mensheid. Hoewel die vloek niet uit kan blijven - het
geestelijke moet voor de mensen gaan gelden - kunnen wij toch zeggen dat de
mensen in het verleden ingezien hebben dat het geestelijke, in de vorm van
"onderscheidend denken", de mensen veel lijden bezorgt. Er ontstaat
een machtswereld vol ongelijkheid en strijd, de harmonie verdwijnt steeds meer
en het "Gouden Tijdperk" van de mensheid raakt in het vergeetboek. Al
met al een uitermate diepzinnig verhaal: het is het verhaal van de menselijke
ongehoorzaamheid (toch van die boom eten), het is het verhaal van de geest die
via de menselijke natuur de mensen tot denken aanzet en het is het verhaal van
het lijden van de mensen, de "erfzonde" die tot op de dag van vandaag
voor de mensen van kracht is. Met het ontstaan van de "vijandschap"
komt de opgave van het overleven opzetten. In verband daarmee moeten het begrip
"creativiteit" nader bekijken.
”Met
rust laten” of de mensen AANZETTEN TOT… b.v. een OORLOG?
Het begrip met rust laten betekent eigenlijk dat je
de werkelijkheid laat zijn zoals ze is en dat houdt onmiddellijk harmonie in.
Als je, zoals met de huidige mensheid het geval is, de werkelijkheid ziet als
een verzameling afzonderlijke voorwerpen ben je niet in staat haar met rust te
laten. Je bent niet in staat het bestaansrecht te erkennen van datgene dat je
tegenstelling is en bijgevolg wil je die tegenstelling opheffen, hetgeen in de
praktijk betekent : uitroeien. Daartoe moet je elkaar, als het over het
onderlinge gedoe van de mensen gaat, voortdurend opzoeken en dat leidt telkens
tot oorlogen, moord en doodslag. Uiteraard zijn het de leidende figuren die tot
een oorlog aanzetten, want uit hun behoefte om macht
uit te oefenen komt voort dat zij in principe niet dulden dat sommige mensen
hun tegenstander zijn. Wat bij het gros van de mensen min of meer latent
aanwezig is, is voor die leidende figuren een levensbehoefte en van daaruit
jutten zij de mensen op ten oorlog.
( Jan Vis, filosoof )
”Met rust laten” of de
mensen AANZETTEN TOT… b.v. een OORLOG?
De gehele werkelijkheid is doortrokken van tegenstellingen.
Die moeten niet opgeheven worden, maar juist tot hun recht komen. Bij de
uitspraak hebt uw vijanden lief verliest het begrip liefhebben zijn betekenis
als er geen vijanden, en dus tegenstellingen, zouden zijn. Het liefhebben
vooronderstelt vijanden. Het gaat er dus niet om de vijandschap op te heffen en
uit te bannen, maar het gaat er om de vijand, de tegenstelling, te zien in het
licht van het harmonieuze geheel: hij is er ook, hij is ook een manifestatie
van de werkelijkheid en als zodanig zal ik hem met rust moeten laten, en dat
geldt uiteraard wederzijds. Het begrip met rust laten betekent eigenlijk dat je
de werkelijkheid laat zijn zoals ze is en dat houdt onmiddellijk harmonie in.
Als je, zoals met de huidige mensheid het geval is, de werkelijkheid ziet als
een verzameling afzonderlijke voorwerpen ben je niet in staat haar met rust te
laten. Je bent niet in staat het bestaansrecht te erkennen van datgene dat je
tegenstelling is en bijgevolg wil je die tegenstelling opheffen, hetgeen in de
praktijk betekent: uitroeien. Daartoe moet je elkaar, als het over het
onderlinge gedoe van de mensen gaat, voortdurend opzoeken en dat leidt telkens
tot oorlogen, moord en doodslag. Uiteraard zijn het de leidende figuren die tot
een oorlog aanzetten, want uit hun behoefte om macht uit te oefenen komt voort
dat zij in principe niet dulden dat sommige mensen hun tegenstander zijn. Wat
bij het gros van de mensen min of meer latent aanwezig is, is voor die leidende
figuren een levensbehoefte en van daaruit jutten zij de mensen op ten oorlog.
Voor meer informatie: De Grote Vierslag en Gedachten over ontstaan en bestaan
Macht…Zoals ik in mijn vorige artikel over
hetzelfde onderwerp al heb gezegd begint het in het huidige tijdsgewricht
langzaam aan duidelijk te worden dat de mensheid op onze planeet wezenlijk niet
kan leven in een stelsel van machtsverhoudingen. Meer dan ooit en op een veel
grotere schaal dan ooit het geval was, verzetten grote groepen mensen zich
tegen het over hen heersende machtsstelsel.
Naar : Volkert van der G.
In cassatie ? Natuurlijk !!
Op 23-07-2003 vernam ik via het journaal van
18.00 uur dat beide partijen niet in cassatie gaan. Waarom niet? Heeft het geen
zin?…waarom heeft het geen zin ? Angst?…waarom? Hebben we te maken met
uitsluitend analytisch gevormde mensen.
Waar blijven de creatievelingen onder hen? Durft men
niet van het bospad af te wijken?
Naar: die ene waarheid steeds
weer… en De filosoof en de Politiek.
Moet
onvolwassen gedrag zo gestraft worden? 18 jaar en dat is het ! Denkt U dat zijn
denken hierdoor zal ontwikkelen ?
Volkert
! : Het Nihilisme kan de mensen vrijmaken van
hun onderdrukking
Volkert
zei : Ik moet nog e.e.a. op een rijtje zetten zoals veel mensen
wel eens zeggen.
Wat betekent dat veelal?
Volkert van der G. ging in beroep. Gelijk
had ie. Vandaag 18 juli ’03 luidt het vonnis wederom 18 jaar.
Is 4 jaar niet voldoende? Een slag in de lucht?
Moord is en blijft misdadig ! Hoe zou deze intellectueel zijn voorstelling van de werkelijkheid
hebben kunnen verhelderen?
Waar zou hij dat geleerd moeten hebben?
Wat betekent het als hij veel minder krijgt dan
18 jaar - breekt dan de hel los? En naast die gevangenisstraf een “goede”
begeleiding – b.v. hem in contact te brengen met het gedachtegoed van Jan Vis,
creatief filosoof.
Persoonlijk ben ik daar een voorstander van.
En wat betekent het voor die mensen- als Volkert
4 jaar krijgt incl. die “goede”begeleiding- die zich
in deze maatschappij maar alles denken te kunnen veroorloven? Zouden juist die
mensen niet eerst even nadenken - waar zouden zij dat geleerd moeten hebben? -
voordat zij iets naar buiten brengen en willen doordrukken omdat het goed is
voor “De Economie” , “De Maatschappij”of omdat “God”
het belieft? Ik denk daarbij aan het aantasten van fundamentele verhoudingen in het
leven van mens en dier.
Hoe zit het met die ene WAARHEID-1
Voor meer info…Volkertvdg… en Volkert van der G. Onvrede
18 maart 2003. Het komen tot een zo
helder mogelijke en genuanceerde beschrijving van de werkelijkheid kan alleen
maar op autonome wijze geschieden. In feite heeft hij niets aan de beweringen
van anderen. Trouwens, een belangrijk kenmerk van de kunst en de filosofie is
dat men geen platgetreden paden bewandelt. Essentie van beide activiteiten is
die ène waarheid steeds weer opnieuw tot uitdrukking
te brengen. ( Jan Vis, filosoof ) Voor meer info: Filosofische invallen- aflevering 26 …
( gepubliceerd op 5 maart 2003 ) en
zie ook: waarheid-2
Terug naar : volkert mogelijk in cassatie of Terug naar : Volkert-4 jaar
Het zou mooi geweest zijn
als dat uitgangspunt er wel was, immers, je behoefde dan maar een logisch
sluitend stelsel op te bouwen om vanzelf DE WAARHEID te vinden, en NIET ALLEEN
de waarheid, MAAR OOK DE VERKLARING voor de VERSCHIJNSELEN die wij OM ONS HEEN
ZIEN. Misschien kon je zelfs wel achterhalen waar er in de menselijke
ontwikkeling een breekpunt gekomen was, waar de mensheid de verkeerde weg
opging en uiteindelijk terechtkwam in de chaos die wij nu meemaken. Opmerkelijk
is dat in de filosofie tot op de dag van vandaag de neiging bestaat dat vaste
uitgangspunt te zoeken. Ik denk niet dat het nodig is aan dit gezelschap dat
hier vandaag bijeen is uit te leggen dat de godsdiensten, alle godsdiensten,
natuurlijk steunen op een of ander uitgangspunt, een of andere godheid die alpha en omega is, begin en einde; uitgangspunt voor het
geloof en conclusie voor datzelfde geloof. Een uitgangspunt voor de
vrijdenkende filosofie, en voor het filosofische vrijdenken, kan ik u vandaag
niet geven, niet omdat ik het niet weet, maar omdat het er eenvoudig niet is.
Vrijdenken is voor mij niet alleen niet-godsdienstig denken maar in de meest
letterlijke zin niet-gelovig denken. Dus het is een denken zonder een
AANGENOMEN, een GEOPENBAARD, dat wil zeggen EEN DOOR MIJ VERZONNEN
UITGANGSPUNT.
Het is een denken in pure
beweeglijkheden.
Daarop kom ik straks nog
terug.
Voor nadere informatie,
zie : NIHILISME
en de waarheid-1
Terug naar : Volkert- 4 jaar
of Volkert mogelijk in cassatie
Het verhaal van de werkelijkheid Als de filosoof
zich bij een politiek
maatschappelijk machtsstreven aansluit verkwanselt hij zijn filosofische
beweeglijkheid, vrijheid en onafhankelijkheid. Maar bovendien geeft hij er
blijk van de functie van de filosofie niet te kennen. De functie van de
filosofie is niet het tot stand brengen of bevorderen van iets, maar het
vertellen van een verhaal. Het verhaal namelijk van de werkelijkheid. En
daarbij is er een onverschillige verhouding tussen de filosoof en zijn verhaal,
althans in die zin dat de kwaliteit van zijn verhaal zijn volledige bekommernis
is, maar dat het hem volslagen koud laat wat de mensen met zijn verhaal doen.
Let wel: het gaat over het vertellen van een verhaal! Het behoort er wel
degelijk bij dat de filosoof de zaak naar buiten brengt. Meer dan dat is echter
zijn taak niet. Volgens sommigen is het simpele vertellen van een verhaal wat
al te vrijblijvend. Die hebben evenwel niet in de gaten dat het doorlichten van
de werkelijkheid en het verhalen over de daaruit voortkomende conclusies een
wezenlijk levensgevaarlijke bezigheid is. Je vertelt immers voortdurend dingen
die in botsing komen met de algemeen geldende voorstellingen. Die
voorstellingen zijn namelijk tenvolle vastgelegd,
bepaald aan de persoon en zijn cultuur. Dat staat in tegenstelling tot het in
alle opzichten beweeglijke verhaal van de filosoof. Aan dat verhaal stort elk
dogma, elk belang, elke doelstelling, elke tijdelijkheid en plaatselijkheid in.
Het betekent de ondergang van het leven als vastgelegd en
gereglementeerd bestaan en dat wordt heel terecht als een gevaar ervaren. Dat
geldt des temeer in alsnog onvolwassen wereld, want dan worden genoemde
voorstellingen ook nog eens als de onbetwijfelbare waarheid gewaardeerd, een
waarheid dus die niet aangetast mag worden, een waarheid die in feite
functioneert als een waan. Het pogen zo'n waan te doorbreken is op zichzelf al
dodelijk gevaarlijk! In een moderne liberale democratie heeft dat dodelijke gevaar
een verborgen karakter.Het is net of het er niet is:
men zal je niet gauw lastig vallen en behalve het verlies van een groot aantal
vrienden overkomt je niet veel kwaads. Maar juist het voortdurende "geen
gehoor vinden", niet in de zin van bijval of waardering, maar in de zin
van "in de leegte praten", kan tot een kwelling uitgroeien. En dat
allemaal ondanks het feit dat de filosoof, als het goed is, heel goed weet
waarom de realiteit is zoals die is...
Voor meer info. Zie
: De filosoof en de politiek Terug naar : Volkert
mogelijk in cassatie
Zoals
gezegd leven wij in de periode van het mannelijke denken. Dat is een denken waarbij
alles draait om de verzameling. Het streven is dan ook er op gericht zoveel
mogelijk elementen aan de verzameling toe te voegen: in de wetenschap gaat het
om het vergroten en uitbreiden van de kennis, in de economie gaat het om de
"groei", in de politiek gaat het om het vergroten van de macht, in de
democratie om het laten meetellen van zoveel mogelijk kiezers en in het recht
om het op redelijke wijze regelen van zoveel mogelijk menselijke relaties,
enzovoort. Men "inventariseert" de werkelijkheid. Weliswaar doet men
het voorkomen alsof het gaat om het begrijpen van de werkelijkheid, maar als
men dat al echt meent houdt het "begrijpen" toch niet meer in dan het
ordenen van de gegevens, het op een rijtje zetten, een inventaris maken. Inderdaad
kan men daarmee door de ruimte reizen, de atoomkern splitsen, een
harttransplantatie verrichten. Maar men kan er niet de honger mee opheffen, de
dreiging van een oorlog mee keren, het welzijn van de mensen bevorderen. Men
DOET namelijk niet echt iets met het denken, de kennis breidt zich uit maar het
denken ontwikkelt zich niet. We kunnen gevoeglijk spreken van een
"statische gesteldheid van het denken".
Voor meer info, zie: De ontwikkeling van het denken en Conditionering
of terug naar : Volkert van der G.
Conditionering
( een viertal passages
)
1)
Maar wat ik zeggen wil is dit: het is inderdaad een feit dat de mensen vol
zitten met programma's, met denkprogramma’s, om zo te zeggen. Zij volgen die
programma's automatisch en menen zeker te weten dat die bepaalde wijze van
denken de juiste is -dat kennis, die je met behulp van dat soort denken opdoet
zonder twijfel ware kennis is. En dat je je dus rustig kunt laten overtuigen
van bepaalde waarheden door deskundigen, die zich in dat denken bekwaamd
hebben. Was het maar waar! Jammer genoeg ziet de realiteit er heel anders uit.
De denkprogramma's van de mensen zijn namelijk conditioneringen.
Die zijn er dus ingebracht, ongemerkt en heel geleidelijk. Dat is al in de wieg
begonnen. Men heeft stap voor stap in je brein een soort van netwerk aangelegd
en na verloop van tijd volg je denken vanzelf de draden van dat netwerk. En jij
maar in de mening verkeren dat je zelf aan het denken bent! Helaas, je
gedachtegangen lijken alleen maar jouw eigen gedachtegangen omdat ze overeen
komen met het bij jou ingeprente denkprogramma. Het zijn eigenlijk de
denkbeelden van anderen en je maakt ze tot de jouwe juist omdat je er op
geprogrammeerd bent om dat te doen.
2)
De zogenaamde “overheden” van deze wereld hebben er alle belang bij dat de
meerderheid van de mensen niet afwijkend gaat denken. Dat zou namelijk voor die
overheden de ondergang betekenen! Er zou niets van overblijven als iedereen
zich serieus af zou gaan vragen wat een overheid nou eigenlijk is. Het gevolg
zou niets minder dan een revolutie zijn!
Of het nu gaat over god, over de staat, over het
huwelijk of over de verdediging van je beschaving, steeds zijn het dingen die
je aangepraat zijn.
Dat betekent niet dat er geen juiste opvattingen
bij kunnen zijn - waarom het gaat is dat je ze niet zelf uitgedacht hebt. Ze
zijn je ingeprent. Maar geboren ben je als een onbevangen denkend mens zonder
conditioneringen en je moet zelf de dingen aan de weet zien te komen. Dat wil
in de praktijk zeggen dat je je steeds zou moeten afvragen: Is dat wel zo? Iedereen zegt dat nu wel, maar iedereen heeft
al zoveel gezegd dat achteraf niet waar is gebleken. Misschien kom ik er niet
achter hoe iets werkelijk zit, maar dat “niet weten” is altijd nog beter dan
“verkeerd weten”. Als je iets niet weet ga je vragen stellen, maar als je iets
verkeerd weet denk je dat je goed zit - en je laat het er bij. Zo houden de
verkeerde denkbeelden zichzelf in stand.
Als je afziet van vragen stellen betekent dat een
ramp voor jezelf en voor de andere mensen! Onze moderne wereld is daarvan een
schrijnend voorbeeld.
3)
Steeds als mensen terug redeneren stellen zij zich, op de een of andere manier,
als “schepper” op. Dat is zinvol als het werkelijk gaat over dingen die zij
zelf geschapen hebben, zoals een computer, want je kunt dan “van het eind naar
het begin” redeneren, maar niet als het over de natuur gaat en de daarin
voorkomende verschijnselen. De gebeurtenissen in de natuur spelen zich in één
richting af: “van het begin naar het eind”. Als je dan toch terug redeneert doe
je dat onwillekeurig vanuit het gezichtspunt van de “goddelijke programmeur”,
de god die alles geschapen zou hebben. Een dergelijke gedachtegang kan alleen
maar tot foute conclusies leiden, tot een volkomen vertekend beeld van de
werkelijkheid en, ten gevolge daarvan, tot een rampzalige manier van omgaan met
de natuur en het leven.
4)
Een volwassen mensheid staat niet meer in het teken van haar oorsprong. Voor
zover zij haar eigen leven op aarde ordent zet zij zich niet meer af tegen de
wanorde, maar richt zij zich daarentegen op het mogelijke. De “toekomst” dus.
Een dergelijke ordening is open naar nieuwe ideeën, gericht op maximale
ontplooiing van de mensen en, in de ware zin van het woord, progressief. Het
verleden dient niet meer als basis voor een in regels vastgelegde “beschaving”,
maar als leerschool voor het heden. Op zo'n manier werkt dat verleden niet
remmend, maar verhelderend, precies zoals dat, als het goed is, in je eigen
individuele leven ook het geval is...
Voor
meer info, zie: conditionering
; De
ontwikkeling van het denken
of
terug
naar : Volkert van der
G.
Vrijheid / aan je leven richting geven
/ waar zou je dat geleerd moeten hebben? En welk karakter moet onze Overheid
hebben ?
Uit het voorgaande zal duidelijk zijn dat ik niet
veel op heb met normen- en waardenstelsels, enerzijds omdat zij het leven in
bepaalde patronen en modellen vastleggen en het daarmee beroven van haar meest
wezenlijke eigenschap: vrijheid
( welk karakter moet onze overheid hebben? ), en anderzijds omdat het patronen
en modellen zijn die op den duur zullen verdwijnen. Als je dus je verwachtingen
inzake de toekomst van de mensheid baseert op een dergelijke “ethiek” ben je
bezig met een luchtkasteel, dat er desnoods wel steeds fraaier uit gaat zien,
maar dat al met al toch een fictie is.
Ik geef toe dat die fictie lange tijd zeer goed
bruikbaar is om de schijn van enige ordening in het gedoe van de mensen op te
roepen, bij nadere beschouwing primair in het voordeel van de machtige élites,
en ik ben ook best bereid te erkennen dat het waarschijnlijk in onze huidige
wereld een nog grotere rommel zou zijn als de “ethiek” niet althans een beetje
remmend werkte, maar toch komt het in feite allemaal op onvrijheid neer. Je
moet allerlei dingen doen en allerlei dingen laten, dingen die je wellicht toch
wel gedaan of gelaten zou hebben als je de kans had gekregen er vrij en
zelfstandig over te beslissen. Maar nu wordt bij voorbaat door anderen, en vaak
ook door
jezelf geëist dat je je zus of zo zal gedragen. En om dat
eisen gaat het.
Daarmee stel je de ander, maar ook jezelf, als
een ondergeschikte die niet in staat is zelf aan zijn leven richting te geven.
Maar eigenlijk ben je daartoe ook niet in staat, want wanneer en waar zou je
dat geleerd moeten hebben? Je kunt het alleen maar leren vanuit een
beginsituatie die nog helemaal vrij is en je de mogelijkheid biedt alle kanten
op te gaan vooral ook de foute. Juist op voorwaarde dat je onbelemmerd je
fouten kunt maken leer je ze herkennen en
na verloop van tijd vermijden. Zelf richting geven aan je leven is
onmogelijk zonder de gelegenheid en de vrijheid om fouten te maken. Die fouten
zijn van het allergrootste belang, maar het ligt in de aard van ons moderne
denken om daaraan geen aandacht te besteden. Wij werken juist bij voorbaat de
mogelijke fouten weg door de kinderen al in een vroeg stadium te leren wat in
logische en morele zin “goed” is. Uiteraard vertellen we daar niet bij dat wij
het gedeeltelijk ook maar “van horen zeggen” hebben en het voor een ander deel
zelf, naar onze eigen smaak, bedacht hebben. Voor meer info, zie : ROBOT DENKEN of terug naar : Volkert van der G.
Tenslotte
onderscheid ik nog de moderne progressieve mens, en die mens maakt er een begin
mee de zichzelf opgelegde beperkingen op te heffen, waarbij als eerste dit
moment op de voorgrond treedt dat deze mens wil functioneren in de maatschappij
waarin hij leeft. Hier heeft de vrijheid dus een functionele betekenis en het
is tot deze betekenis dat de cultuurontwikkeling van de mensheid in onze dagen
gekomen is.
Die
ontwikkeling gaat in de toekomst verder totdat tenslotte de laatste
mogelijkheden zijn waargemaakt, maar speculeren op deze mogelijkheden heeft in
de praktijk van het maatschappelijk leven geen zin, juist omdat het voorlopig
alleen nog maar mogelijkheden zijn en nog lang geen werkelijkheden. Voorlopig
moeten wij nog genoegen nemen met het feit dat er een overheid boven ons staat
en dat wij doormiddel van een keuze moeten bepalen welk karakter die overheid
zal hebben. En dan ligt het in de logica dat wij moeten proberen een overheid
te kiezen die zoveel mogelijk overeenkomt met datgene dat zich in ons
tijdsgewricht aan het realiseren is. En elke overheid die zich vanuit allerlei
opvattingen niet met de huidige ontwikkeling wenst bezig te houden - en die dus
noodzakelijk teruggrijpt op vroegere normen - moet de macht zoveel mogelijk
worden onthouden. De moderne progressieve mens noemt zich graag socialistisch,
maar terecht wijzen velen er op dat zijn streven weinig met socialisme te maken
heeft.
Terecht,
voor zover we onder socialisme verstaan: democratisch socialisme. Want de
progressieve mens lost, in zijn wil om te functioneren, in zijn wil om
volwaardig naar eigen krachten méé te doen, de beperkingen van de groep op. Of,
zo u wilt; ontkent de dictatuur van de partij. Wij zien dan ook dat er bij de
progressieven weinig eenheid is en dat het steeds weer onmogelijk blijkt één
gesloten front te vormen tegen aan de mens vijandige manipulaties. Telkens weer
verbreekt de progressieve mens het verband van de groep, en dit is logisch
omdat die mens zelf als individu wil functioneren. Het gaat hem er steeds om
zijn eigen menselijke kwaliteiten tot bewustzijn te brengen en daarbij spoort
hij de anderen er toe aan hetzelfde te doen. Hij beseft dat alleen dan een
maatschappij kan deugen als een ieder naar zijn volle vermogen meedoet. Wij
zien dus een zich oplossen van de groep ter wille van een werkzaamheid in de
afzonderlijke mensen. Die werkzaamheid ligt uiteraard aan de basis van de
maatschappij en het is begrijpelijk dat hij duidelijke anarchistische trekken
vertoont...
Voor
meer info, zie : Voor
welke vrijheid kiest U? en Robot denken
Je kunt een niet gelovig mens
alleen maar overtuigen met argumenten. Vandaar dat bijvoorbeeld de christelijke
godsdienst beschikt over een uitgebreid arsenaal van theorieën om de mensen
zover te krijgen dat zij aannemen dat het waar is wat er door de vertegenwoordigers
van die godsdienst gezegd wordt. Die theorieën draaien allemaal om concrete
zaken (de wereld der dingen) omdat daarin voor de ongelovige de bewijskracht
ligt: Christus moet echt bestaan hebben, de wonderen moeten echt gebeurd zijn
en god moet als een bestaand mens van allerlei wensen, door allerlei zaken
gekwetst worden, wraak nemen en hulp bieden, enzovoort. De overtuigingskracht
van de West-Europese godsdienst ligt in het als echt bestaand voorstellen van
de godsdienstige inhouden. Voor zover dit gelukt is de West Europeaan bereid
aan te nemen dat het allemaal waar is: hij gelooft het. Hetzelfde geldt voor de
wetenschap, maar er is één belangrijk verschil: de argumentatie voor
wetenschappelijke waarheden is anders. Deze berust namelijk op ONDERZOEK en is
daarom typisch West-Europees. Deze cultuur heeft immers een onderzoekend
karakter! Terwijl de godsdienst een stellend karakter heeft. Op grond van dit
onderzoek wordt telkens datgene dat men gelooft (= aanneemt) ontzenuwd ten
gunste van een nieuw geloof, enzovoort totdat de waarheid aan het licht komt.
Voor de West-Europese mens moet alles aangetoond worden.
Voor meer info, zie : De
ontwikkeling van de West Europese Cultuur en Robot denken
Volkert van der G. “IK BESLIS ZELF wel
over mijn LEVEN en mijn STERVEN”. Is dat wel zo? Waarop het in feite neerkomt
is dit: mijn onvervreemdbare recht om zelf te beslissen houdt in dat het
onmogelijk is om dat zonder de mensen te doen met wie ik leef en het houdt ook
in dat verder niemand zich er mee te bemoeien heeft. Als de zaken zo liggen
doet het er ook weinig meer toe of ik, op het kritieke moment, mijn wil nog
kenbaar kan maken of niet, omdat die wil onverbrekelijk samenhangt met die
andere mensen die met mij meeleven. Zij kunnen voor mij beslissen.
Zie: het zelfbeschikkingsrecht
; liefde
; trouw aan . Vriendschap
en liefde vallen buiten het machtsterrein en kunnen dus niet in regelingen of
wetten vastgelegd worden. Daarom wil men niet dat liefde de maat is. En zo
vervalt de enige werkelijke verantwoordelijkheid die mensen voor elkaar hebben,
om plaats te maken voor de schijn verantwoordelijkheid van de autoritaire
macht. Het zoeken naar een regeling
inzake euthanasie is in feite het zoeken naar verkoopbare argumenten om voort
te kunnen gaan een mens de vrijheid te ontnemen om over eigen leven en sterven
te beslissen. Er is in feite maar èèn regeling
mogelijk, namelijk geen regeling.
Volkert van der G. heeft bekend Pim Fortuyn
te hebben doodgeschoten. Hij wilde de samenleving redden van een in zijn ogen een
gevaarlijk man. Het zou kunnen .
In een werkelijke samenleving dus niet de onze kan
alleen de liefde centraal staan. Wij leven in
een Maatschappij, waarin de relaties met de daaraan gekoppelde waardeoordelen de boventoon voeren.
Een benauwende situatie. Niets liefde! In onze maatschappij maken wij gebruik /
misbruik van elkaar. De liefde kan individueel werkzaam zijn. Maar in zijn
algemeenheid is de liefde in onze maatschappij ver te zoeken. De samenleving
is in de loop der tijd op de achtergrond geraakt. Betekent dit dan dat je
iemand met een andere mening
uit de weg kunt ruimen.
Zie: waar
komt het verbod vandaan om je medemens te doden
Volkert, vond jij het waard Pim Fortuyn
om zijn denkbeelden te vermoorden? Was jij van je overtuiging zo zeker? In je overtuiging klampte je meer vast aan de inhoud ervan
dan dat je er opuit was de zaak te verhelderen. Zoals
bekend is treedt dit vooral bij GODSDIENSTEN op. Omgekeerd zijn het ook juist
de GODSDIENSTEN
die bij de mensen verheldering trachten te verhinderen. We moeten ons de vraag
stellen “Is dat wel zo? “
Aan een zaak van betekenis kan
géén WAARDE toegekend worden zonder aan die zaak schade te doen. Maar wij doen
het gewoonlijk wel, en dan wordt de OVERTUIGING tot een IDEAAL. Het wordt tot iets dat wij BOVEN
ALLES WAARDEVOL vinden.
Je trad waardebevestigend in plaats
van waardevernietigend op. Je dacht misschien met je daad
iets bereikt te hebben, maar het tegendeel is waar. Of toch wel ! Er zijn meer
Pims met diezelfde denkbeelden. Het was
beter geweest dat je je vaste voorstelling van jou gelijk verhelderde.
Maar waar zou je dat geleerd moeten hebben?
Op het moment dat je b.v. de
waandenkbeelden van de christelijke God in je denken hebt doorzien, ben je
bezig met de ontwaarding . Maar aan het verder
uitwerken van de gedachte van de ontwaarding ofwel het nihilisme kom je gewoonlijk niet toe. Het
is ook geen gemakkelijke opgave. Wat vooral dit doordenken in de weg staat is
het huiveringwekkende karakter van de conclusie. Je komt uit op een beweeglijke
werkelijkheid waarin geen vastigheid is om je aan vast te houden. En zo
verdwijn je als het ware zelf ook in het niets. En om je daarbij thuis te
voelen moet je zelf ook niets zijn. Hieraan staat toch je waardegevoel
in de weg.
Voor meer info. : zie Nihilisme en Dat verrekte
nihilisme ; het
gelijk en de dialoog Volkert - 4 jaar
Vrijheid / aan je leven richting geven / waar
zou je dat geleerd moeten hebben?
En welk karakter moet onze Overheid hebben ?
Het gaat
goed met het land..! (Column voor
goedgelovigen) Voor het realiseren van een waarlijk
menselijke wereld moeten de mensen leren inzien dat de samenleving in al haar
aspecten niet ondergeschikt is aan de maatschappij, maar juist andersom dat de
maatschappij inhoud van de samenleving is. Alleen in die verhouding kan het
werkelijk om de kwaliteit van het leven gaan. Zie: Alledaags commentaar- aflevering 21.
liefde… liefde heeft betrekking op 'mij'. Wat
betekent liefde dan? Zie…
RESPECT / TOLERANTIE: respect hebben voor het feit dat iemand een
mening heeft zou vanzelfsprekend moeten zijn, maar respect hebben voor de
inhoud van iemands mening spreekt helemaal niet vanzelf, dat is maar net hoe
het valt.
Zie: het gelijk en de dialoog en de
fundamentele intolerantie van de godsdiensten
Je medemens doden en de DOODSTRAF :
Vraag je waar
het verbod elkaar te doden vandaan komt, dan krijg je meestal een onduidelijk
en aan alle kanten rammelend verhaal te horen over humaniteit, ethiek, zeden,
gewoonten en wetten, terwijl het tegenwoordig ook weer toegestaan is te
verwijzen naar de geboden gods.
Zie voor nadere
informatie Filosofie
van de hak op de tak no. 3 ( met het trefwoord doden) en vervolgens…
Vrouw en Wereld
ter verduidelijking van o.a. het begrip vrijzwevend
(met de
trefwoorden : vrijzwevend en doodstraf )
Nu wij zover zijn gekomen met het
doordenken van het begrip NIHILISME kunnen wij er niet meer omheen ons de vraag
te stellen welke rol in het leven de IDEALEN spelen en de vraag wat de relatie
is tussen het IDEAAL en de OVERTUIGING. Ik ben mij ervan bewust dat ik nu een
thema aansnijd dat voor velen liever onbesproken zou zijn gebleven. Want ik
loop dik de kans iets te gaan omver stoten dat als een welhaast HEILIGE ZAAK
overeind had moeten blijven. Het zijn immers juist de goedwillende mensen die
de kracht om verder te gaan met hun vrijwel hopeloze strijd tegen de
onmenselijkheid putten uit hun idealen. Die IDEALEN zijn voor hen zowel het
BAKEN waarop zij varen als de TROOST in hun voortdurende moeilijkheden en
teleurstellingen. En dan is het niet bepaald geruststellend juist daarover te
denken op een wijze zoals ik nu toch ga doen... Voor meer info., zie: Nihilisme
Enerzijds omdat het, zoals
hiervoor betoogd, de idealen vernietigt, maar vooral ook omdat het zich in de
geschiedenis nogal eens gericht heeft op de dingen , de instituten en de
normen.
En het heeft dan getracht die
verschijnselen zelf te vernietigen, vaak doormiddel van wrede terreur. Terecht
keren de mensen zich hiertegen hoewel zij lang niet altijd begrijpen waarom het
nihilisme als terreur onmenselijk is. Daarom leuteren zij maar wat over
zieligheden zoals de onschuldige slachtoffers en zij scharen zich daarbij graag
onder de beschermende vleugels van de staat.
Maar daarom gaat het natuurlijk
niet:
Het gaat om het feit dat
NIHILISME ALS TERREUR WAARDEBEVESTIGEND is in plaats van WAARDEVERNIETIGEND.
Deze bevestiging zit hierin dat
de te vernietigen objecten HET WAARD zijn om vernietigd te worden in de ogen
van deze nihilisten. En daaruit blijkt dan weer dat zij geen ware nihilisten
zijn maar idealisten met een zeer kwalijk ideaal. Eigenlijk zou het nihilisme
voor de atheïst van grote betekenis moeten zijn, temeer daar hij in zijn
atheïsme al een begin met de ontwaarding heeft gemaakt. Hij heeft immers één
van de meest gezaghebbende waarden in een ONVOLWASSEN WERELD, namelijk het
Godsdienstig geloof, in zijn denken vernietigd. Die ONTWAARDING heeft zich in
hem in ieder geval al doorgezet, maar aan het verder uitwerken van de gedachte
van het nihilisme komt hij gewoonlijk niet toe. Het is ook geen gemakkelijke
opgave.
Zie: Nihilisme
Hieraan staat toch je waardegevoel in de
weg, al gaat het maar over de WAARDE die je aan een eventueel niet te vinden
waarheid toekent. Als die waarde van de waarheid er dan ook niet blijkt te
zijn, dan ga je je met Nietzsche afvragen hoeveel waarheid een mens eigenlijk wel kan
verdragen. En je loopt werkelijk net als Nietzsche de kans om in een vacuüm
terecht te komen waarin ook de geest verduisterd wordt. Want hij vernietigde
met de waarden ook de materie. En vanuit die leegheid was hij ten einde raad dan
maar bereid het bestaande als een realiteit zonder waarheid te accepteren. En
het daarbij te laten.
Toch zat hij dicht bij de
oplossing van het probleem:
De mens die hij met
"Übermensch" betitelde kan immers niet de mens zijn van een hogere
waarde, maar de mens van BETEKENIS. De mens van betekenis is een zo helder
mogelijk beeld van de werkelijkheid; hij is dus wat we zouden kunnen noemen een
waar mens. Zijn waarheid ligt niet in een vastgelegde formule maar juist in het
niet-geformuleerd zijn en in het niet-vastgelegd zijn.
En in het dagelijkse leven ligt
zijn waarheid in het functioneren en dus in het zinvol zijn.
Gedacht vanuit een ideaal
probeert de mens van te voren te bepalen wanneer hij zinvol is, maar gedacht
vanuit zijn menselijke betekenis bemerkt hij vanzelf wel waar en wanneer hij
zinvol is. En zo ontstaat er vanzelf een natuurlijk leven, in die zin dat de
mens gaat leven overeenkomstig zijn menselijke natuur. Wanneer hij dat doet zal
het vanzelf uit zijn met de onvrijheid, met de dwingelandij en met de
vervreemding. Hij zal vanzelfsprekend zich voorzien van de dingen die voor zijn
leven ZIN hebben en hij zal zich niet méér toe-eigenen. Dit alles zal voor hem
gelden niet omdat hij goed is, want goed-zijn is ten opzichte van slecht-zijn
een betrekkelijke waardebepaling, maar het zal voor hem gelden omdat hij zich
richt op de betekenis van de werkelijkheid.
En die betekenis komt door het
NIHILISME voor de dag.
Het wordt daarom tijd dat de
vrijdenkersbeweging zich serieus met het nihilisme gaat bezighouden en niet
langer ongenuanceerd ertegen stelling neemt. Dank voor uw aandacht.
Voor meer informatie over het
begrip nihilisme, zie: Nihilisme
en Dat
verrekte nihilisme en
Volwassen democratie
De werkelijke, volwassen, democratie is gegrond op kennis van zaken en niet, zoals
tot nu toe gebruikelijk, op partijbelangen. Zoals het woord al zegt gaat het er
bij dit laatste om dat er zoveel mogelijk voordelen voor een bepaalde groep
binnen gehaald worden. De belangen van de andere groepen doen dan niet terzake. Als regel worden deze zelfs gewetenloos
gedwarsboomd. Dat het, zoals steeds beweerd wordt, om het landsbelang zou gaan
is in feite al helemaal een keiharde leugen.
Voor meer info. Zie: Filosofische invallen- aflevering 25
Volwassen ondernemen ;
Onverantwoord economisch denken
De moderne ondernemingen zorgen voor de drie hoofdzaken, te
weten communicatie, produktie en transport en dat is
in feite precies wat er gebeuren mòet om tenslotte
tot een leefbare wereld te komen, althans de materiële basis daarvoor te
leggen. Maar, van de wijze waarop men dit onvermijdelijk nog steeds doet is
natuurlijk geen goed woord te zeggen. Terwijl tegelijkertijd toegegeven moet
worden dat de huidige mens beslist niet ànders kan:
hij is immers nog onvolwassen! Zelfs als hij, wat zo af en toe hier en daar
voorkomt, ernstig probeert zijn onderneming op verantwoorde menselijke wijze te
besturen, met in achtneming van essentiële criteria, ontkomt hij toch niet aan
het bittere feit dat de gehele wereld om hem heen anders tewerk gaat en
daardoor zijn pogingen tot volwassen ondernemen zonder mankeren doet mislukken.
Voor meer informatie, Zie: Filosofische invallen- aflevering 17
De kaart van de werkelijkheid.
Je zou je eigen voorstelling van de werkelijkheid kunnen
vergelijken met een landkaart. Als je dat doet wordt onmiddellijk duidelijk dat
die voorstelling, hoe gedetailleerd ook, nooit kan samenvallen met de
werkelijkheid. Ook als alle details kloppen blijf je toch met het feit zitten
dat het maar een “kaart van de werkelijkheid” is en niet de werkelijkheid zelf.
Aan dat feit is niet te ontkomen. Doordat de werkelijkheid is zoals ze is
tekent ze tenslotte, als ze eenmaal “mens” geworden is, een kaart van zichzelf
in de geest van mensen: de voorstelling. Het is van belang om je te realiseren
wat, in je “geest”, de werking van de voorstelling is. Die werking is
“vastleggen”. Je legt de werkelijkheid als het ware vast in een kaart en die
kaart krijgt steeds meer een absoluut karakter naarmate zij gedetailleerder
ingevuld wordt en er dus meer kennis aan ten grondslag ligt. Met het toenemen
van de kennis verabsoluteert zich die kaart. Tenslotte weet je niet beter dan
dat die kaart echt de werkelijkheid te zien geeft. Je bent ervan overtuigd dat
zo de werkelijkheid is. Als het zover is gekomen - en dat is het in onze
moderne cultuur - ontstaat er een soort schimmenwereld, waarvan het opvallende
is dat iedereen van zichzelf vindt heel realistisch bezig te zijn, maar in
feite volkomen in de ban is van een alles overheersende fictie. Het behoeft je
echt niet te verbazen dat zo ongeveer alle dingen, die in onze moderne wereld
“geregeld” worden, verkeerd blijken uit te pakken. Hoe hoger het vastgelegde
kennisniveau, hoe meer “vastgestelde feiten”, hoe absoluter
de voorstelling en hoe onwezenlijker het gedoe. Men is in de weer met een
werkelijkheid, die in feite helemaal niet bestaat, en een belangrijk gevolg
daarvan is dat vrijwel al het gedoe ontaardt in een doen alsof. Doen alsof je
de staat , terwille van de bevolking, democratisch
bestuurt; doen alsof je wilt ontwapenen; doen alsof je redelijk bent. Doen
alsof je kunstenaar bent, sportsman, hulpverlener, geestelijke, wetenschapper
of wat dan ook. Toch is het hebben van voorstellingen een doodgewone, een
“natuurlijke” zaak en hij is onvermijdelijk.
Voor meer info Zie: Het
kennen van de werkelijkheid
op
de vlucht voor je eigen denken
robot denken
Je kunt
namelijk op twee manieren over de vrede denken.
Verreweg
de meest gebruikelijke is de verstandelijke of objectieve manier. Je stelt vast
dat de mensen op macht belust zijn, agressief, gewelddadig en oorlogszuchtig.
Die vaststelling wordt ondersteund door de geschiedenis en door de dingen die
je om je heen ziet. Althans, dat méént men - maar daarover straks. Als je nu
vindt dat het uit de hand gaat lopen, dan ga je middelen verzinnen om de zaak
binnen de perken te houden. Het beste middel is het zogenaamde gesprek. Zolang dat
nog mogelijk is kan je het uitbreken van de oorlogshandelingen tegenhouden. En
die toestand wordt door de meeste mensen “vrede” genoemd.
Vrede
is dan dus het uitblijven van oorlogshandelingen. Dat de meeste mensen er zo
over denken blijkt uit het feit dat ze bijna allemaal, ook de leiders van de
grote machtsblokken, zeggen dat er hier nog steeds vrede is omdat er hier geen
oorlogshandelingen zijn. Daarbij zijn zij volledig blind voor het feit dat er
in de rest van de wereld wel overal gevochten wordt.
Alles draait om de macht. De politiek is het levensgevaarlijke
spel van machten en dus is het onmogelijk om van de politiek hoe dan ook iets
anders dan oorlog in de een of andere vorm te verwachten. Nog nooit heeft de
politiek de mensen, U en mij, van een oorlog afgehouden, maar het was wel
altijd de politiek die de mensen de oorlog indreef. Voor het vaderland, voor
het vrije westen, voor de economie, voor Lebensraum, en voor god - niet te
vergeten.
En
de mensen zich maar laten opjutten en hun bloed offeren. Denkt u eraan: de
politici sneuvelen nooit op het slagveld, maar zij leggen u wel uit dat de
mensheid - helaas - nog steeds oorlogszuchtig is en dat er dus een “defensie”
schijnheilig woord voor oorlog - moet zijn. Neen, van de politiek, en dus ook
van een regering, is nooit vrede te verwachten. Want het gaat in de politiek en
regering om macht en waar macht is kan geen vrede zijn, want daar heerst de één
over de ander. Macht,
agressie, gewelddadigheid en oorlog zijn verschijnselen, die aan de mens op te
merken zijn zolang hij nog onvolwassen is.
Voor meer info? Klik hier
Vriendschap
en liefde inzake Euthanasie
Vriendschap en liefde vallen buiten het
machtsterrein en kunnen dus niet in regelingen of wetten vastgelegd worden.
Daarom wil men niet dat liefde de maat is. En zo vervalt de enige werkelijke
verantwoordelijkheid die mensen voor elkaar hebben, om plaats te maken voor de
schijn verantwoordelijkheid van de autoritaire macht. Het zoeken naar een regeling inzake
euthanasie is in feite het zoeken naar verkoopbare argumenten om voort te
kunnen gaan een mens de vrijheid te ontnemen om over eigen leven en sterven te
beslissen. Er is in feite maar èèn regeling mogelijk,
namelijk geen regeling. Zie:
het
zelfbeschikkingsrecht ; liefde ; trouw aan .
KAPITALISME / KAPITALIST: Het
veelgehoorde verhaal van de vrije markt is dan ook een sprookje. Het
kapitalisme is qua ondernemen, productie en handel helemaal niet vrij, al moet
toegegeven worden dat men zich heel wat permitteert als men de kans krijgt.
zie: dat verfoeilijke individualisme
VOOR WELKE VRIJHEID KIEST U ?
: De protestanten spreken graag van de overgave aan god en zij gaan daarbij
zelfs zover dat zij zich een dienstknecht noemen. In feite hebben zij zich tot
slaaf vernederd. De vrijheid van deze mens is in de totale gehoorzaamheid
gelegen, maar die gehoorzaamheid moet hij zelf opbrengen, vandaar dat hij zich
beijvert om Gods geboden op te volgen.
Voor welke vrijheid kiest U ? en eenzaamheid
en onvrijheid
Wat gebeurt er met de vrouw: En
dan kan je zeggen: de vrouwen zijn, geredeneerd vanuit die cultuur, tegen
zichzelf. Een situatie die natuurlijk door de mannen aangescherpt wordt. Het
tegen zichzelf zijn heeft een conflict tot gevolg en dat is een psychisch
conflict (“het geheel" ligt, omdat het als zelfbewuste zaak tot het
verleden behoort, verzonken in de psyche, is een -
onbegrepen - gevoelszaak geworden) dat juist door de vrouwen zelf verdrongen
wordt.
Meer info: zie…
De westerse vrouw telt
niet mee:
De moderne vrouw moet wel anders
zijn dan zij is. Men is bereid haar niet meer uit te buiten, haar een
volwaardige status toe te kennen en haar alle vrijheid te geven, als zij maar
vooral geen VROUW is met een eigen vrouwelijke identiteit. Zij mag er zijn voor
iets of iemand anders: voor de man, voor de maatschappij, voor het fatsoen,
voor het gezin en de kinderen. In tegenstelling tot de man mag zij niet
zichzelf zijn - wat dat ook moge inhouden. In de periode van “de hoofse
liefde" werd de vrouw hoog geprezen, maar, zoals al eerder gezegd: zij
werd geprezen om datgene dat zij VOOR DE MAN was, zij was de smachtende kuise
jonkvrouw, geïsoleerd van de wereld en als zodanig inspireerde zij de ridder
tot zijn "edele daden”. Zij moest echter vooral niet zelf gaan léven!
Hierdoor wordt haar persoonlijkheid aangetast.
Meer info: zie…
Hitler
schoffeerde dan ook de staatslieden uit het westen en de met hen gesloten
overeenkomsten hadden voor hem geen morele waarde, hoogstens een incidentele
politieke. Het verbranden van boeken, het afwijzen van ontaarde kunst, het
diskwalificeren van Joodse kunstuitingen, het zijn allemaal reacties op het
élitair klassieke. En daar tegenover staat het ophemelen van het zogenaamde
volkse. Men had het steeds over het volkse karakter, over bloed en bodem en over de
oude Germaanse verhalen, die door Wagner zo typisch Duits verklankt waren in
zijn opera’s. En de nationaal-socialistische elites
waren volkse elites, doorgaans afkomstig uit de meest onontwikkelde sociale
milieus, geprogrammeerd op Vaderlandsliefde, gehoorzaamheid en eer. We moeten
ons echter wel realiseren dat in de gehele westerse wereld een hang naar het
volkse aanwezig was. Er was een overal toenemende belangstelling voor volksliederen, voor
volkskunst, voor de eigen (Germaanse) identiteit. In alle mogelijke
verhandelingen, krantenartikelen en ook filosofische beschouwingen treft men
steevast verwijzingen aan naar het volkskarakter, ook in kringen die
traditioneel afwijzend stonden tegenover Duitsland en het nationaal socialisme. Ook
de echte socialisten hielden zich, vooral in de jeugdbewegingen, met het volkse
bezig: men danste om de meiboom, men zong volksliedjes bij de blokfluit en men
wees de traditionele statussymbolen af, bijvoorbeeld in de kleding.
Het socialisme en het volkse
Over het algemeen kunnen wij zeggen dat
sinds de tweede wereldoorlog het democratische socialisme (= het macht zoekende
socialisme) overal wortel geschoten heeft. Ook als men zich in partij-
politieke zin niet socialistisch noemt denkt men in socialistische termen.
Daarbij is de verbinding met het volkse duidelijk: de hedendaagse politieke en
wetenschappelijke elites zijn uit het volk gevormd. Hun status
berust niet langer op hun afkomst. Dat was voor de oorlog nog wel het geval:
allerlei adellijk onbenul zat in de regering, het parlement en op de
leerstoelen van de universiteit. Dat is met de tweede wereldoorlog verdwenen.
Meer info: De ontwikkeling van de West
Europese Cultuur
Het begrip veiligheid heeft een veel omvangrijker
inhoud dan gewoonlijk verondersteld wordt als je erover spreekt. Het heeft
namelijk niet alleen te maken met een zekere politionele bescherming bij het
zich bevinden op straat bijvoorbeeld, maar veelmeer met de juridische status
waarin de mensen zich bevinden. Het gaat over de verhouding waarin de
ene mens tot de andere staat. Dit betekent dat men elkaar met rust
zal laten en er zorg voor zal dragen dat men elkaar niet benadeelt
of leed berokkent. Deze zorg voor elkaars veiligheid kan niet incidenteel zijn.
Het is immers gemakkelijk genoeg als alles meezit!
Zij zal echter geheel en al onvoorwaardelijk moeten zijn. Bovendien moet
zij negatief gedefinieerd worden omdat het gaat over zaken die men ten aanzien
van de medemens te laten heeft. Het laten gelden van het begrip veiligheid
komt neer op het voorkomen en
verhinderen van al datgene dat de ander en jezelf qua zelfstandigheid
bedreigt. Het is helemaal niet noodzakelijk dat de wederkerige garanties voor
veiligheid in wetsartikelen vastgelegd zijn en dat bepaalde instanties optreden
als handhavers van deze wetten.
Mensen die tenslotte volwassen geworden zijn
hebben een dermate helder besef van rechtvaardigheid dat zij in de vele
verschillende situaties, waarin ze komen te verkeren, elkaar bijna intuitief 'recht zullen doen'.
Het onvoorwaardelijke karakter van dit begrip veiligheid heeft
ook als consequentie dat men medemensen met een verkeerde aanleg en ontplooiing
in hun 'verkeerd-zijn' erkent en hen zo goed mogelijk beschermt en verzorgt. Op
grond van het eerder genoemde rechtvaardigheidsbesef
zullen deze bescherming en verzorging geen indirect, maar een direct en
preventief karakter hebben. Men wacht niet, zoals tot nu toe gebruikelijk is,
totdat er een misdaad geschied is, maar tengevolge
van elkaars zorg voor elkaar heeft men reeds lang van tevoren de symptomen van
het 'verkeerd-zijn' herkend en zo goed mogelijk behandeld.
Men mag niet vergeten dat een belangrijke stimulans tot misdadig gedrag gelegen
is in de onverschilligheid voor elkaar. Het als los
zand aan elkaar hangen van de onvolwassen mensen is een vruchtbare
voedingsbodem voor criminaliteit. Wanneer dat eenmaal opgeheven zal zijn blijft
er slechts een heel klein aantal mensen over die werkelijk niet goed in
elkaar zitten. Vanzelfsprekend worden die als ziek beschouwd...
Onder het begrip veiligheid valt ook het onvoorwaardelijk voorhanden-zijn van de
levensbehoeften van de mensen. Dat wil zeggen dat ieder mens aan die behoeften
kan voldoen zonder daarvoor eerst op allerlei onaangename manieren een grote
hoeveelheid geld bijeen te moeten schrapen of op andere onterende manieren
'zijn brood te verdienen'.
Onder levensbehoeften valt een grote variëteit
aan onmisbare zaken zoals daar zijn onderdak, kleding en schoeisel, voedsel en
medische hulp. Maar ook die zaken die tot nu toe als 'luxe'
gezien werden, maar die voor mensen met een speciale aanleg onontbeerlijk zijn:
muziekinstrumenten, geluidsdragers, boeken, kunst en kunstvoorwerpen,
enzovoort.
Het moet zelfs voor 'dromers' mogelijk
zijn zich als zodanig uit te leven zonder daarvoor met de nek aangekeken te
worden vanwege het feit dat ze niet 'werken voor de kost'.
Het is opmerkelijk dat in de moderne maatschappij
alles in het teken van de arbeid staat. Iedereen wordt qua maatschappelijke
status beoordeeld naar de aard en waardering van zijn arbeid. Vallen iemands
activiteiten buiten datgene dat als 'arbeid' gedefinieerd wordt, dan valt de
beoordeling niet gunstig uit. Ogenschijnlijk geldt dat niet voor zieken, ouden
van dagen, huisvrouwen en kinderen, maar bij nadere beschouwing blijkt dat hun
status wel degelijk afhankelijk is van de arbeid: die ouden van dagen moeten 'gepensionneerden' zijn die AOW of een pensioen genieten,
wat op zichzelf ook weer in betrekking staat tot de arbeid en de huisvrouwen
danken hun waardering aan het feit dat zij als onder- en achtergrond van des
mans arbeidzame leven fungeren. De kinderen tenslotte gelden als toekomstige
arbeiders, hetgeen onder andere duidelijk blijkt uit de opvoeding en opleiding
die zij krijgen. Zieken kunnen zich in deze wereld alleen maar dan veilig en
verzorgd weten als zij zich doormiddel van hun arbeid verzekerd hebben.
Onvoorwaardelijke hulp wordt als regel niet geboden.
De arbeid is de maat van het gehele maatschappelijke leven en alles wat buiten
de definitie van het begrip arbeid valt wordt hoogstens met welwillendheid
geduld. Werklozen bijvoorbeeld worden enigszins beleefd behandeld voorzover zij buiten hun schuld zonder werk geraakt zijn en
dus nog steeds als potentiële arbeiders beschouwd kunnen worden, maar
tegelijkertijd wordt hen almaar voorgehouden dat zij wel zo spoedig mogelijk en
zonder morren aan het werk moeten...
Lui die letterlijk niet willen meewerken aan deze slavernij worden, niet alleen
vanuit de overheid, maar ook door hun medeburgers, met de nek aangekeken. Zij
worden asociaal gevonden en uitbuiters omdat zij volgens de socialen en
niet-uitbuiters 'anderen voor zich laten werken' en dat is iets wat uit den
boze is, tenzij je ondernemer bent, want dàn wordt
het weer als een bewijs van slimheid en zelfs zakelijkheid beschouwd.
Maar, zelfs als het waar zou zijn dat anderen voor die asocialen werken (maar
het is niet waar!), dan nog zegt dit veel meer over de mentaliteit van die
werkenden dan over die zogenaamde asocialen: je moet immers nooit voor een ander
werken, behalve natuurlijk voor een baas, als je er tenminste behoorlijk voor
betaald wordt..!
In de grond van de zaak is het terecht dat de arbeid in
het maatschappelijke leven zo'n dominante rol speelt. Op zichzelf is de
maatschappij niets anders dan het zo verfijnd mogelijke netwerk van relaties
tussen de afzonderlijke mensen. Maar dat netwerk kan niet functioneren als er
niet een verzorgde materiële basis is voor het bestaan van die afzonderlijke
mensen. Die basis moet veiliggesteld zijn en de grondslag daarvan is de arbeid.
In het veiligstellen spelen allerlei grootheden een rol, zoals daar zijn
medische voorzieningen, juridische waarborgen, mogelijkheden tot communicatie
en toegang tot kennis. Maar dat alles wordt een farce als de arbeid niet voor
het beschikbaar zijn van spullen zorgt. In de arbeid zet de mens de voorhanden
natuurlijke werkelijkheid om tot een menselijke. Hij maakt iets dat zo zonder
meer niet door het
wordingsproces opgeleverd wordt.
Hij doet dat omdat de gehele kosmos zijn inhoud is vanwege het feit dat het
verschijnsel mens het laatste verschijnsel is waartoe de processen in de
werkelijkheid komen. Het eindresultaat van een proces houdt alle voorgaande
stadia in en zo houdt de mens als eindresultaat van de kosmische processen de
gehele kosmos in.
Als eerste is daar natuurlijk de aarde die van een abstracte inhoud tot een
concrete omgezet wordt. Dat geschiedt, in een veelheid aan varianten, door de
menselijke activiteit van de arbeid. Omdat dit het geval is, is het sinds de Verlichting tot
zelfbewustzijn gekomen begrip 'arbeid' terecht herkend als van toepassing op de
maatschappelijke werkelijkheid. Maar meer dan een 'herkennen' is het tot nu toe
niet: telkens weer blijkt dat men niet het flauwste benul heeft van de
werkelijke verhoudingen die hier aan de orde zijn. Het begrip 'arbeid' is
concreet geworden en zijn alledaagse rol gaan spelen, maar door een diepgaand
onbegrip, wat overigens niemand kwalijk genomen kan worden, is er een bijna
niet te herkennen zaak ontstaan. Het klinkt hard, maar het moet toch gezegd
worden dat de arbeid sinds de industriële revolutie definitief tot slavernij
verworden is.
Het kon logischerwijs niet uitblijven dat de arbeid tot slavernij
zou ontaarden. Dat betekent onder andere dat het nu als handelswaar is gaan
fungeren. Er zijn er die werk in de aanbieding hebben, zij hebben het monopolie
op het bezit van dat werk en zij verstrekken dat van bovenaf. Dat wil zeggen
dat zij niet als gelijke partners onderhandelen met diegenen die werk willen
hebben, maar daarentegen als hoger geplaatsten die eigenlijk alles voor het
zeggen hebben, maar die onder omstandigheden eventueel wel bereid zijn wat
water in de wijn te doen.
Die omstandigheden zijn dan als regel bepaalde pressiemiddelen van de
arbeiders, zoals stakingen. Zomaar vanuit
zichzelf geven de 'werkgevers' geen behoorlijke tegenwaarde van de energie die
de arbeiders te koop aanbieden. Steevast moet die tegenwaarde àfgedwongen worden.
De werkgevers zijn particuliere, dat wil zeggen op eigen welvaart gerichte,
ondernemers die in het bezit zijn van een aantal werkzaamheden die verricht
moeten worden. Daarvoor hebben zij energie nodig en die kopen zij van anderen
die bepaalde bekwaamheden hebben. Van de arbeiders, tegenwoordig 'werknemers'
of nog verhullender 'medewerkers' genoemd, wordt die
energie gekocht, maar steeds vanuit een hògere machtspositie
van de ondernemers. In feite hebben die de middelen in handen om het leven van
de mensen veilig te stellen. Dat maakt hen machtig, maar het geeft hen ook
aanzien, ondanks het feit dat zij uitsluitend te eigen bate bezig zijn.
De arbeiders worden dus zoveel als mogelijk door de werkgevers bedrogen bij de
verkoop van zichzelf als energiebron. Maar die arbeiders zijn genoodzaakt zich
bij deze praktijken neer te leggen omdat zij anders niet zouden kunnen
overleven.
Wat dus eigenlijk iets vanzelfsprekends is, namelijk dat de mens de planeet
omzet tot zichzelf, is verworden tot een louche handeltje van diegenen
die dat omzettingsproces in bezit hebben genomen. En de pechvogels die achter
het net vissen hebben geen keus: zij moeten hun natuurlijke arbeidsvermogen
tegen woekerprijzen verkopen.
Het gedwongen zijn om het eigen arbeidsvermogen te verkopen leidt er
onherroepelijk toe dat de arbeidende mens per definitie geen vrede heeft met
zijn bestaan. Diegenen die er echter wel vrede mee hebben zijn steeds mensen
die aan het gemarchandeer met arbeidskracht zijn ontkomen, door de 'hoogte' van
hun positie of door het 'eigen baas' zijn, hetgeen op zijn beurt inhoudt dat
zij aan de andere kant van de streep toch weer moeten marchanderen, namelijk om
zo goedkoop mogelijk arbeidskracht in te kopen of, als het maar even kan, te
stelen. Bijvoorbeeld van berooide asielzoekers.
En dan zijn er ook nog die spaarzame gevallen van mensen die, hoewel niet zo
erg tevreden met hun betrekkelijk armoedige bestaan, toch nog enige bevrediging
in hun werk vinden doordat zij toevallig op 'de goede plaats' zijn terecht
gekomen. Vaklui dus die ondanks alles hun werk als een menselijke en
menswaardige uitdaging zien en die het tenslotte maar voor lief nemen dat zij
bestolen worden.
Hoe dan ook, het algemene beeld is onvrede
met het bestaan door een niet op maat liggen van de arbeid.
Iets wat vanzelfsprekend aan de mens meekomt kàn
nu eenmaal geen object van handel zijn.
Neem
ook eens nota van: Waar gaat het in de mensheid nu
wezenlijk om. Westerse existentiële
veiligheid
Laat ik deze site- http://home.planet.nl/~rwvanes- eens
doorsturen aan:…
Terug
naar: de
Startpagina
|
|
|
|